Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nataniel siedział cicho w pokoju i rysował, bo tylko to go uspokajało. Dalej myślał o Marinette, nadal ją kochał. Z tego natłoku myśli narysował coś takiego:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po czym schował rysunek do szuflady i rysował dalej. Tym razem nic nie narysował gdyż spływające łzy rozmazały rysynek. Postanowił się położyć. Po chwili usną, oczy miał wilgotne od łez. *** Znalazł się w swoim domu. Była godzina 7.00, pora wstawać. Z dołu usłyszał głos swojej mamy: -Nathaniel, Marinette przyszła, wstawaj! Chłopak wstał chwiejnie z łóżka i zszedł na dół. W kuchni czekało na niego śniadanie. Na śniadanie były kanapki z pomidorem. Po śniadaniu wyszedł na korytarz, czekała tam na niego Marinette. Ze słodkim uśmiechem powiedziała: - Jak możesz kazać czekać na ciebie swojej dziewczynie. No chodźmy. Chłopak ruszył, trzymając Mari za ręke. Dzień w szkole był normalny i nikt nie wyglądał jak zombie. Nathaniel cały czas rozglądał się za Adrienem, lecz nigdzie go nie widział. Ukratkiem usłyszał jednak rozmowę Chloe, a brzmiała ona tak: - Wiesz Sabrina, Adrien planuje już naszą pierwszą randkę. - Naprawdę! Gratuluje Chloe. Chłopak pierwszy raz współczuje Adrienowi. Nie lubił go, ale w życiu nie życzył mu Chloe. Stojąc pod szkołą myślał o rzeczywistości. Chcąc nie chcąc jest teraz tutaj. Nagle za pleców wyskoczyła mu Marinette. Rozporomieniona skoczyła mu na szyje. Szpeneła mu do ucha: - Zróbmy sobie piknik. - Pewnie. - powiedział z uśmiechem. *** Chłopak wstał z łóżka chwejnym krokiem. Podszedł do łóżka i narysował coś na kartce. Była to czyjaś twarz. Była ro twarz... ________________________ Hejo. Podoba się? Za tydzień nowy rozdział. Grafik macie na mojej stronie. Jeśli macie jakieś pytania napiszcie na mojej tablicy lub na email Wendus565@gmail.com Do zobaczenia w innym opowiadaniu lub za tydzień. Papa. ~Wendy
