Never escaped

4

Thomas

*s'avonds*

Tot nu toe was Minho de enige tegen wie ik over Maddie had gesproken. En dat was daarnet in het labyrint . We waren er nog maar juist uit en stonden nog aan de westpoort . Het was warm geweest vandaag , dus hadden we hevig gezweet. Waardoor mijn shirt tegen mijn bovenlijf plakt. Het was echt vreselijk irritant. Precies alsof iemand je met een waterpistool aan het natspuiten is. Meestal trek ik dan gewoon mijn shirt uit. Maar met Maddie in de buurt is dat niet echt een goed idee. Waar zou ze eigenlijk zijn?" Ik heb ze ook nog niet gezien." Zei Minho , alsof hij mijn gedachten kon lezen. Ik keek hem een beetje verbaast aan. " Wat, als jij denkt zeg je bijna hardop over wat je denkt!" Verdedigde hij zichzelf. Ik gaf hem een vriendschappelijke stomp en we liepen naar de geïmproviseerde douches. Het deed deugt om het water over me heen te krijgen. Hoewel het water ijskoud was. Het deed deugt. Elke avond een lekker koude douche nemen. Nu ik er zo over na dacht, ik was hier nu eigenlijk al een half jaar. Al een half jaar lang ren ik door dat klunk labyrint , en we hadden niets gevonden. Het was bijna een obsessie geworden en nu stuurt Wicked doodleuk dat het labyrint gaat weggaan. Dat zal afkicken worden. Dan zullen we waarschijnlijk gewoon elke dag van hier naar daar lopen, om toch in conditie te blijven.
Ik bleef maar doordenken over de toekomst, totdat ik uit mijn gedachten gerukt werd door een luid geklop op het houten deurtje. " Ga je daar nog lang bezig zijn of, wat? Er zijn anderen die ook willen douchen!" Het was Maddie. Ik herkende haar stem meteen. " Ja, sorry! Je kan je direct douchen. Wacht 5 secondejes en dan kom ik er uit!" Riep ik terug. Ik trok vliegensvlug mijn broek aan. Mijn shirt liet ik voor wat het was, het ding was zeike nat. Ik ging het echt niet meer aantrekken hoor. Echt niet.
Na lang worstelen met mijn half natte broek , gooide de deur open. Het deurtje knalde tegen iets hard aan en ik hoorde een luide" Auw!" Ik keek snel wie het was , en zag Maddie met haar hand over haar hoofd wrijvend op de grond liggen. " Alles oké?!" Vroeg ik. Ze knikte haar hoofd maar keek me niet aan. " Moet ik je..."" Het gaat wel lukken , dank je!" Snauwde ze, en ze liep de douche in en trok het deurtje hard achter zich dicht. Wat had die ineens . Ik trok mijn schouders op en liep naar mijn kamer.
Wanneer ik de deur open deed , zag ik dat mijn bed weg was , en het ingeruild was voor een eenpersoons bed. " Wat?" Mompelde ik. Ik moet in een eenpersoons bed met Maddie slapen?! Dat gaat wat worden.

Maddie

Brrrr. Het water was ijskoud. Hoe konden de jongens zich hier in douchen? Dit was vreselijk. En al zeker met een bult op je hoofd. Het koude water hielp wel , maar erg handig was het niet. Waarom moest hij nu perse weeral aan het douchen zijn? Ik had misschien nog liever Gally gehad dan hem. Oké , dat is nu ook weeral niet waar. Maar toch,...
Na het douchen trok ik mijn kleren aan en liep naar de keuken om wat te eten te gaan halen. " Aaah, Maddie!" Riep Wok blij." Grote honger?! Ik hoop van wel want ik heb lasagne gemaakt!" Ik maakte een sprongetje in de lucht. En beseft dat ik hier eigenlijk nog maar 2 dagen ben. Ik voelde me hier al helemaal thuis. Alsof ik hier al jaren was. Maar nu was het avondeten , dus ik schudde die gedachte uit mijn hoofd. Ik glimlachte naar Wok wanneer hij me een groot bord met lasagne gaf. Ik rook eraan." Mmm, ziet er super lekker uit Wok! " " Dat is het ook!" De jongen klopte op de plaats waar zijn hart zat." Dit eten wordt met passie en liefde klaargemaakt." Hij begon een beetje melodramatisch te doen. Ik lachte." Bedankt voor het eten!" Hij knikte eens.
Ik keek rond over de glade en zag de picknick achtige tafels staan. Ik liep er naar toe en zag Newt en Minho zitten . Ik liep naar ze toe , en zette me op het einde van de lange tafel. Wat niet echt veel uithaalde want de jongens kwamen naar mij toe geschoven. " Hey, Maddie" Zeiden ze. " Hey!" Antwoorde ik. " Leuke dag gehad?" Vroeg De blonde jongen. Ik knikte met mijn mond vol lasagne. Minho lachte, dus gaf ik hem aan zachte por. Nu begon hij nog harder te lachen en Newt starte ook. Na een tijdje waren ze uit lachen en konden ze weer serieus doen, zonder om de paar woorden in de lach te schieten. " Zo grappig was het niet!" Zei ik droog. Ze keken me beledigd aan. En begonnen te grinniken." Serieus?!" Ik stond op om mijn bord terug naar wok te brengen. Maar botste tegen iemand aan. Het was Gally. " Sorry" zei ik met een piepstemmetje. De jongen keek mij kwaad aan. " Het is goed voor een keer." Zei hij en zuchtte . Ik glimlachte naar hem , waardoor er ook een klein glimlachje op zijn gezicht verscheen. " Dank je!!! " Riep ik uit. En huppelde naar de keuken. Daar stondenChuck en Thomas te babbelen. " Heey, Chuck! " riep ik, en ging met een hand door zijn bruine krulletjes." En Thomas." Voegde ik er droog aan toe. Hij knikte eens groetend en richte zich dan weer op zijn bord en Chuck." Wok , waar moet ik mijn bord zetten?!" Vroeg ik. " Zet daar maar neer!" Riep hij. " Oké!" Ik zette mijn bord neer er huppelde weg. In de richting van de hoeve. Ik wou me eventjes neerleggen en wat rusten. Maar viel al rap in het slaap.

