My best friend (H.S GW16)

31

Η μαμα μου ανακαθεται στην θεση της και πλησιάζει το ποτήρι με το αλκοόλ στα χείλη της.Δεν μπορω να καταλαβω αν εχει παει κάπου το μυαλο της,ισως αργήσαμε να γυρισουμε και να κινήσαμε υποψίες αλλα δεν φαίνεται να ισχυει κατι τετοιο γιατι ως τωρα θα με ειχε απομονώσει και θα με κατακλύσει με ερωτήσεις του τύπου "τι κάνατε τοση ωρα εξω;".Η τζεμμα με βγάζει απο τις σκέψεις την ωρα που σηκώνεται να χορέψει με τον αρραβωνιαστικό της,τα χέρια του Χαρρυ με σηκώνουν και εμενα ενω ακολουθούν και οι γονείς μας.

Καταφεύγουμε ολοι σε εναν ήρεμο και στην συνέχεια τρελο ρυθμό της τζαζ ή οτι έβαλε να παίξει τελος παντων.Βλεπω τον Χαρρυ που κανει αστείες κινήσεις και δεν μπορω μα συγκρατήσω το γελιο μου.

"Τι γελάς ρε;Ετσι χορεύετε κοιτα τον μπαμπα σου"δείχνει με τροπο τον πατέρα μου που κουνιέται περα δώθε και νομιζω οτι σε λιγο θα μου ειναι δύσκολο να αναπνεύσω απο το γελιο.

"Σε παρακαλω παμε να καθήσουμε δεν αντέχω αλλο"παρακαλάω και γνέφει.

Επιλέγουμε να καθήσουμε σε ενα τραπεζι που απέχει αρκετα απο την πίστα.Ο Χαρρυ ερχεται και κάθεται διπλα μου και καθως κάθεται μου ζουλαει απαλά το μπούτι.Το σωμα μου και μονο με αυτην την επαφή εχει αρχίσει να θερμαίνεται.

"Κουράστηκες θες να σε παω σπιτι;"προσφέρεται αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν θελω να παω για να κερδίσω και αλλο χρόνο μαζι του.Μου εχει λείψει τοσο πολυ που δεν μπορω να τον χορτάσω.Γνεφω αρνητικά και τόοθετει το χέρι του στο μάγουλο μου πλησιάζοντας και κλείνοντας τα χείλη μου με τα δικα του.Η αίσθηση ειναι κατι παραπάνω απο υπέροχη,μπορω να πω οτι ισως ποτε δεν θα την χορτάσω.Η ορχήστρα σταματάει να παίζει κάνοντας με να συνειδητοποιήσω που βρισκόμαστε και τραβιέμαι μακρυά του.

"Χαρρυ αν μας δουν ξερεις τι εχει να γινει;"τον μαλώνω αλλα αντίθετα απο αυτο που περίμενα να κανει με τραβάει παλι κοντα του και με ξαναφιλαει.

"Ειναι ολοι τους μεθυσμένοι και χορεύουν ή μιλάνε μεταξυ τους κοιτα τους "κανει νόημα να κοιτάξω.Μπορω να πω οτι εχει δικαιο αλλα και παλι δεν μπορουμε να ριψοκινδυνεψουμε κατι τετοιο .

"Χαρρυ και παλ-"τα χείλη του μπλέκονται με τα δικα μου ακομα μια φορα ενω στην συνέχεια σηκώνεται και με τραβάει προς την έξοδο του πολυτελούς κέντρου.

"Που παμε"τσιρίζω απο πιςω του αλλα δεν φαινεται να μου δίνει και μεγαλη σημασία .