บูม!
ทันทีที่ฉันปรบมือขึ้นฟองสบู่และควันต่างๆก็ลอยวนอยู่เหนือหัวของจองกุกทันทีก่อนที่ฟองเหล่านั้นจะแตกลงพร้อมกับละอองสีต่างๆทันที แต่ดูเหมือนจองกุกจะรู้ทันจึงรีบใช้แขนแกร่งตะปบเข้าที่เอวบางของฉันที่กำลังปีนอยู่บนเบาะเพื่อหนีละอองสีเหล่านั้น ร่างของฉันถูกจองกุกล็อคเอวไว้ไม่ให้ไปไหนพร้อมกับกดหัวของฉันให้ชิดกับอกแกร่งของอีกฝ่าย ฉันพยายามดันร่างของตัวเองออกมาแต่ก็สายไปแล้ว....
ควันสีต่างๆลอยฟุ้งอยู่เหนือหัวกระจายไปตามเนื้อตัวของเราทั้งสองจนเสื้อผ้าและเนื้อตัวเปลี่ยนสี ฉันกับจองกุกรีบผละออกจากกันทันทีทำให้ฉันเพิ่งได้เห็นร่างสูงของจองกุกที่มักจะใส่เสื้อสีดำเสมอตอนนี้มีแต่รอยแต้มสีชมพูและม่วงเต็มไปหมดจนฉันหลุดขำ แม้กระทั่งเส้นผมสีดำสนิทก็ยังถูกย้อมด้วยผงสีจนเป็นสีเหลืองบางส่วนด้วยเช่นกัน จองกุกขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านฉันเพื่อไปหยิบผ้ามาเช็ดแล้วดีดหน้าผากฉันไปหนึ่งที
"เธอมันยัยตัวแสบ"
ฉันเบะปากเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเพื่อนำมาเช็ดรอยสีตามเสื้อผ้าเช่นกัน มันก็เป็นเหมือนฝุ่นหรือผงที่ติดอยู่นั้นแหละเพียงแค่ปัดนิดเดียวก็หลุดออกหมดแล้ว ทันใดนั้นรถม้าที่กำลังเคลื่อนตัวอยู่ก็หยุดลงทำให้มือของฉันที่กำลังเช็ดผงสีชมพูและเขียวออกจากเส้นผมสีทองต้องชะงักลง ประตูรถม้าเปิดออกมาพร้อมกับร่างสูงของโฮซ็อกที่เดินเข้ามาในตัวรถด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความกังวลอย่างปิดไม่มิดจนฉันเริ่มใจไม่ดีขึ้นมานิดหน่อย
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างก็พบว่าตอนนี้รถม้าของเรากำลังขับเคลื่อนไปยังด่านตรวจเข้าเมือง ทั้งๆที่ตั้งแต่เดินทางมาก็ไม่เห็นจะต้องมีด่านอะไรพวกนี้เลย
"นี่มันอะไรกันเงี่ย?" ฉันพึมพำออกมาเสียงเบา ดวงตายังคงจ้องเขม็งและสำรวจไปยังเมืองข้างนอกเช่นเดียวกัน มีแผ่นป้ายต้อนรับเข้าเมืองแผ่นใหญ่ๆหลายแผ่นทั้งติดแล้วห้อยไปตามเสากำแพงแล้วห้อยตามที่ต่างๆ ทำให้ฉันเผลอกำมือแน่นด้วยความกดดันในขณะที่ดวงตาก็ยังคงอ่านตัวหนังสือสีฉูดฉาดพวกนั้น
YOU ARE READING
HEARTLESS | Red Velvet BTS
Randomใบมีดคมกริบของเล่มกริชจ่ออยู่ที่ลำคอของฉันทำให้ความพยายามที่จะหนีต้องล้มเลิกแล้วเปลี่ยนเป็นการเจรจาเพื่อหาทางรอดแทน "นายต้องการอะไรจากนักปรุงยาเร่ร่อนอย่างฉันกัน " ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอแต่ฉันกับไม่รู้สึกอยากหัวเราะร่วมเลยสักนิดเพราะผู้ชายตรงหน้าฉั...
