So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 45

Camrynn

Ik lig op het strand, op mijn handdoek. Het is een enorme roze zachte handdoek en ik lig er al de hele dag op. Ik hou niet zo van de zee, al die planten die aan je bikini blijven haken. Bah, als je dan uit de zee gaat zie je eruit als een halve struik. Dus ik lig hier lekker op mijn handdoek, met mijn oortjes in mijn oren, te genieten van de zon. Rechts van mij ligt Lindey en links van mij ligt Isabella. Loulou en Nicole zijn in de zee, ik weet niet wat ze daar doen. De rest van de klas ligt ook verspreid over het strand. Mijn vriendinnen en ik liggen tenminste zo ver mogelijk van die stomme sletten vandaan. Geen last van gezeik over een 'geweldige' lichaam en hun dieet -die toch niet werkt-, gewoon lekker rustig.

"I think I'm losing my mind now
It's in my head, darling I hope
That you'll be here, when I need you the most
So, don't let me
Don't let me
Don't let me down
No, don't let me down
Don't let me down!"

Jep, ik zing het hele lied mee. Vrolijk zing ik verder en tik ik met mijn hand mee op het ritme. Ineens voel ik een doffe klap en word alle lucht uit mijn longen geslagen. Meteen open ik mijn ogen en schiet ik overeind. Ik grijp naar mijn buik en haal diep adem. Het doet niet eens zo pijn, ik schrok alleen heel erg. Naast me op mijn handdoek, ligt een voetbal. Ik rol met mijn ogen en pak de bal op. Als ik me omdraai zie ik Justin schuldig op me af komen rennen. Ik sta op en loop naar hem toe. "Oh, shit. Camrynn, sorry! Het was niet de bedoeling om je te raken." Zegt hij. Ik haal mijn schouders op, "Het geeft niet. Het doet geen pijn!" Onderzoekend kijkt hij me vanonder zijn lange wimpers aan. "Zeker weten?" Vraagt hij. Ik knik en kijk hem glimlachend aan, "Zeker weten!"

Justin legt zijn hand in zijn nek en kijkt me nerveus aan. "Je... Je ziet er goed uit, Camrynn." Zegt hij. Ik kijk hem even in shock aan. Maar ik herstel me snel en stoot hem aan. "Jij mag er ook wel wezen hoor." Zeg ik lachend. Lachend kijkt hij terug. "Dat weet ik. Sommige meisjes vinden het leuk om naar mij te staren." Zegt hij met een knipoog er achteraan. Ik rol met mijn ogen, "En daar is de arrogante Justin weer." Ineens lijkt hij weer nerveus en op een of andere manier maakt het hem echt super schattig. "Euhm, Camrynn. Zou je..." Ik kijk hem vragend aan. "Ik weet dat ik niet altijd even aardig ben geweest en dat we elkaar behoorlijk dwars hebben gezeten. En dat ik dit al eens eerder heb geprobeerd en het toen grandioos mis ging, omdat je er nog niet klaar voor was. Maar, zou je alsjeblieft met mij op-" Ik onderbreek hem door een kus op zijn mond te drukken.

Verbaasd kijkt hij me aan. Ik streel zijn wangen en kijk hem diep in de ogen aan. "Ja, Justin. Ja, dat lijkt me leuk!" Antwoord ik. Zijn ogen beginnen te stralen, "Echt?" Ik grinnik. "Anders zeg ik het toch niet?!" Antwoord ik. Hij slaat zijn armen om mijn middel, tilt me op en zwiert me in het rond. Lachend knuffel ik hem terug. "Hey, tortelduifjes. We waren bezig met een wedstrijd!" Roept Cameron, naar ons. Onmiddellijk zet Justin me weer neer en kijkt me grijnzend aan. "Zin in een ouderwetse uitdaging?" Vraagt hij. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Wat denk jij dan? Natuurlijk!" Lachend leid hij me naar het stukje strand met lijnen, wat het voetbalveld moet voorstellen. "Oke jongens. Camrynn doet mee, maar ik wil haar in een ander team dan ik!" Roept hij over het veld. De jongens -onder wie; Cameron, Milan, Blue, Ethan, Ash en drie andere jongens die ik niet ken- kijken me verontwaardigd aan. "Die meid, gaat mee doen? Het team dat haar krijgt kan gelijk stoppen." Roept Ethan. "Prima, dan gaan Ethan, Ash, Edward, Gale en ik bij elkaar." Roept Justin.

Oke, dan blijf ik dus over met; Cameron, Milan, Blue en de jongen van wie ik de naam niet weet. Niemand behalve Justin weet dat ik kan voetballen, dus ik zal ze eens wat laten zien. Ik kijk om me heen en trek me terug naar mijn helft. "We zullen rustig aan doen!" Zegt Cameron. Milan geeft me een klein glimlachje. Die denken dus dat we gaan verliezen, door mij. Lekker dan, ik voel me behoorlijk gewaardeerd! "Dat hoeft niet hoor." Antwoord ik.