ΤheCypriotGirlAND I

Άτιτλο κεφάλαιο 33

- Oλα καλά;

- Μια χαρά εσύ;

- Καλά καλά κι εγώ. Πως και σου πέρασαν τα νεύρα;

- Με λίγη  προσπαθεια ολα γινονται Μαρινα μου.

Λεει, με φιλαει στο μαγουλο και φευγει απο την κουζινα του σπιτιού μας παιρνοντας μαζί του και την κουπα καφε που ειχαμε παρει μαζί το Πασχα απο την Κερκυρα. Ειχαμε γραψει ο ενας στην κουπα του αλλου τα ονοματα μας και την επετειο μας απο κατω. Τα έχει καταστρέψει ολα απο την βλακεια του και μονο όμως. Πολλα πραγματα θα μπορουσα να του συγχωρησω και το ξερει, το να με απατησει ομως ενω ειχε ολες του τις αισθησεις αυτο παει πολυ για εμενα! Και δεν μπορει καν να μου το πει!

Τον ακολουθώ στο σαλόνι και τον βλέπω πλεον να καθεται στον καναπε και να βλέπει ειδήσεις.

- Θυμασαι τοτε που βλεπαμε μαζι καθε Κυριακη πρωί παιδικά αγκαλιά στον καναπε και γελουσαμε, φωναζαμε, μαλωναμε σαν μικρά παιδια.

- Το θυμαμαι.

- Χάρη.. θα μου απαντησεις ειλικρινά αν σε ρωτησω κατι;

- Φυσικά αγαπη μου.. ο,τι μα ο,τι θελει το μικρό μου κοριτσακι θα του το πω. Για πες μου λοιπον, τι σου μπηκε παλι στο μυαλο μικρη κυπραία μου;

- Με απατησες ποτε;

- Αλλο παλι κι αυτο.. πως σου ηρθε στο μυαλό;

- ΑΠΛΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ!

- Μωρό μου ηρεμησε..

- HΡΕΜΗ ΕΙΜΑΙ!!

Ωραια.. ωραια.. και μολις εχασα ξανα την ψυχραιμία μου και με κοιταει περιεργα. Και με το δίκιο του δηλαδη. ΠΩΩΩ... Ποιο δικιο μολις με απατησε!! Δεν μπορω να τον δικαιολογω παντα μονο και μονο γιατι τον αγαπώ!!

-  Εισαι καλά αγάπη μου;

Με ρωτα και κουναει τα χερια του μπροστα μου για να με "ξεκολλησει".

- Ναι, ας το ξεχασουμε αυτο το θέμα καλυτερα.

- Εεεμμ.. ναι.. εε...

- Λοιπον.. πως περασες εχθες; τι εκανες, δεν βγήκες έξω να ηρεμησεις λιγο;

- Ναι.. πως.. βγηκα με τα παιδιά, εσυ βγηκες με τον Γιαννακι σου;

- Αααα εννα βγεις τσε που πανω τωρα;

- Τι;;

- Αυτο που ακουσες!! Τα ειδα ολα! Καλα δεν ντρεπεσαι καθολου πια;; Να με απατας και μετα να ερχεσαι να μου κανεις σκηνες για τον Γιαννη;; Ενας ξεφτυλας εισαι. Δεν θελω ουτε να σε βλεπω πια!!