HEARTLESS | Red Velvet BTS

HEARTLESS 16

ฉันค่อยๆยันร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าในอีกวันหนึ่งหลังจากที่ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นแล้ว อาการปวดหัวนั้นยังไม่เทียบเท่ากับอาการเจ็บตามเนื้อตัวนั้นอีก จองกุกที่นอนคว่ำหน้าอยู่แต่มือหนายังไม่คงปล่อยร่างของฉันไปไหนค่อยๆยันร่างลุกขึ้นตามเหมือนคงเริ่มรู้สึกตัวเช่นเดียวกัน ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเราสองที่อยู่ภายใต้ผ้านวมผืนหนาทำให้ไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ฉันค่อยๆยกมือขึ้นปาดหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาตามแก้มนวลและคางอย่างไม่รู้ตัว ถึงจะรู้ว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกของเราทั้งสองแต่มันกับรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างแปลกๆ

ทั้งๆที่ไม่ควรจะเพิ่มระยะใกล้ระหว่างเราสองแต่ฉันก็ยังปล่อยเนื้อปล่อยใจมองให้กับร่างสูงอีกครั้ง นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรตามมาอีกรึเปล่า "ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย"

ฉันเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบ.ห้งพยายามบังคับไม่ให้ร่างของตนเองสั่นด้วยความสะอื้นเมื่อจองกุกพยายามจะเคลื่อนตัวเข้ามาให้ใกล้ขึ้นฉันถึงได้รีบถอยห่างออกมาด้วยความว่องไวพลางหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่ที่พาดอยู่ใกล้ๆมาใส่ไปด้วยและรีบลุกออกมาด้วยความว่องไว

"ฉันว่าระหว่างเรามันไม่ควรจะมีอะไรมากกว่านี้อีกเลย วันนี้ฉันจะรีบช่วยแก้คำสาปตามความต้องการของพวกนายและหลังจากนี้เราก็คงต้องแยกกัน" เมื่อพูดจบฉันก็เคยหน้าขึ้นไปมองกับจองกุกใบหน้าหล่อนั้นเรียบนิ่งเสียยิ่งกว่าเก่าราวกับตนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรหากแต่ดวงตาคมที่มองสบกับฉันกับแสดงถึงความเศร้าสร้อยอย่างปิดไม่มิด ฉันรีบขยี้ดวงตาที่คงจะแดงกร่ำไปหมดของตัวเองก่อนจะรีบเดินกลับห้องของตนเองที่คงจะอยู่ที่ไหนสักแห่งในปราสาทแห่งนี้ แต่ยังงัยก็คงต้องเพิ่งเซนตร์หน่อยละกัน

ตุบ!

ฉันเดินเหม่อลอยมองดูบานประตูที่ดูไม่คุ้นตาสักนิดจนได้เดินชนกับร่างของใครสักคนฉันถึงได้คั้งสติและกล่าวขอโทษออกไปเบาๆ แต่เสียงร้องด้วยความตกใจและมือนุ่มที่แตะมาที่ใบหน้าของฉันทำให้ฉันถึงเพิ่งรู้สึกตัวแล้วร้องออกมาด้วยความตกใจระคนดีใจ