So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 42

Camrynn

Ik word wakker door de vogeltjes die zingen naast het raam. Ik rek me uit en raak met mijn elleboog iets hards. Meteen hoor ik een kreun. Ik kijk opzij, waar Justin ligt. Hij houd zijn hand om zijn neus geklemd en op de witte lakens druppelt rode vloeistof. "Aah, Camrynn. Kun je niet wat voorzichtiger uitrekken volgende keer?!" Zegt Justin. "Oeps, sorry. Doet het pijn?" Vraag ik onhandig. Justin kijkt me aan met een meen-je-dit-serieus-blik en staat op, met zijn hand nog steeds onder zijn neus. Hij rent naar de badkamer en slaat de deur dicht. Ik kijk verlangend naar het plekje waar Justin en ik net nog rustig lagen te slapen. Lagen we daar maar nog steeds. Justin's armen bieden verrassend veel veiligheid en warmte. Het was haast fijn!

WACHT! Dacht ik dat nou echt?! Ik schrik meteen op uit mijn stand en ren naar de badkamer. Ik gooi de deur open en meteen hoor ik een pijnlijke bonk. "Verdomme, Camrynn!" Roept Justin. Ik kijk schuldig naar mijn voeten en probeer mijn trillende lip onder controle te krijgen. Ik heb altijd een zwak gehad voor verliezen en dingen niet goed doen. Onhandig zijn helpt daar niet bij. In het tehuis kreeg ik altijd op mijn kop als ik iets fout deed, en dat heb ik flink geweten ook. Ik voel een vinger mijn kin omhoog trekken. "Huil je nou?" Vraagt Justin bezorgt. Of nou ja, bezorgd, dat zal ik er wel weer bij verzonnen hebben. Dat gebeurt de laatste tijd wel vaker. Ik schud eigenwijs mijn hoofd. "Hoe gaat het met je neus en je oog?" Vraag ik, om van onderwerp te veranderen. Justin trekt een pijnlijk gezicht. "Kan je een coolpack halen voor mijn oog en wat extra doekjes voor mijn neus?" Vraagt hij. Ik knik en ren er meteen vandoor.

"Euhm, Camrynn. Vergeet je niet iets?" Roept Justin. Verbaasd kom ik terug, "Wat dan?" Hij blikt op mijn boven lichaam en meteen word ik vuurrood. "Kijk, ik vind het niet erg als je er zo bij loopt bij mij in de buurt. Maar andere jongens hoeven het niet te zien, oke?" Zegt hij. Ik rol met mijn ogen en pak de eerste trui dat ik zie. "Ik leen je trui even oke?" Roep ik, terwijl ik zijn shirt aantrek. "Nee, niet die-" Roept Justin nog. Maar ik heb de deur al dicht geslagen. Mijn sweatpants had ik nog aan, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. Ik ren zo snel als ik kan naar de EHBO en probeer iedereen die ik ken te vermijden. Ik heb nu even geen tijd voor een gesprekje.

"Hey, Camrynn." Roept Blue. Ik schud mijn hoofd, "Ik heb nu even geen tijd, Blue." Verbaasd kijkt hij me na. Maar ik besteed er geen aandacht aan en ren lekker door. "Mevrouw, mag ik een paar pakjes zakdoekjes en een coolpack?" Vraag ik. De hotelmedewerkster van rond de 70 loopt langzaam naar de EHBO-kast en pakt er naar mijn mening te langzaam zakdoekjes uit. "Hoeveel pakjes wil je?" Vraagt ze. Ik steek 5 vingers op en ze knikt. Ze loopt langs de vriezer en pakt er een coolpack uit. Gelijk neem ik ze aan en ren ik weer terug naar boven.

"Justin, ik ben terug!" Roep ik. Hij zit in een stoel, met een heleboel bebloede propjes om zich heen en een enorm blauw oog. "Oh mijn god, gaat het wel?!" Roep ik. Ik ren naar hem toe en inspecteer zijn dik geworden, blauwe oog.  Voorzichtig raak ik het aan, Justin krimpt ineen. "Hier, houd dit op je oog." Ik geef hem de coolpack aan die hij dankbaar aanpakt. Nu dat gefixt is, kan ik me concentreren op Justin's arme neus. Ik ga even op zijn schoot zitten, zodat ik het beter kan zien. "Nou, deze behandeling vind ik wel leuk!" Zegt hij en hij slaat zijn losse arm om mijn middel. Ik kijk hem met mijn meen-je-dit-serieus-blik aan en raak voorzichtig zijn neus aan. "Doet dit pijn?" Vraag ik. Justin schud zijn hoofd, "Nee, niet echt." Opgelucht haal ik adem. Zijn neus is dus niet gebroken. Wat?! Ik let heus wel op bij sommige lessen.

