หลังจากที่เดินทางมาได้สักพักหนึ่งความตรึงเครียดต่างๆก็ค่อยๆหายไป จองกุกชี้ให้ฉันดูดวงอาทิตย์และแสงสีต่างๆที่เริ่มลาลับขอบฟ้าจนกระทั่งเปลี่ยนเป็นกลุ่มดาวต่างๆที่แข่งกันส่องแสงระยิบระยับบนท้องฟ้าแทน เสียงทุ้มที่คอยพูดบอกถึงเรื่องราวต่างๆที่ฉันไม่เคยรู้ในอดีตเป็นเหมือนเพลงกล่อมที่ทำให้หนังตาของฉันเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ ฉันเอนหัวพิงเข้ากับแผงคอขนสีดำสนิทของม้าแต่อยู่ๆก็ถูกดึงกลับให้ไปพิงกลับอกแกร่งที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังแทน
ฉันพยายามดันหัวของตัวเองให้ออกมาเพราะเริ่มรู้สึกแปลกๆแต่จองกุกก็ยังไม่ยอมมือหนากดหัวของฉันให้เอนลงตามเดิม สุดท้ายความง่วงก็เอาชนะได้ฉันจึงค่อยๆปิดเปลือกตาลงแล้วหลับสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด
****~~~~~~****
ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่แสงแดดมันเริ่มแยงตาเสียจนฉันข่มตาหลับต่ออีกไม่ได้ สองมือขยี้ตาตัวเองด้วยความมึนๆก่อนจะหันไปมองคนที่ยื่นขวดน้ำมาให้แต่กลับตีหน้านิ่งจนน่าหมั่นไส้ "ขอบคุณ" ฉันเอ่ยออกมาในขณะที่กระโดดลงจากหลังม้าเพื่อไปทำภาระกิจส่วนตัว โชคดีที่ที่ตรงนี้มีแต่ต้นไม้สูงใหญ่แล้วก็แม่น้ำสายเล็กๆอีกสายหนึ่งจึงทำให้สะดวกอยู่พอสมควร ฉันกวักน้ำมาล้างหน้าล้างตาแล้วก็บ้วนปากพอเป็นพิธีก่อนจะเดินกลับไปยังม้าสีดำสนิทที่จองกุกกำลังลับมีดด้วยท่าทีขึงขังนั้นอยู่ ฉันมองประกายมีดคมกริบนั้นอย่างหวาดหวั่นก่อนจะดีดตัวขึ้นไปบนหลังมาดังเดิมทันที พร้อมกับม้าทั้งสองตัวที่เดินทางต่อ มือบางก็คอยเด็ดดอกไม้ที่เห็นผ่านตามั้งเป็นครั้งคราวมาพันเล่นเพื่อแก้เบื่อ ฉันมองมงกุฏดอกไม้สีหวานในมือก่อนจะยิ้มออกมาบางๆแล้วใส่มันบนเรือนผมสีดำสนิทของจองกุก
กลุ่มดอกไม้สีแดงและขาวที่อยู่บนหัวของจองกุกดูตัดกับเส้นผมสีดำสนิทนั้นจนดูลงตัวมาก ฉันแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าจองกุกแค่ขมวดคิ้วเพียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้กระชากมงกุฏดอกไม้ออกจากหัวแต่อย่างใด ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนจะหันมองตามทางเดินราบที่มีแต่หญ้าสีเขียวขจีขึ้นเป็นหย่อมๆตลอดทางด้วยความสนใจ ก่อนที่สภาพโดยรอบจะเริ่มเปลี่ยนไป จากที่มีต้นไม้ต้นสูงใหญ่ขึ้นอยู่เต็มไปหมดก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นต้นหญ้าที่สูงละต้นเข่าแห้งๆสีเหลืองทองเต็มไปหมด พูดได้เต็มปากเลยว่าแทบจะไม่มีสีเขียวเลยแถมเขตนี้ยังร้อนมากอีกต่างหาก มีกลุ่มควันสีดำที่เกิดจากไฟป่าอยู่หลายแห่งโดยรอบ
YOU ARE READING
HEARTLESS | Red Velvet BTS
Randomใบมีดคมกริบของเล่มกริชจ่ออยู่ที่ลำคอของฉันทำให้ความพยายามที่จะหนีต้องล้มเลิกแล้วเปลี่ยนเป็นการเจรจาเพื่อหาทางรอดแทน "นายต้องการอะไรจากนักปรุงยาเร่ร่อนอย่างฉันกัน " ชายคนนั้นหัวเราะในลำคอแต่ฉันกับไม่รู้สึกอยากหัวเราะร่วมเลยสักนิดเพราะผู้ชายตรงหน้าฉั...