Sonsuz

karşılaşıcazzzzz

Kollarımın işi bitince abim ilk yardım çantasını kenara koydu beni kendine çekip sıkıca sarıldı..."-Miram bana rüyanı anlat istersen yine aynı şeylerimi gördün?"diye sordu.Sesin de itirazlık vardı.Sormalımıydım? Sormamalımıydım?dercesine.... "-yine herşey aynıydı ama tek şey hariç... 'Sen rüyalarında bana inandıkça gerçek dünyada senin karşına çıkma oranım gittikçe artıyo'dedi o ses....Gelmez dimi şaka yapıyodur?. Beni korkutmak için demiştir değilmi?Abi susma konuş lütfen"dedim ama abim hâla sessiz başını öne eğmiş duruyordu...Onun sessizliği sayesinde kafamda çığlık atan insan sesleri yine başladı. Bağırıp isyan ediyorlar.Sanki benim yüzümden işkence çekiyorlar...Bu sese daha fazla dayanamadım. Baş ucumda duran komidinden maket bıçak çıkardım.Her zaman işime yarar bu bıçak şimdide yarıcak... Kolumu yatay şekilde kestim ama hala kulağımdaki sesler son bulmadı.Bir çizik daha attım yine bağırmaya devam ettiler.Son bir çizik attım sesler kesildi.Bağırmak yerine fısıltılaşıyorlardı.Yüksek ve tiz bir ses beynimde yankılanmaya başladı. 'Sen kaşınıyosun demiştim...Sonunda seninle karşılaşıcaz Mira karşılaşıcaz sana iki seçim suncaklar ikiside birbirinden kötü seçimin senin hayatını etkiliyecek bay bay Mira bay bay'dedi o ses...Birden bire güçlü bir kişi cığlık attı ve daha sonra ben.....
"-aaaaaaaaağğğğğğğğ"diye bağırdım ama istemsizce bağırıyordum ben susumak isterken daha fazla bağırıyordum.Murat abim eli ile ağzımı kapadı.Kafamı omzuna yasladı "-merak etme canım bunlar geçicek."dedi.Beni bıraktı gözleri elimde duran maket bıçağa kaydı daha sonra battaniyenin altına sakladığım koluma...Battaniyeyi açtı ve bana sinirle baktı....Kolumdan soğuk kanlar yavaş yavaş sıcak tenime değince içimde tuhaf bir kıpırtı oldu......Ve birden yatağa yığıldım.
........................
"-Murat bey anlamıyormusunuz? Yaşaması için 150 yıl kontrollü dondurulması lazım. Çok kötü bir hastalık bu tek çare dondurulması yoksa.Yoksa ölücek...Karar sizin yada Mira hanımın...."
"-yaaaaa doktor sen beni dinlemiyomusun?O bensiz yaşayamaz yada sevdiği biri olmadan uyandığında ben,arkadaşları,sevdikleri herkez ölür onunda yaşamasına neden kalmaz...Hem bu kararı onun vermesi gerekiyor benim değil....O na birşey demeyin lütfen üzülmesin ben ona tatlı dille anlatmaya çalışıcam.Peki ne kadar vakti var?"dedi abim..Gözlerimi açamıyorum ama herşeyi duyuyorum.O yüzdenmiş demek doktorların bana acılı acılı bakması. Kimse bana acıyamaz bir kere hem diyelim beni dondurdunuz abim,abim ben olmadan ne yapıcak...Ben ölmeyi tercih ederim ama abim benim yaşamamı ister...Öffffffff çok kararsızım.. Hiçbirşey bilmiyor gibi yapmaya çalışıyım bari...
"-1yılı"dedi doktor diye düşündüğüm adam......Son günlerimi doya doya geçireyim.....Uyanmış numarası yapmaya karar verdim.."-ağğ kolum ağrıyo yaaa"dedim sesim zar zor yüksek çıkmıştı."-sonra konuşuruz"
dedi abim..Gözlerimi açtım hastanedeyim...Sanırım bayılınca abim korktu.......O ses beynimde yankılandı dediği tek cümle...'sana iki seçim sunucaklar ikiside birbirinden kötü iki seçim' belki o gelmiştir çaresiz bir hastalık olarak karşıma çıkmıştır evettt nasıl düşünemedim ki....