little spy

14

Die nacht slaap ik slecht. Ik moet hier wegkomen en de jongens waarschuwen. Maar ik weet niet hoe. Iva en Igor slapen beide. Ze hebben ducktape op mijn mond gedaan zodat ik ze niet wakker kan houden de hele nacht. Ik kijk naar de deur die een klein stukje openstaat. Ik zie bomen en in de verte de school. Dan zit ik dus in de schuurtjes op de open plek achter de school! Hier komt bijna nooit iemand!

Ik val na een tijdje toch in slaap. De volgende ochtend wordt ik wakker door gekraak. Ik open mijn ogen en heb een hele stijve nek. Iva loopt weg. 'Tot vanmiddag' roept ze nog.

Ik kijk naar Igor. Hij slijpt een mes. 'Wat ga je doen' vraag ik.

Hij kijkt me aan, 'ik weet nog niet hoe ik je ga vermoorden. Maar...'

Hij loopt naar me toe en duwt het mes op mijn keel. 'Ik denk dat ik je langzaam dood laat gaan. Je beledigde onze baas.'

Hij haalt het mes weg en ik haal snel adem. 'Moest dat' vraag ik 'dat had je zo ook kunnen vertellen.'

Hij grinnikt, 'daarmee boezem je mensen geen angst in. En angst vind ik geweldig leuk!'

'Dat was heel dubbel. Geweldig en leuk is dubbel.'

Hij gaat op zijn hurken voor me zitten. 'Jij snapt je positie nog steeds niet hé' zegt hij grijnzend, 'vanmiddag liggen hier vier lijken. Die van jou en die drie broertjes'

Ik snuif, 'en morgen zijn er opeens twee lijken bij. Die van jou en die cagna.'

Hij gniffelt en staat op. 'Vanmiddag nadat je de dood van je vriendjes hebt gezien dan zal ik je langzaam doden. Heel langzaam.'

Ik wend mijn gezicht af. Hij loopt weg en begint weer het mes te slijpen. De rest van de dag doet hij dat en is hij aan het praten via de telefoon in het Russisch. Aangezien ik er niks van snap. En iedere keer kijkt hij even naar mij. Rond tweeën komt Iva naar de schuur. 'Klaar' vraagt ze.

'Hier' zegt Igor.

Hij geeft haar een mes en een wapen. 'Mes voor Mario en Benigno' zegt hij 'voor een langzame dood en het pistool voor een snelle dood voor Nicolai.'

'Ik probeer los te komen. Laat ze leven' roep ik 'je hebt mij toch! Laat ze leven!'

Iva en Igor negeren me. Ze lopen weg. Ik kan één hand loswringen. Ik kan de ducktape los trekken en spring op. Igor merkt het en komt op me afrennen. Ik geef hem een trap in zijn edele delen. hij zakt op de grond. Hij pakt mijn been beet en trekt me onderuit. Ik geef hem een schop tegen zijn hoofd. Ik kan snel opstaan omdat hij naar zijn hoofd grijpt. Ik pak een mes en steek die in zijn dijbeen. 'Ah' roept hij.

Ik bind hem vast aan de paal. 'Waar is ze' sis ik.

'Weet ik niet!'

Ik ren weg maar merk dat mijn benen echt niet mee willen merken. Ik heb ook al meer dan vierentwintig uur op mijn knieën gezeten. Ik ren naar school en ren naar de kamer van Nicolai. Daar is niemand. Ik ren naar de bibliotheek en zie dat één van de afgesloten kamertjes voor stilte in gebruik is. Ik ren ernaar toe en doe de deur op een kier. Ik weet de code en ik zie Iva bij Nick staan. Nick zit met zijn rug naar haar toe. Iva trekt haar pistool en ik sprint naar binnen. Ik trap haar benen onder haar vandaan. ze valt vol op de grond. Ik trap het pistool weg en roep tegen Nick: 'ga je broers halen!'

Hij sprint weg. Ik geef een klap op haar hoofd zodat ze niet meer opstaat. Nick komt terug gerend met Mario en Ben. Mario omhelst me. 'Gelukkig leef je nog' zegt hij zacht.

Ik knik, 'jullie zijn echt nog niet van me af.'

Ik zak door mijn benen. 'Alles oké' vraagt Ben.

'Ja' zeg ik 'ik zat alleen een hele tijd op mijn knieën.'

Ze knikken. 'En wat moeten we met haar' vraagt Ben.

'Naar de schuur achter de school brengen' zeg ik 'daar ligt haar handlanger.'

Ben tilt haar op en we brengen haar weg. We binden haar aan de andere paal vast. Mario belt zijn vader en vertelt dat ik weer terug ben en ze de spion hebben.