So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 35

Justin

De weken na onze ruzies, hebben Camrynn en ik niet echt meer gesproken. Het is niet dat we elkaar compleet negeren, maar we praten ook niet echt. Ook heb ik er alles aangedaan, om het kleine beetje verliefdheid, de wereld uit te helpen. Ik heb verschillende rebounds gevonden en ik moet zeggen, het heeft wel een beetje geholpen. Een paar weekenden moest we allebei naar onze ouders, die hadden bedacht dat het wel handig zou zijn om ons samen te laten reizen. De sfeer was dan erg ongemakkelijk.
Het is nu 3 weken later en ik zit in de Geschiedenis les, deze les heb ik samen met Camrynn. Af en toe vangt ze mijn blik, maar kijken we vervolgens allebei snel weg.

"Oke, dus op 15 augustus 1945 capituleerde Japan. Heeft iemand een idee hoe dat komt?" Roept de leraar. Maar helaas, zijn geschreeuw komt niet boven de herrie uit. "Hallo? Aandacht, alsjeblieft?!" Roept hij wanhopig. Grijnzend kijk ik naar zijn mislukte pogingen, voor enige aandacht. Ik krijg een klap om mijn schouder, van Cameron die achter me zit. "Hé, gaan we vanmiddag nog de stad?" Vraagt hij. Ik werp een blik op Milan, die zijn schouders ophaalt. "Ja, oke. Na school bij mijn kamer?" Vraag ik aan ze. Ze knikken. Mooi, dat is dan afgesproken. Ik draai me weer naar voren en mijn blik glijd door de klas. Mijn ogen blijven hangen bij Camrynn, ze moet ergens hard om lachen.

Dat vind ik nou zo leuk aan haar. Andere meiden zouden zich schamen voor hun lach, maar Camrynn trekt zich er niets van aan en lacht erop los. Oeps, zei ik nou leuk?! Ik bedoelde grappig, ofzo. Ach, laat ook maar!

Ik laat mezelf onderuit glijden in de stoel en sluit mijn ogen. Al snel krijg ik een por in mijn zij, van Milan. Mijn ogen vliegen open en ik schiet overeind. De leraar staat met zijn armen over elkaar naar me te kijken. "Sorry, valt er soms iets te zien?" Vraag ik brutaal. Ik weet dat het niet aardig en respectvol is, maar dat kan me echt helemaal niks boeien. De leraar snuift en kijkt me kwaad aan. "Ja, meneer Moore. Jij, zat gewoon te slapen in mijn les en dat kan ik niet accepteren." Zegt hij boos, "Dus ga er maar uit!" Ik kijk hem oprecht lachend aan, "U dacht toch niet dat ik me ga melden, hè?! Want zoals u weet, zouden mijn ouders dat niet zo prettig vinden. Dat hun zoon er voor de zoveelste keer is uitgestuurd, terwijl hij helemaal niks deed." De leraar word rood en probeert uit alle macht iets te verzinnen om te antwoorden, "Nee, natuurlijk niet. Zou u, uw aandacht er misschien even bij willen houden?" Als antwoord geef ik een knikje en pak ik mijn boeken erbij.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil echt geen misbruik maken van de macht van mijn ouders. Maar nog meer corvee en straf, kan ik me echt niet veroorloven. Dus, dan moet het maar zo.

Uit enig respect pak ik mijn pen en begin aantekeningen te maken, de rest van de les let ik dan maar gewoon op. Ik klik mijn pen dicht en laat mijn ogen, weer voor de tweede keer, door de klas glijden. Mijn blik word vast gehouden door twee paar groene ogen, die me in gedachten verzonken aankijken. Ik staar terug, gewoon omdat het kan. Na enige tijd, worden we verstoord door de bel en springt Camrynn verschrikt op. Zo snel als ze kan pakt ze haar spullen in en snelt het lokaal uit. Zonder mij ook nog maar een keer aan te kijken.

