little spy

4

De lessen zijn saai. Mario probeert me bij te spijkeren maar de meeste dingen weet ik toch al dus zeg ik hem dat. Hij vindt me volgens mij wel aardig. Maar het zijn zonen van een man die mijn ouders heeft laten vermoorden. Dus ik vertrouw ze niet helemaal. 's Avonds komen ze bij mij op de kamer zitten. Ik ben bezig met dingen op te schrijven over de leraren die ik vandaag heb ontmoet. De drie zijn aan het discussiëren. Ik heb geleerd om ze bij hun afkorten te noemen. Mario is gewoon Mario. Benigno is Ben en Nicolai is Nick. 'Stefano is ouder dan vader. Hij is jonger' zegt Nick.

'Nee' zegt Ben 'ze zijn even oud.'

'Niet' zegt Mario 'Stefano is jonger.'

'Stafano is inderdaad jonger' zeg ik zonder om te kijken 'hij is 45. en jullie vader 50.'

'En dat weet je hoe' vraagt Ben.

Ik draai me om. 'Ik weet wat dingen over jullie.'

'Wat weet je over ons' vraagt Mario.

'Je heet Mario Philip Agnelli. Je bent zestien jaar oud, je bent de oudste van de Agnelli broertjes en je zit op een kostschool.'

Ik kijk Benigno aan. 'Jij heet Benigno Rufus Agnelli. Je bent vijftien jaar oud en de tweede zoon van Lucius Agnelli. Je zit op dezelfde kostschool als je broer.'

Ik kijk Marcos aan, 'jouw naam is Nicolai Benjamin Agnelli. Jij bent de derde zoon van Lucius Agnelli en ook de jongste. Je bent veertien jaar oud en zit op dezelfde kostschool als je broers.'

'Dat is wat ik weet' zeg ik terwijl ik me weer omdraai.

'En hoe weet je dat van mijn vader en Stefano?'

'Stefano en mijn ouders leerden me alles bij. Ik heb jullie bespioneerd. Goede oefening trouwens. Behalve jullie drie dan. Jullie waren toch bijna altijd hier.'

'Weet mijn vader ervan?'

'Nee, alleen...'

'Fack' sis ik.

Ik leg mijn hoofd op het bureau. 'Stom, stom, stom.'

'Wat' vragen ze alle drie tegelijk.

'Ik vertelde Stefano over de dossiers en hij weet waar ze liggen. Hij gaat alles door kijken nu. Wat ben ik een stom kind.'

Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Nou ja... zoveel informatie staat er niet in en gelukkig schrijf ik allen de waarheid.'

'de waarheid?'

'Ja het gene wat ik... nee. Dat zeg ik niet.'

'Wat zeg je niet' zegt Ben.

'Zoals ik zal zei dat zeg ik niet. Dat houd ik wel voor mezelf.'

'Dus dat is geheim?'

'Misschien wel, misschien niet.'

'Als het niet geheim was dan zei je het gewoon' zegt Mario.

'Het is geheim hebben jullie nou jullie zin' vraag ik terwijl ik me naar hun toe draai.

'Nee' zegt Ben 'wat houd je achter?'

'Dat zijn mijn zaken. Een goede spion onthuld haar persoonlijke zaken niet.'

'Maar jij voor een deel wel.'

'Anders hadden jullie het Stefano kunnen vragen dus... nou ja...'

Mario grinnikt. 'Nu weet je dat ze ernaar gaan zoeken.'

'Ze mogen het proberen. Ik waarschuw alvast dat ze niet heel uit mijn kamer komen.'

'Je bent een meisje' zegt Ben 'wat kun je doen?'

'Stefano leerde me kickboksen. Ik gaf hem nog wel eens blauwe plekken. En een gebroken pols.'

'Dat lieg je' zegt Ben.

Ik sta op. 'Vuoi provare' vraag ik. -wil je het proberen-

'No' zegt hij 'ti credo.' -nee, ik geloof je-

'Paura' vraagt Nick grijnzend. -bang-

'No' zegt Ben boos 'jij zou ook niet durven.'

Ik ga weer terug zitten en begin weer te werken. De twee broertjes ruziën nog heel wat. Mario komt aanlopen en kijkt over mijn schouder mee. 'Dus' zegt hij 'wat is je plan?'

'Mensen een beetje uitlokken als ik verdachten heb dan.'

'Wie is nu verdacht?'

'Iedereen die nu ruzie heeft met je broertje.'

'Alle leraren dus.'

Ik knik.