Gözyaşı Kutusu

ANNEE!

Hastaneye girer girmez resepsiyona ilerledim ve annemin ismini söylerek odasını sordum. 126 numaralı odaya girerken Annie arkamdan bağırdı. "Sakin ol Camryn.Beni de bekle."Onu duymazdan gelerek hemen annemin odasını buldum ve içeri girdim.Annem makinelere bağlıydı ve dıt dıt sesi odayı kaplamıştı.Arkamdan Annie'nin geldiğini duydum.Annie odaya girince bir an irkildi. Ben hemen sandalyeyi annemin başucuna çektim.Ve annemin soğuk ellerine dokundum. Gözümden bir kaç yaş annemin çarşafına aktı.Annie benim yanıma geldi ve omzuma dokundu."Ahh, tatlım.Senin için çok üzüldüm. " dedi.Ayağa kalktım ve Annie'ye sarıldım.Ona neden sarıldığımı bende bilmiyordum. Ve başımı onun omzuna dayayıp hıçkırarak ağlayama başladım. Yaklaşık 30 saniye sonra kapıdan Emily'nin koşarak girdiğini gördüm. Çantasını hemen sandalyeye fırlattı ve yanıma geldi. Başımı Annie'nin omzundan çektim ve Emily'e döndüm. "Tatlım, nereden haberi aldın ?"dedim yorgun ve kısık sesimle."Müdür söyledi.Bende hemen taksiye atlayıp geldim.Neyse onu bırak da annem nasıl?"Dedi Emily gözleri dolarak. Tam o anda odaya beyaz önlüklü, elinde büyük bir defter ve kalem ile bir doktor girdi. " Şimdi öğreniriz."dedim.Doktor annemin yanına geldi ve "Siz neyi oluyorsunuz?"diye sordu.Ben kısık bir sesle "Ben ve işte bu kızıyız. Bu da benim arkadaşım."dedim.Emily'i gösterirken Emily'nin burnunu çekerek ağladığını farkettim.Doktor anneme dokundu ve kağıda bir şeyler not aldı.Daha sonra makineleri kontrol etti ve annemin serumuna baktı.Sonra bize yavaşça döndü ve "Anneniz ağır bir kaza geçirmiş. Kaburga kemiklerinin kırılıp kırılmadığını anlamak için az önce bir film çektik. Ve maalesef ki kızlar,annenizi ameliyata alıcağız."Kalbim yerinden çıkıcaktı.Korkuyordum.Hemen Annie bana döndü ve sarıldı. Helede ona sarılınca gözyaşlarımı hiç tutamaz oldum.Burnumu çekerken Emily'nin yanına geldim. " Tatlım, bir hava alalım mı?"diye sordum. Emily ağlayarak kafasını salladı ve odadan çıktık.Temiz bir hava aldıktan sonra içeri girdik.Emily ile ameliyathanenin önünde bekliyorduk. Annie su almak için gitmişti. Emily'e döndüm ve gözüne düşen saçını geriye attım . "Bak Emily.Biz olumsuz düşünmeyi keselim. Ben inanıyorum ki ameliyat gayet başarılı geçecek."Emily kafasını salladı ve arkasına yaslandı. Yaklaşık 1 saattir burada bekliyorduk.
Sıkıntıdan patlayacaktım.Bir içeri bir dışarı derken annem sürekli aklımdaydı.Kafamı çevirdiğimde Annie'nin elinde 2 su ile geldiğini gördüm. Sonra bir gıcırtı ile amilyathanenin kapısı açıldı. Ve doktor üzgün bir surat ifadesi ile bize doğru geldi. Neler oluyordu?Annem neredeydi?İyimiydi annem? Doktor bize doğru yaklaştı ve " Üzgünüm, başınız sağolsun."Neeee!😮😮😯😢😲Neler oluyor?Annemm...Doktor bunu söylediği gibi bağırarak yere oturdum ve kendimden geçerek ağlamaya başladım. Gözlerim karardı. Kendimi çok kötü hissediyordum. Bu bir şaka olmalı. "Hayırrr!Nolur yardım edinn😭 " Emily de yanıma geldi ve oturup, bana sarıldı.Sonra kafamı bir an çevirdim ve Annie sandalyeye oturmuş, suları yere koymuş hıçkırarak ağlıyordu.Ne yapacağımı bilemiyordum.
Annesizlik?
Annem olmadan?
Bu genç yaşımızda zor bir hayat bizi bekliyordu. Yanımda bir tek Emily,Annie ve belki daha sonrasında ise Mark vardı.Onlarda olmasa...