ΤheCypriotGirlAND I

Εγκυμοσύνη??

- Πας καλά παιδάκι μου;;

- Εγω ή εσύ; Που πήγες με τον πρώτο τυχόντα με το που ήρθες!!

- Εβουλωσε το!!

- Όι ρα!

- Χαρη!! Επρισες μας τα!!

- Τζε εσυ! Εβαρεθηκα πια!

- Εμενα εβαρεθηκες;;

- Ούλα! Αλλα πιο πολλα εσενα!!

- Εε να τοτε!!

Λεει και και μου δινει ενα δυνατό χαστούκι.

- Εε να τότε κι εσυ!

Λεω και της δίνω ένα μικρό ομως εξαγριώνεται και μου χωνει μια πολυ δυνατή μπουνιά στην μύτη. Νομιζω εχει ματώσει.

- Εε να κι εσυ!

Λεει και τοτε την φιλάω βίαια στο στόμα. Αντιστέκεται αλλα ο,τι και να κάνει πάντα θα ειμαι πιο δυνατός! Με σπρώχνει και προσπαθεί να απομακρυνθεί απο εμενα αλλα την κρατάω πολυ σφιχτά για να το κανει. Στο τέλος παραδίνεται και αφήνεται στο παθιασμένο φιλί μας. Σταματάμε.

Για λιγα δεύτερα δεν μιλάμε! Μονο κοιτάζουμε ο ενας τον αλλον βαθιά στα μάτια. Ριχνει το κεφάλι της στον ώμο μου και με αγκαλιάζει καθως προσπαθούμε και οι δύο να βρουμε την αναπνοή μας.

- Απο ποτε εσυ ξερεις κυπριακά;;

- Απο τοτε που έφυγες.

- Μα πως έμαθες;

- Απλά δεν εισαι η μονη κυπραία που μετακόμισε στην Ελλάδα μωρο μου.

- Τι;; Ποια αλλη;;

- Ζηλεύουμε;;

- Καθολου κύριε Χαρη. Απο περιέργεια ρωτησα αν θελεις να ξέρεις.

- Θα θελες.. αντε παμε να φύγουμε τωρα απο το ξενο σπίτι πριν ερθει ο αλλος. Παρε τα πράγματα σου και παμε.

- Μα πως θα φύγουμε μεσ' στο βράδυ;;

- Εχω την μηχανή εξω.

- Χμμ.. καλα. Παμε και μετά έχουμε να πουμε πολλα εμείς οι δύο κύριε Χάρη μας!

- Ωχχχ..

[...]

- Χαρη μην τρέχεις.

- Απο πότε εσυ φοβάσαι την ταχύτητα και τις μηχανές;

- Δεν τις φοβάμαι ουτε τώρα. Απλα ανακατεύομαι πολυ εύκολα τωρα τελευταία και ειμαι άρρωστη.

- Για αυτό βγήκες εξω με αυτο το σορτς;

- Χαρη.. χαρη.. χαρη σταματα πονάω θα κανω εμετό.

- Τι;; περίμενε θα σταματήσω εδω κοντά.

Σταματάω την μηχανή στην άκρη του κεντρικού και κατεβαίνει γρήγορα ενω τρέχει προς τα χόρτα πιο περα. Κανει εμετό τουλάχιστον δύο φορές. Πρεπει να ειναι πολυ χαλια. Παω κοντά της και της κρατάω τα μαλλιά ετσι ώστε να μην γίνουν κι αυτα χάλια.

- Ευχαριστώ

Ψελλίζει. Κάτσε εδώ και περίμενε με. Εχω χαρτομάντιλα και νερό στην μηχανή. Φωνάζω καθως τρεχω προς την μηχανή μου. Της τα φέρνω και παρατηρώ την κάθε κίνηση της. Τοσο όμορφη αντάξια ενος Θεού. Τοσο γλυκιά και καλη. Πολυ καλή. Ισως καλύτερη των καλύτερων. Ισως να μην της αξίζω τελικά.

- Τι σκέφτεσαι;

- Τίποτα το σπουδαίο

- Ναι καλα.. Σκέφτεσαι κι εσυ αυτό ετσι δεν είναι;

Με ρωτάει ανήσυχη οπως ειναι και παρατηρώ πως παει να βάλει τα κλάματα.

- Ει.. τι ειναι αυτα τώρα πανέμορφη μου;

Λέω και την φιλάω στο μάγουλο.

- Χαρη... θα με αφήσεις; θα με αφήσεις κι εσυ; πες μου γαμωτο!

- Μα τι λες; Γιατί να αφήσω ενα κορίτσι σαν κι εσένα;

- Γιατι αγαπάς την Λία. Και γιατι δεν θα το θέλεις.

- Να μην θέλω ποιο;

- Χαρη... εχω καθυστέρηση.

- Τι;;

- Ναι.. και εχει περάσει περίπου ενας μήνας απο... τοτε. Λες;;

- Μην σκέφτεσαι ετσι. Μπορεί και να μην είσαι. Και αν είσαι θα αναλάβω τις ευθύνες μου.

- Χαρη...

- Τι έγινε παλι βρε μωρό μου;

- Αυτη στο μπαρ. Την ξερεις;

- Οχι πριν λιγο την ειχα γνωρίσει κι εγω.

- Εχεις το κινητό της;

- Οχι

- Αυτη το δικό σου;

- Οχι

- Έχεις το φβ της;;

- Οχι

- Αυτη το δικό σου;

- Οχι

- Ξερει που μένεις;

- Οχι

- Ξερει το επίθετο σου;;

- Τιποτα δεν ξερει ηρέμησε μια ξεπέτα ηταν μονο ουτε το όνομα της δεν θυμάμαι.

- Καλα τοτε παμε γιατί κρυώνω

- Παρε το μπουφάν μου και πάμε

Της λεω και την φιλάω στο μάγουλο. Με φιλάει κι αυτη και παμε προς την μηχανή. Βάζω μπρος και ξεκινάμε.