little spy

11

p.o.v Rebecca

Ik word wakker in een houten kamer. De vloer is van hout. Ik zit op mijn knieën en mijn handen zijn vastgebonden achter me. Waar ben ik?! Ik probeer los te komen.

Ik hoor iemand grinniken en kijk om me heen. 'Wie is daar' vraag ik.

Er komt een jongen aanlopen. Hij heeft wit haar en knalblauwe ogen. 'Hallo Rebecca' zegt hij met een Russisch accent.

'Wie ben je en wat doe ik hier?'

'Ik ben Igor' zegt hij terwijl hij op zijn hurken voor me gaat zitten. 'En wat jij hier doet is dit...'

Hij duwt een mes tegen mijn keel. 'Je bent een spion voor de Italiaans maffia. En wij houden niet van Italianen.'

'Ik ook eigenlijk niet. En toch moet ik daar wel blijven.'

Hij fronst, 'hoezo houd je niet van Italianen?'

'Ik ben daar niet vrijwillig' zeg ik zuchtend 'maar mijn leven staat op het spel dus ik werk mee.'

Hij haalt het mes iets verder van mijn keel. 'Waarom ben je daar niet vrijwillig' vraagt hij fronsend.

'Ik werd zeg maar ontvoerd.'

'Door?'

'De maffia. Je zegt het net zelf.'

Hij duwt het mes weer tegen mijn keel aan. 'Brutaal kleine?'

'Igor' hoor ik een meisje roepen.

Igor haalt het mes weg. Hij staat op en zegt iets in het Russisch. En aangezien ik het niet spreek weet ik niet wat. Iva komt voor me staan. 'Dus jij was dus wel de spion' zeg ik.

Ze grijnst. 'Ja' zegt ze 'samen met mijn neef. wij moeten de zonen van onze grootste rivaal doden. Jammer vind ik het eigenlijk wel. Ik ben nogal gesteld geworden op Nick.'

'Laat ze met rust!'

'Ah' zegt ze grijnzend 'je geeft echt om ze. Nou weet je wat. Ik zal het filmen en daarna zal ik jou doden.'

'Mario is er al lang achter gekomen dat jij het bent!'

'Maar Nick niet. Die kleine is zo naïef. Zo schattig. Hij gelooft nog steeds dat ik het niet kan zijn.'

Ik probeer los te komen. 'O' zegt ze 'doe geen moeite. Jij komt hier niet weg. En niemand zal jullie ooit terug vinden.'

'Cagna' sis ik. -trut-

'Wat zei je' vraagt ze kwaad.

Ik grijns, 'jammer dat je geen Italiaans kwam. Het was het eerste woord dat ik leerde.'

Ze snuift en kijkt Igor aan. 'Wanneer doden we ze?'

'Morgen' zegt Igor 'de baas zal het eerst moeten weten. hij moet de lijken opruimen.'

'Overmorgen zal er dus wel een kleine brand zijn in dit gebouwtje' zegt Iva grijnzend tegen mij, 'en jullie zijn op een mysterieuze manier omgekomen.'

ze staat op, 'nou ik ga naar mijn les. Tot vanavond.'

Ze loopt weg. Ik probeer weer los te komen. Igor gaat weer op zijn hurken zitten. Hij tilt mijn kin op. 'Geen zorgen' zegt hij 'ik houd je wel gezelschap. We zullen nog wel wat lol beleven voordat je sterft hoor.'

'Wil je me dan losmaken?'

Hij grijnst, 'dat dan weer niet.'

Hij staat op en gaat in de stoel zitten. Hij gaat op twee poten zitten en wiebelt heen en weer. Ik probeer los te komen.