จองกุกอาศัยจังหวะที่ฉันตกใจแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากฉันพร้อมกับดุนลิ้นเข้ามาจนฉันตั้งรับไม่ทัน ฉันอยากจะผลักเขาออกแต่ความรู้สึกที่ผ่อนคลายอย่างน่าประหลาดทำให้มือที่จะผลักร่างสูงให้ออกห่างกลายเป็นขยำเสื้อสีดำสนิทนั้นแทน จูบที่อ่อนโยนเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ของจองกุกที่ฉันต้องเป็นฝ่ายรับ ริมฝีปากร้อนบดคลึงกับริมฝีปากของฉันไปมาแล้วกดท้ายทอยของฉันให้เข้ามาใกล้อีกเพื่อรับรสจูบให้มากขึ้น เหมือนมีอะไรบางอย่างไหลเวียนอยู่ในร่างกายของฉัน
ฉันทุบอกของร่างสูงเบาๆเป็นเชิงว่าหายใจไม่ออกจองกุกจึงค่อยๆผละริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่งแล้วเดินไปนั่งตรงที่นั่งฝั่งตรงข้ามของรถม้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่างจากฉันที่ยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย ลมหายใจของฉันติดขัดและหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติทำให้ฉันเขินอายและหงุดหงิดไปในเวลาเดียวกัน สายตาของฉันสำรวจไปทั่วร่างกายก็พบว่าแผลฟกช้ำตามแขนและลำตัวได้หายไปแล้ว รวมถึงแผลรอยกรีดขนาดใหญ่ที่ต้นขาก็ค่อยๆสมานกันจนหายไปหมดแล้ว ฉันมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองหน้าจองกุกที่มองมายังฉันนิ่ง
"จูบของฉันสามารถรักษาเธอได้"
ฉันนิ่งเงียบไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากก่อนที่จองกุกจะโยนเสื้อผ้าชุดหนึ่งใส่หัวฉันพร้อมกับเอ่ยสั่งเสียงเรียบ
"ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว...จะได้ไม่ต้องมานั่งยั่วกันอยู่อย่างนี้"
ฉันขมวดคิ้วงงกับคำพูดกลางประโยคที่จองกุกพูดเสียงเบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน ก่อนจะรับเสื้อที่ถูกโยนอยู่บนหัวมารับไว้อย่างงงๆก่อนจะเตรียมก้าวเท้าออกจากรถม้า แต่ต้องหยุดชะงักแล้วเอ่ยถามร่างสูงที่กอดอกดูอยู่
"ให้ฉันอาบน้ำในแม่น้ำริมป่าอย่างนี้เลยหรอหวังว่างูยักษ์คงไม่กัดฉันขาดครึ่งนะ" จองกุกถอนหายใจเหมือนเบื่อหน่ายเต็มทนก่อนจะใช้ข้อมือแข็งเคาะกลางเหม่งของฉันด้วยแรงที่ไม่น้อยเลย ทำให้ฉันต้องยกมือขึ้นมากุมแหม่งตัวเองแล้วชี้นิ้วอย่างคาดโทษ
VOUS LISEZ
HEARTLESS | Red Velvet BTS
Aléatoireใบมีดคมกริบของเล่มกริชจ่ออยู่ที่ลำคอของฉันทำให้ความพยายามที่จะหนีต้องล้มเลิกแล้วเปลี่ยนเป็นการเจรจาเพื่อหาทางรอดแทน "นายต้องการอะไรจากนักปรุงยาเร่ร่อนอย่างฉันกัน " ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอแต่ฉันกับไม่รู้สึกอยากหัวเราะร่วมเลยสักนิดเพราะผู้ชายตรงหน้าฉั...