* vlak voor het kampvuur*

Ik werd wakker geschud door iemand." Wakker worden!" Hoorde ik iemand zacht zeggen. Ik opende onwillig mijn ogen en keek recht in twee prachtige ogen.  Het was Thomas." Wat doe jij hier?" Vroeg ik." Dit is mijn kamer. Ik kwam me omkleden en zag jou slapen." " Ben je al omgekleed?" Vroeg ik. Hij knikte. Ik wou me terug omdraaien , maar de jongen trok me uit het bed." Je gaat het kampvuur toch niet missen zeker?" Hij keek me vragend aan." Waarom niet?" Ik ging terug in het bed liggen en draaide me met mijn rug naar hem toe. " Omdat je anders leuke dingen gaat missen, en je anders ook mijn hele bed inpalmt , zodat ik er niet meer in kan." Ik keek naar het bed. Ik lag inderdaad helemaal in het midden en nam alle plaats in. " Sorry." Mompelde ik blozend. Ik stond op uit het bed en liep naar de deur." Wel kom je nog? Of ga jij nu diegene zijn die hier blijft." Hij liep naar me toe en nam een lok haar." Ze kunnen wel even wachten." Hij streelde zachtjes mijn kaaklijn . " Nee, dit is fout. Nu geven we Wicked wat ze willen. Het mag niet!" Ik trok me weg van hem." Een keertje kan geen kwaad zeker?" Vroeg hij glimlachend. Ik zuchtte , maar liep toch naar hem toe en legde mijn handen op zijn borst. Hij was gespierd en gewoon.......... Perfect. Hij legde zijn handen op mijn heupen en trok me tegen zich aan. Ik legde mijn armen rond zijn nek en wreef door zijn haar. Na een tijdje legde ik mijn hoofd neer op zijn schouder. Het was een zalig moment. " Maddie?" Vroeg hij." Ja?" Ik hief mijn hoofd op en keek hem aan . " Je hebt prachtige ogen." Zei hij. En ik voelde zijn adem tegen mijn huid. Onze neuzen raakten elkaar net niet. " We zouden maar eens naar de rest moeten gaan." Zei hij , en hij trok zich terug. Omdat hij wist dat ik het niet wou. " Thomas, ik...." Ik durfde hem niet aan te kijken." Het gaat vroeg of laat toch gebeuren,.... En we ...." Hij liet me niet uitspreken en duwde me tegen de muur. Ik glimlachte naar hem . Hij deed helemaal niet agressief, eerder zacht maar toch een beetje dringend. " Vind je het oké?" Vroeg hij zacht. Ik knikte. Dan drukte hij zijn lippen op de mijne. Er explodeerde een bom van vlinders binnen in mij. Ik voelde de adrenaline door me heen stromen. Overal waar hij me aanraakte kreeg ik kleine rillingen , hij voelde het ook want hij glimlachte eens tegen mijn lippen. Dan ging hij langzaam naar mijn kaaklijn en zo naar mijn sleutelbeen. Ik legde mijn hoofd in mijn nek. Maar realiseerde me dat dit fout was. Ik kende hem maar net , en ik wou bij hem uit de buurt blijven. Wat dus niet was gelukt. Ik trok me weg van hem ." Maddie,..." Ik liet hem niet uitspreken." Ik probeer je al ganse dagen te negeren, probeer je uit mijn hoofd te zetten! Maar al die moeite gaat weg in 2 simpele seconden!" Hij keek me niet-begrijpend aan." Waarom probeer je me te negeren? En over welke twee seconden heb je het?!" Ik had spijt van wat ik had gezegd en keek naar de punten van mijn schoenen ." Maddie?" Vroeg hij smekend." Kun je het gewoon zeggen?" Ik keek op en keek recht in 2 prachtige Carmel bruine ogen. Ik schudde mijn hoofd." Je kunt er niets van begrijpen." Mompelde ik." Wat? Spreek wat luider . Ik versta niet wat je zegt." Ik haalde diep adem." Je kunt er niets van begrijpen." Zei ik nu , klaar en duidelijk. Hij knikte begrijpelijk. " Ik wil nog een ding doen, en dan laat ik je voor altijd met rust." Fronsend keek ik hem aan. Hij zette een stapje dichter bij. Onze neuzen raken elkaar net niet en mijn hartslag versneld . Hij kan elk moment zijn lippen op de mijne drukken . Maar hij doet het niet. Hij rekt gewoon wat tijd om langer bij me te zijn. Ik, daarentegen . Ik kon me niet tegenhouden en duwde met veel passie mijn lippen op de zijnde. Hij kuste me voorzichtig terug, alsof wanneer hij te bruusk zou zijn ik zou breken. Hij haalde zijn lippen zachtjes van de mijne. " Nu kan ik je voor altijd laten gaan." Zei hij. En hij liep de deur uit. Ik bleef versteend staan en had geen flauw idee van wat er juist gebeurt was. Zuchtend liet ik me tegen de muur neer zakken. Wat heb ik toch gedaan?