My best friend (H.S GW16)

22

Τα ματια μου ανοίγουν και το πρώτο πραγμα που αντικρίζω ειναι ενας Χαρρυ ξαπλωμένος επάνω στα ποδια μου με μισάνοιχτα χείλη.Ενα χαμογελο,μου ξεφεύγει μπροστά σε αυτην την γλυκια εικόνα και η καρδια μου ξεκιναει να χτυπάει γρηγορα θυμίζοντας μου τα χθεσινά.Τι θα κανει άραγε;Σήμαινε κατι για εκείνον ολο αυτο ή ειμαι μονη μου σε ολο αυτο;Γιατι οσο και να το αποφεύγω ξερω οτι εχω δαγκώσει την λαμαρίνα άσχημα.Το χέρι μου πέρνει πρωτοβουλία και χαϊδεύει οσο πιο απαλά γίνετε το προσωπο του.Ολα κυλάνε αργά,οσπου κλειδιά ακούγονται απο κατω και πανικοβάλλομαι.Οι γονείς μου!!Με μια απότομη κίνηση εχω εξαφανιστεί απο το κρεβάτι και περιφέρομαι πάνω κατω.Ο Χαρρυ φαινεται να ξύπνησε και εχει ενα στραβομουτσουνιασμα σχηματισμένο στο προσωπο του.

"Τι εγινε;"η φωνη του ειναι εναν τόνο πιο βραχνή απο οτι συνήθως,και γενικός ολο το προσωπο του θα μπορουςα άνετα να το κοιτάζω με τις ώρες ετσι πρισμενο που ειναι.Οι γονείς σου σε λιγότερο απο 1 λεπτό θα ειναι πανω! Μου θυμίζω.

"Εμ Ηρθαβ οι γονείς μου!!"ταράζομαι και πιάνω ενα ζευγάρι παπλώματα απο την ντουλάπα και τα στρώνω κατω.Βαζω ενα μαξιλάρι και το πετάω και αυτο στην πρόχειρη στρωματσάδα μου.Οταν ξαπλώνω και κουκουλωνομαι η πόρτα ανοίγει και ακούω τα τακούνια της μαμάς μου να ηχούν στο δωματιο.

"Αχ τα γλυκά μου,κοιταξτα πως κοιμούνται..Ήξεραν οτι θα έρθουμε πρωι και δεν πήγαν πρωτη ωρα.."το γελιο μου ισα που το συγκρατώ και μπορω να βάλω το χέρι μου στην φωτια οτι το ίδιο κανει και ο Χαρρυ,και οποιοσδήποτε βασικα.Αφου αυτες οι υποθέσεις της μαμάς μου ειναι απίστευτες.

"Ναι,αλλα ο Χαρρυ κοιμάται πανω και η Ελιζαμπεθ κατω.Μαλλον θα το πήγαιναν ενα λαξ"γελάει πνιχτα.Ναι πολυ ενα λαξ...

Αφου βγαίνουν επιτελους απο το δωματιο,περιμένουμε να περασει 1 λεπτό και αφήνουμε το γελιο που κρατούσαμε.Ο Χαρρυ πέφτει πανω μου και η καρδια μου σφίγγεται.Μπαινει κατω απο το πάπλωμα και γαμωτο ειναι πρωι και μπορω να νιώσω την...την πρωινή στηση του..Ενα πονηρό χαμογελο που με κανει να λιώνω επικρατεί στο προσωπο του.

"Λοιπον ωςτε ενα λαξ ε;"γελάει πνιχτα.Οι λέξεις κολλαν στο στόμα μου και δεν λεν να βγουν,ολα φαίνονται πιο δυσκολα οταν πιέζει τον εαυτό του στην περιοχή μου και αναστενάζω.

"Τι θες μωρο μου;"εχω μαγευτεί,εχω πεθάνει απο κατω του και δεν το ξερω.
Ολο μου το ειναι χάνει τον έλεγχο οταν ξεκιναει να αφηνει υγρά φιλια στον λαιμό μου και στην συνέχεια στα χείλη.Το φιλί ξεκιναει φυσιολογικά αλλα στην συνέχεια εξελίσσεται και καυτές ανάσες φεύγουν απο τους 2 μας.

"Χαρρυ ειναι οι γονείς μου εδω.."λεω αλλα συνεχίζει να με φιλάει.Διωξτον θα μπει κανενας μπαμπας σου!

"Κλείδωσε την πόρτα"ψυθιριζει στο αυτί μου και η φωνη του κανει τους ορμόνες μου να οργιάζουν.Συγκεντρωσου.

"Χαρρυ οχι σήκω τωρα!"τον απο περνω και κατσουφιασμα αλλα σηκώνεται.

Ησυχια πεφτει στο δωματιο καθώς συμμαζεύω.Και τωρα τι;θα εχει και εσενα και την Σαμ;Εσυ χωρισες σειρά του τωρα. Καλα λες,απανταω στον εαυτό.Αρχιζω να ανισυχω οχι παει...

Αφου καθαρίσω τον λαιμό μου κοιτάω τον Χαρρυ και περνω θέση για την έκθεση των σκέψεων μου.

"Εμ Χαρρυ...τι ειμαστε;"ψελλίζω και το βλεμμα του κρύβει μια ανησυχία.Σηκωνεται και με στριμώχνει στον τοίχο.

"Τι θες να ειμαστε;"σηκώνεις το φρύδι και ενα αυτάρεσκο χαμογελο κάλυψε την φατσα του.

"Εμμ..εγωω να..απλα"γαμωτο.Μια χαρά τα λεω απο μεσα μού μου τι γινεται με το απέξω ;

"Ηρέμησε μωρο μου,καταλαβαίνω..Ναι θα ειμαστε μαζι απλα ας το κρατήσουμε λιγο καιρό κρυφό.Ε τι λες;"τα λογια του με καθησύχασαν και μια αναπνοή που κρατούσα επιτέλους αφέθηκε ελεύθερη.Ενταξει ναι συμφωνώ με ολα αυτα,εξάλλου ουτε εμενα θα μου αρεςε να με δει ο Ράιαν μαζι του απο την στιγμη που του ειπα οτι ο λόγος που τον χώρισα ηταν οτι ήθελα να μείνω μονη...Έγνεψα και με φίλησε οσπου βήματα ακούστηκαν απ εξω και...

Όπα τι παίχτηκε εδω;;παιδιααααα ευχαριστώ πολυ πολυ πολυ που διαβάζετε!απλα αν θέλετε σχολιάστε κιόλας και ψηφίστε ωςτε να περνω κουράγιο 😁🙈❤️*ειναι μικρο αλλα θα μπει και αλλο σύντομα