"Hier." Ik geef hem de zakdoekjes aan. Hulpeloos houd hij zijn ene hand in de lucht. "Ik kan zelf niks meer!" Zegt hij, "Je zult me moeten helpen." Een kleine grijns zweemt om zijn lippen. Ik pak een doekje uit het pakje en houd het tegen zijn neus. "Hoelaat moesten we bij de bus zijn?" Vraag ik. Justin haalt zijn schouders op. "Alsof ik geïnteresseerd ben in dat saaie museum, over Italiaanse grondsoorten." Antwoord hij. Ik sta op van zijn schoot en duw het doekje in zijn hand. Ik pak het programmaboekje uit mijn tas en blader naar het programma van vandaag.
10.00 bij de bus zijn
11.30 in het museum
13.00 luchen, daarna vrije tijd
15.00 terug in de bus
17.45 vrije tijd
19.00 avond eten

Fijn, we hebben de bus dus al gemist. Alhoewel, we waarschijnlijk met Justin niks konden doen. Hij moet niet te veel in de zon komen en moet rustig aan doen. Ik zal Lindey wel even bellen.
"Hey, Lin." Zeg ik. Aan de andere kant hoor ik een blij kreetje. "Omg, Camrynn. Ben jij dat?! Ik dacht dat Justin je ontvoerd had, ofzo!" Roept Lindey blij. Ik grinnik en werp een blik op Justin die vredig ligt te slapen in het bed. "Ja, luister eens. Ik heb Justin perongeluk wat verwondingen aangebracht en ik kon niet met hem weg." Zeg ik. "Wat bedoel je met verwondingen? Oh mijn god, Camrynn. Ligt hij is het ziekenhuis?! Ik kom er meteen aan!" Roept Lindey hysterisch. Mijn lach word harder, "Nee, gek. Hij heeft een enorme bloedneus gehad en een blauw oog." Opgelucht haalt Lindey adem. "Waar ben je nu dan?" Vraagt ze. "Ik ben gewoonten onze kamer. Justin ligt te slapen!" Antwoord ik. "Oke, mooi. Voorlopig niet wakker maken!" Zegt ze grinnikend. "Hmmm. Zou je aan mevrouw Kruller kunnen doorgeven wat er is gebeurt en waarom we er dus niet zijn?" Vraag ik. "Ja, tuurlijk. Enne, Cam? Succes meid." Zegt ze. Ik lach, "Dankuuuu. Veel plezier!" Ik sluit het gesprek af en draai me om naar Justin.

Hij staart me aan met zijn mooie blauwe ogen. "Wat is er?" Vraag ik ongemakkelijk. "Niks. Ik kijk gewoon graag naar je." Antwoord hij. Blozend sla ik mijn ogen neer. "Kom eens hier." Zegt Justin. Onzeker loop ik naar hem toe en ga naast hem zitten. Hij slaat een arm om mijn schouder en brengt zijn mond naar mijn oor. "Weetje, nu we toch alleen zijn kunnen we net zo goed-" Ik onderbreek hem en sla zijn arm van mijn schouder af, "Justin, doe eens normaal. Ik ga niet met je naar bed!" Justin kijkt me beledigd aan. "Ik wilde zeggen, dat we een film kunnen kijken. Dat jij gelijk aan seks denkt, is niet mijn probleem." Zegt hij. Beschaamd laat ik mezelf weer naast Justin zakken. "Sorry." Zeg ik. Onverwachts streelt hij mijn wang en draait zich dan weer om. Euh, oke?

"Welke film wil je kijken?" Vraag hij. Ik kijk hem grijnzend aan, "Nou, ik dacht aan 'mean girls'." Justin's gezicht betrekt. "Nee, nee echt niet. Ik ga niet met jou naar 'mean girls' kijken! Je bekijkt het maar." Roept hij. Ik trek een pruillipje en kijk hem smekend aan. "Nee, niet doen. Daar kan ik niet tegen!" Roept hij. "Alsjeblieft?" Vraag ik en ik ga wat dichterbij zitten. "Uh-hu, ik dacht het niet. Bedenk maar een andere." Zegt hij. Ik kom nog dichterbij, totdat er nog maar 20 centimeter tussen onze hoofden is. "Alsjeblieft?" Fluister ik. In zijn ogen kan ik zien dat ik al gewonnen heb, en nog geen vijf seconden later stemt hij toe. "Prima, maar daarna mag ik kiezen!" Zegt hij mokkend. Blij spring ik op en pak ik mijn laptop erbij. Snel zoek ik 'mean girls' op Netflix en even later liggen we op het bed lekker film te kijken.
Justin slaat zijn arm om me heen en ik laat het maar toe.

Tenslotte heb ik hem verwond, dus in ruil daarvoor mag hij zijn arm om me heen slaan. Dat is een goede deal, toch?

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ja mensen, hoofdstuk 42 alweer. Nog maar 8 hoofdstukken en het boek is ten einde.
Zijn jullie al benieuwd wat er gaat gebeuren? Dankzij een goede tip van iemand (@suheila45)
Heb ik besloten om even wat hoofdstukken te sparen en daarna geleidelijk 😂 te publiceren. Waarschijnlijk gaat het me toch niet lukken, want ik wil alles altijd meteen online zetten. Zo slim ben ik wel 😂

Jullie zullen een paar dagen moeten wachten, tot ik een kleine voorraad heb en dan krijgen jullie weer wat nieuwe hoofdstukken! Veel leesplezier nog!

Xx Sam 💕