Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ten dzień pamiętam jako jedyny. To dzień kiedy zobaczyłam tysiące akum, byłam przerażona. Nagle upadłam i potem nie pamiętałam nic z przeszłości. Kiedy się obudziłam, zobaczyłam chaos i jakiegoś chłopaka. Miał biały obcisły strój, białą maskę, pasek przypominający ogon i uszy kocie na głowie. Poczułam się jakbym go znała, ale jako kogoś innego. Patrzyłam i tak jakoś zaczęły lecieć łzy. Potem spojrzałam na siebie : obcisły czerwony strój w kropki, taka sama maska i jojo przyczepione do mojego pasa. Cały czas czułam, że muszę coś z tym chosem.
Niespodziewanie coś złapało mnie za rękę. Był to starszy pan z azjatycką urodą. Zaciągną mnie do jakiegoś pokoju. Pokój był spory, okna były obite deskami i zasłonięte, ściany były pomalowane na delikatną zieleń i namalowny był rosnący banbus. Umeblowany był skromnie: większa szafka, stół i niskie łóżko. Na szafce były różne duperele i pięknie ozdobiony gramofon z tajemniczą szudlatką. Staruszek podszedł do gramofonu i ze skrytki wyciągnął szkatułkę. Koło niego pojawił się zielony kwami i mocno mi się przyglądał. Nagle transformacja ustała i na moje ręce spadła kwami. Mała ledwie oddychała, cicho powiedziała: - Marinette potrzebuje jakiś słodyczy. Proszę przynieś mi coś. "Marinette a kto to?". - pomyślałam. Jej chyba chodziło o mnie. Zanim jednak się spostrzegłam staruszek przyniósł ciasteczka. Kwami szybko odzyskała siły i zaczeła się przyglądać zielonemu kwami. Po chwili zielony przemówił: - Dawno się nie widzieliśmy Tikki. - uśmechną się. - To prawda Weiji. Możesz mi powiedzieć co się dzieje? - Władca ciem zaczął wcielać swój plan.
----+':++++ Jak wam się podoba na początek. Jak by co To przepraszam za jakieś błędy. Jutro pewnie pojawi się kolejny rozdział, tak pod wieczór.
