So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 31

Camrynn

"Carly?!" Roept Justin. "Nee, echt?! Ik heet trouwens Camrynn!" Zeg ik. Ook zijn ouders kijken op. Esmeralda kijkt me blij aan, "Och, Carly. Wat leuk dat je er bent! Ben jij Camrynn?" Roept ze. Ik kijk haar vrolijk lachend aan, "Ja, dat klopt. Ik weet het zelf ook pas sinds kort, hoor!" Esmeralda komt naar me toe gelopen en omhelst me. "Ik zie dat je de meisjes al hebt ontmoet en Justin kende je natuurlijk al!" Zegt ze. Ik krijg een vragende blik van mijn moeder. "Ik wil geen spelbreker zijn, maar wat gebeurt er?" Vraagt ze. "Nou, mam, het zit zo. Ik ken Justin van school en zijn moeder heb ik al eens ontmoet in het winkelcentrum. O, pardon, haar winkelcentrum." Antwoordt ik.

"Dus, je kent mijn vriend, hiero. Hoelang al? En waarom heb je dat niet even gezegd?!" Mengt Flint zich in het gesprek. "Ik dacht dat wij een goede band hadden, Camrynn. Ik ben diep teleurgesteld!" Zegt hij met een grijns. Ik kijk hem lachend aan, "Sukkel, houd je mond!" Beledigd gaat hij naast Justin zitten, die me nog steeds verward aankijkt.

"Maar, maar je ouders waren toch dood?!" Zegt Justin. "Justin Theodore Moore! Zoiets zeg je niet!" Onderbreekt zijn moeder hem. Ik haal mijn schouders op, "Volgensmij staan mijn ouders hier nog spring levend!" Mijn vader schraapt zijn keel, "Zullen we maar gaan zitten?" Roept hij. Iedereen stemt in en gaat zitten. Ik word aan mijn armen mee gesleurd door de tweeling. "Jij gaat naast ons zitten!" Roept Willow. Lachend laat ik me mee trekken.

We zitten aan tafel en hebben net het drinken besteld, Justin en Flint zijn de hele tijd al aan het smoezen en de tweeling is bezig met een kruisverhoring. "Dus, hoe oud ben je?" Vraagt, volgensmij, Audrey. "Ik ben ietsje jonger dan je broer daar, ik ben dus 16." Antwoord ik. "Waarom hebben wij jou nooit eerder gezien?" Vraagt Willow. Justin kijkt geïnteresseerd op. "Ik heb vroeger in het weeshuis gewoond, omdat ik geen ouders had. Ik heette namelijk Carly McClaire, maar zij bestond eigenlijk helemaal niet. Dus toen ik mijn moeder een paar dagen geleden tegen kwam, bleek het dat ik Camrynn Lewis heet." Eindig ik mijn verhaal. Iedereen aan de tafel zit aandachtig te luisteren. "Weten je vrienden het ook al?" Vraagt Justin. Aah, meneer popi trekt zijn mond ook open! "Ja, ik heb het Lindey  verteld en zij zou het vertellen aan mijn vrienden. Alhoewel, de hele school het nu waarschijnlijk weet!" Antwoord ik. Scheelt mij tenminste weer wat uit te leggen!

Na het verhaal is de tweeling weer verder gegaan met het kruisverhoor en is de rest verder gegaan met hun eigen bezigheden. "Dus, wat vind je de leukste sport?" Vraagt Willow. Ik denk even na, "Euhm, ik vind hockey heel leuk en voetbal ook." Audrey slaat verrukt haar hand voor haar mond, "Wij zitten ook op hockey!" Roept ze. Ik kijk ze glimlachend aan, "Misschien kunnen we dan een keer met zijn drieën spelen!" Audrey en Willow kijken me stralend aan. "Zou je dat willen? Justin wilt nooit met ons hockeyen." Zegt Willow. Ze kijkt Justin aan en steekt haar tong uit. Ik moet lachen om haar actie en sla mijn hand voor mijn mond om een nieuwe lachsalvo te onderdrukken. Justin staart namelijk met een chagrijnig hoofd voor zich uit. De tweeling daarin tegen houden helemaal niets tegen en beginnen hard te lachen, wat een middelvinger van Justin oplevert.

"Uw eten, mevrouw." De ober zet een bord met heerlijke, pesto met kip, pasta voor me neer. "Eet smakelijk!" Zegt mijn moeder. En we vallen gelijk aan. Oke, misschien niet aanvallen. Want dan lijken we net beesten. Laten we zeggen dat we gelijk gingen eten. Ik nam een hap en een heerlijke smaak vulde mijn mond. Het smaakt echt geweldig! "En, Camrynn, vertel eens. Hoe gaat het op school?" Vraagt de vader van Justin, Alexander. Bah! Is dat nou echt de enige vraag die volwassene kunnen bedenken?! Ik trek mijn gezicht in de plooi en geef netjes antwoord."Oh, alles gaat zijn gangetje. Maar Justin, hier. Zijn schoolverhalen zijn echt interessant! Of niet soms?" Vraag ik aan hem. Justin kijkt me boos aan, "Ach, dat valt wel mee hoor! Maar Carl-, sorry, Camrynn maakt iedere les wel iets spannends mee. De leraren lijken niet zo op haar gesteld." Ik kijk hem vernietigend aan. "Camrynn...." Zegt mijn moeder dreigend. "Ach, het valt wel mee hoor! Ik spijbel tenminste niet zomaar!" Zeg ik, met mijn blik op Justin gebrand. "Och, wat maakt het uit! We zijn immers zelf ook jong geweest." Zegt Esmeralda lachend, ze knipoogt naar me. Dankbaar knik ik terug. Ze heeft me mooi een preek bespaard!