My best friend (H.S GW16)

Παρτ15

Η ψυχή μου πονούσε,δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα απο τα ματια μου,και ασταμάτητοι λυγμοί οι οποίοι δεν ακούγονταν γιατι τους έβγαζε η ψυχη μου,οχι το στόμα μου.Μισω τον εαυτό μου που τον επέτρεψα να κανει κατι τετοιο.Κατι τέτοιες στιγμές θα ήθελα απεγνωσμένα πολυ να ηταν εδω η Στεισι και η Βιολετ.Αλλα δεν ειναι.Και ειμαι μονη.
Κατευθύνθηκα λοιπον στο σαλόνι και άνοιξα την τηλεόραση ,θυμαμαι που την προηγούμενη εβδομαδα έλεγαν οτι θα εχει το the notebook σημερα,οποτε πηρα ενα κουτί χαρτομάντιλα και κάθησα να δω.Ο Harry δεν ήξερα που ακριβώς βρισκόταν ειχα να τον ακούσω ωρα.Το κινητό μου χτύπησε και ειδα το όνομα του Ραιαν.Δεν το σήκωσα,δεν εχω όρεξη να μιλήσω με κανεναν αυτη την στιγμη,αν και ξερω οτι δεν μπορω να τον αποφεύγω μια ζωη.Το κινητό άρχισε ξανα να χτυπάει και πίεσα το δάχτυλο μου στην "απάντηση".

"Εμμ Ράιαν;"ειπα διστακτικά και δάγκωσα τα χείλη μου περιμένοντας φωνές και οτι δηποτε τελος παντων,θα ειχε δικαιο.Οτι και να ελεγε ειχε δικαιο.
"Εμ γεια σου Λιζ,εγινε κατι και με αποφύγεις;Εχω αφήσει ενα σορό μυνηματα και εχω παρει πόσες φορές τηλέφωνο..."
"Εμ δεν ειμαι και πολυ καλα..Εχεις δίκαιο συγνωμη."
"Θες να μιλήσεις για αυτο;"η φωνη του ηταν ήρεμη σαν να ήθελε να παει με τα νερά μου.Αναστεναξα και κοιταξα γύρο μήπως ειναι πουθενα ο Harry..
"Εμ οχι,αλλα θελω να βγω απο το σπιτι,οποτε τι θα έλεγες να ερχόσουν να με πάρεις να παμε καμια βολτα ;"ρώτησα διστακτικά,και οχι να μου έλεγε θα τον δικαιολογούσα.
"Αυτο ειναι πολυ καλο.Θελω και  να σου μιλήσω.Σε 30 ωρα θα ειμαι εκει ετοιμασου."

Έκλεισα το κινητό και ανέβηκα πάνω για να ετοιμαστω.Κοιτούσα περα δώθε μήπως εντοπίσω  τον Harry πουθενα αλλα τιποτα.Ωσπου μια μαυρη ψηλή φιγούρα εμφανίστηκε στο τελος του διαδρόμου.Μαλλον ηταν στον ξενώνα..

"Θα βγεις με εκείνον;"η φωνη του ηταν βαριά και ήρεμη καθώς πλησίαζε.Τον κοιταξα και πηρα ενα άγριο βλέμμα.Λιγο πριν μπω στο δωματιο με επιασε απο το μπράτσο και με γύρισε.Να παρει ευχή το άγγιγμα του πλέον ειχε αλλη επίδραση επάνω μου.Τα ματια μας συναντήθηκαν και εκείνος τα έκλεισε και ρουθούνισε σαν να κατι να υπομένει.

"Ναι θελει να μου μιλησει και δεν μπορω να τον αποφεύγω"
"Ορκίσου σε εμενα,οτι δεν θα σε φιλήσει"τα ματια του είχαν χάσει το πράσινο τους ηταν μαυρα και άγρια,και φαινόταν σαν κατι να τον βασάνιζε.Με κάρφωνε με τα ματια του ζητώντας να φανταστώ ενα "ενταξει".Αναστεναξα.Νομιζα οτι αυτα τα συζητήσαμε κατω,δεν ήθελα σχέση μαζι του.Τον ήθελα οπως πριν πραγμα δύσκολο,αλλα το ήθελα.Με κοιτούσε και άρχισε να αγριεύει.
"Ορκισου Λιζ!"με διέταξε φωνάζοντας.Τον έβλεπα.Ηταν ταραγμένος και νευρικός αλλα και εγω νευριαζα οσο πήγαινε.
"Harry επειδη εγινε οτι εγινε εχθες δεν παει να πει πως έγινα κτήμα σου!Επισης σου εξήγησα κατω οτι θελω να το ξεχάσουμε και να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την φιλια μας,Αν δεν θελεις τοτε δεκτό!"φώναξα και εγω.Εκεινος εβρησε και χτύπησε μπουνιά τον τοίχο.Τα ματια μου άρχισαν παλι να δακρύζουν,με κοιταξε και μαλάκωσε το βλέμμα του.Με αγκάλιασε και τον έσφιξα και εγω στην αγκαλιά μου.Και τοτε ηταν που άρχισα να κλαίω με λίγμους."σε αγαπω Ha..Harry"ειπα μεσα απο τα αναφιλητά μου."σε α..αγαπω και δεν μπορω να σε χάσω αλλα δεν μπορω να ερχομαι σε επαφή με τετοια πραγματα φοβαμαι..Και φοβαμαι πως αν τελειώσει θα τελειώσουμε και εμεις για παντα και δεν το αντέχω.."με χάιδευε το κεφάλι και με καθησύχαζε για να ηρεμήσω.Υστερα με σήκωσε το πιγούνι ετσι ωςτε να με κοιταει.

