ชายคนนั้นชื่อ 'จองกุก' เพราะฉันอ่านจากสร้อยคอที่เขาเอามาให้ฉันสวมเมื่อเรามาถึงรถม้าแล้ว ฉันลูบแผ่นเหล็กสีเงินเรียบที่มีตัวอักษรที่เขียนว่าจองกุกอีกครั้งด้วยความไม่แน่ใจ
"นี่นายชื่อจองกุกจริงๆใช่หรอเปล่า"
ฉันเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาในใจทันทีที่ร่างสูงเดินออกมาจากรถม้าแล้วเสียบมีดสั้นอีกสองสามอันไว้ที่เข็มขัด ใบหน้าหล่อนั้นมองมาที่สร้อยคอที่ห้อยอยู่บนคอของฉันแล้วพยักหน้า ก่อนจะเดินหายเข้าไปในรถม้าอีกครั้ง ฉันจึงเดินสำรวจรถม้าต่อทันที บอกแค่ชื่อก็ได้นี่นาไม่เห็นต้องให้ฉันแขวนสร้อยคออะไรไม่รู้ที่แผ่นเหล็กเย็นเฉียบอย่างกับน้ำแข็งแน่ะ
ฉันเลิกให้ความสนใจกับสร้อยคอที่ห้อยอยู่และเปลี่ยนเป็นรถม้าที่จอดอยู่ริมแม่น้ำนั้นทันที เป็น รถม้าที่ทำจากไม้สีดำสนิทและม้าสีดำสนิทสีสี่ตัวที่ผูกติดกันยิ่งทำให้ดูลึกลับแต่ก็น่าค้นหาเหมือนเจ้าของรถไม่มีผิด ว่าแล้วก็อยากแกล้งหลอกผีให้คนที่อยู่ข้างในรถตกใจเล่นด้วยความสะใจ แต่คนไร้หัวใจอย่างนายจองกุกก็คงไม่รู้สึกอะไรหรอกมั้ง
ฉันเอื้อมมือไปสัมผัสขนสีดำสนิทของเจ้าม้าตัวที่อยู่หน้าสุด มันผงกหัวเล็กน้อยแล้วเลื่อนใบหน้าให้เข้ามาใกล้อีกทำให้ฉันหัวเราะอย่างชอบใจแล้วยื่นผลเบอร์รี่ที่ใส่ไว้ในกระเป๋าหนังให้ม้าทั้งสี่ตัวกิน เกือบลืมไปเลยว่าตัวฉันแทบจะยังไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวันนี้ หิวชะมัดเลยให้ตาย ฉันก้าวเท้าเตรียมตัวจะเดินข้ามฝั่งแม่น้ำเพื่อที่จะได้ลัดไปทางหลังตลาดแต่น้ำเสียงเย็นๆที่ฉันคิดว่ากวนประสาทดังขึ้นเสียก่อนพร้อมกับมีดสั้นเล่มหนึ่งที่แล่นผ่านเฉียดหัวฉันไปเล็กน้อยคล้ายการข่มขวัญ
ฉันมองค้อนใส่จองกุกไปทีหนึ่งก่อนจะดึงมีดสั้นเล่มนั้นที่ปักอยู่ตรงต้นไม้ออกมาแล้วขว้างใส่อีกฝ่ายกลับไปให้เฉียดใบหูของจองกุก แต่ร่างสูงกลับปัดออกได้อย่างสบายๆแล้วหย่อนมีดสั้นอันนั้นมาใส่ที่กระเป๋าสะพายของฉันอย่างพอดีเป๊ะ ฉันมองใบมีดสีเงินที่สะท้อนสายตาสลับกับมองใบหน้าหล่อเหลาของจองกุก
YOU ARE READING
HEARTLESS | Red Velvet BTS
Randomใบมีดคมกริบของเล่มกริชจ่ออยู่ที่ลำคอของฉันทำให้ความพยายามที่จะหนีต้องล้มเลิกแล้วเปลี่ยนเป็นการเจรจาเพื่อหาทางรอดแทน "นายต้องการอะไรจากนักปรุงยาเร่ร่อนอย่างฉันกัน " ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอแต่ฉันกับไม่รู้สึกอยากหัวเราะร่วมเลยสักนิดเพราะผู้ชายตรงหน้าฉั...