"Και εγω σε αγαπω Λιζ..Εχεις δικαιο,ας το αφήσουμε πίσω "ειπε μονότονα και με φίλησε στο κεφάλι.Με αφησε και με ειπε οτι θα τα πουμε μετα.Μπηκα εκανα ντουζ και ετοιμάστηκα οσο πιο γρηγορα μπορω πηρα την τσάντα μου και βγηκα στην αυλή.Ο Ράιαν μολις ειχε φτάσει τον κοιταξα και χαμογέλασε ψεύτικα.

Αφου φτάσαμε σε κατι Starbucks πήραμε εναν καφε στο χέρι και αρχίσαμε να περπατάμε στην πολη..
"Λοιπον Λιζ,έμαθα κατι"αναστέναξε,και γύρισε να με κοιτάξει.Σημερα ηταν πολυ ωραιος φορούσε ενα τζιν και μια άσπρη φαρδιά φούτερ τα ξανθά μαλλια του ηταν ελαφρός ανακατωμένα και με τα μαυρα ray ban ηταν σαν να βγήκε απο περιοδικό.Ξεροκαταπια και ημουν ετοιμη για ολα.
"Τι έμαθες;"
"Η Σαμ μου ειπε οτι χθες εσυ και ο Harry μονο που δενν πηδηχτηκατε στο κλαμπ και ύστερα σε πηρε και φύγατε,επισης ξερω οτι μένει στο σπιτι σου και εισασταν και οι δυο μεθυσμένοι.Θελω να μου πεις την αληθεια.Εγινε κατι μεταξυ σας;Γιατι με αποφεύγες;Σου εστειλα ενα σορό μυνηματα και ειχες αναπάντητες!"η φωνη του κόμπιασε,τον έβλεπα που κρεμόταν απο τα χείλη μου.Δεν μπορουςα να του πω την αληθεια θα εκανε τα πραγματα χειρότερα..Και ειπαμε να το ξεχάσουμε.Πηρα μια βαθιά ανάσα και σταμάτησα να περπατάω.
"Κοιτα Ράιαν,εχθες οντως βρέθηκα εκτος ελέγχου ήπια πολυ και ισως να χόρεψα πολυ έντονα με τον Harry  δεν θυμαμαι και πολλά...Αλλα μετα φυγαμε επειδη άρχισα να ανακατεύομαι και να νιώθω άσχημα.Οποτε πηγα σπιτι και εκανα εμετό στην συνέχεια έπεσα ξερή.Σημερα ξύπνησα πολυ αργά και με πονοκέφαλο,δεν πρόσεξα το κινητό μου και μπήκα κατευθειαν για μπανιο και ύστερα για πρωινό.Αφου έφαγα και πηγα να κάθηςω ειδα πως με έπερνες και το σήκωσα..αυτο ειναι ολο."ειπα κουνώντας τους ώμους και τον κοιτούσα περιμένοντας να τα πιστέψει ολα αυτα.
Εκείνος αφησε μια ανάσα που ισως κρατούσε ωρα,η ανακούφιση ηταν ολοφάνερη στο πρόσωπο του.Που να ήξερε...η φωνούλα μεσα μου,μου ειπε αλλα την έδιωξα στο πίσω μερος του μυαλού μου προσπαθώντας να πιστέψω και εγω αυτα που ειπα.Τα χέρια του Ράιαν μεταφέρθηκαν στα μάγουλα μου και έσκυψε με φίλησε.Το φιλί μας ηταν αργό και γλυκο.Μου αρεςε.Σταματησε και με κοιταξε."Το ήξερα,σε εχω εμπιστοσύνη Λιζζ και σε θελω πολυ"τα λογια του ηταν μαχαίρια στην καρδια,αν ειχε τον ίδιο χαρακτήρα απο την μερα που τον πρωτογνώρισα ισως να μην με πονούσε τοσο.Αλλα ηταν αξιολάτρευτος απέναντι μου.Του χαμογέλασα,και κόκκινησα.
Με πηρε στην αγκαλιά του και αρχίσαμε να προχωράμε ολη την πολη λέγοντας βλακίες και ανέκδοτα.Η ωρα περασε ειχε παει 8:00.Επρεπε να παω σπιτι.Ελειπα απο το μεσημέρι οποτε αφου με αφησε μπροστά απο την πόρτα με φίλησε και έφυγε.