Camrynn

Ik snel me naar de wc en trek de deur open. Ik leg mijn handen op de wasbak en kijk mezelf via de spiegel aan. Ik zie een meisje met futloos bruin haar, doffe groene ogen en een ineengedoken houding. Saai, dus. Ik ga wat meer rechtop staan en draai de kraan open. Ik laat het koude water over mijn handen lopen en kneed het in mijn haar. Ietsje beter! Ik pak de mascara uit mijn tas en doe nog een laagje over mijn wimpers. Mijn ogen lijken nu beter uit te komen. Ik zucht diep en wil weglopen, als de deur van een hokje open gaat. Er komt een jongen uitgelopen, die me verbaasd aankijkt. "Wat doe je hier?!" Vraagt hij. "Dat kan ik beter aan jou vragen, dit is de meisjes toilet." Zeg ik verontwaardigd terug. Mijn ogen worden groot. "Wacht, dit is wel de meisjes toilet, toch?!" Roep ik. De jongen schud zijn hoofd. Ik weet niet hoe snel ik weg moet komen en ik sprint de jongens wc uit.

Gelukkig heeft niemand me gezien, aangezien iedereen in de les zit. Ik loop zo snel mogelijk naar mijn lokaal, terwijl ik mijn rode wangen, van schaamte, probeer te verbergen. Wat een blunder! Ik trek de deur open en loop naar binnen. "Ah, mevrouw Lewis heeft zich bedacht en wilde toch komen! Ga snel zitten." Zegt mijn mentrix lachend, terwijl ze naar een leeg plekje wijst. Wonder boven wonder, is het enige vrije plekje naast Justin. Zo te zien is Milan weg, want meestal zitten die naast elkaar.

Met een diepe zucht plof ik op de plek naast Justin. Lindey kijkt me, vanaf de andere kant van de klas, medelevend aan. Ze zit naast Hutson, die blijkbaar al mijn plek heeft ingenomen. Maar Lindey lijkt er blij mee te zijn, en ik dus ook.
"Goed, nu iedereen er is kunnen we eindelijk beginnen. Een paar klassen zouden worden uitgeloot om, volgende week, op 3daagse trip naar Italië te gaan. Gefeliciteerd jongens, het is jullie klas geworden!" Begint onze mentrix. De hele klas zit opgewonden te luisteren en ook ik luister aandachtig mee. "Jullie vertrekken maandag en komen vrijdag weer terug. Nu zou je zeggen, 'dat zijn toch 5 dagen?'. Dat klopt, maar de dagen van de busreis tellen niet mee!" Gaat ze verder. Een vinger van Florance gaat omhoog, ze is de nerd van de klas en kan niet stoppen met vragen stellen. Soms echt heel irritant! "Wat gaan we allemaal doen?" Vraag Florance. De mentrix, mevrouw Kruller, lacht vriendelijk en verteld uitgebreid over de planning.

"Nou, sunshine. Nu gaan we ook nog met elkaar op tripje. Is dat niet leuk?" Fluistert Justin in mijn oor. Ik kan het niet helpen, er gaan toch echt een paar rillingen over mijn ruggengraat. Een hand beland op mijn knie. Ik sla zijn hand er meteen vanaf. "Doe normaal en blijf van me af!" Sis ik. "Ah, rustig aan. Ik raakte alleen even je knie aan." Fluistert hij. "Ik wil gewoon dat je van me af blijft!" Fluister ik geïrriteerd terug. Een spottende zucht verlaat zijn mond, "Daar leek je in de lift anders helemaal geen last van te hebben!" Meteen kijk ik hem kwaad aan. "Daar praten we niet over. Mond houden!" Zeg ik, ietsje te luid. Alle hoofden draaien zich naar Justin en mij om.

"Iets te melden?" Vraagt mevrouw Kruller. Ik schud mijn hoofd, "Nee, niks aan de hand!" Ze kijkt Justin en mij nog even doordringend aan en gaat dan verder met haar verhaal. "Dus, waar waren we gebleven?" Vraagt Justin. Ik geef hem een klap op zijn achterhoofd. Hij wrijft over de pijnlijke plek heen en trekt een moeilijk gezicht. "Waar was dat nou weer voor nodig?!" Roept hij. Mevrouw Kruller legt geërgerd haar hoofd in haar handen, "Kunnen jullie nou ophouden?! Stelletje kleuters." Met mijn blik strak naar mijn handen gericht knik ik. "Fijn!" Zegt ze en voor de zoveelste keer gaat ze verder met haar verhaal.

Ik probeer me te concentreren op haar verhaal. Maar opeens krijg ik een pijnlijke por in mijn zij. Ik geef een verschrikte gil en val van mijn stoel af. Ook dit keer word iedereen zijn aandacht getrokken en kijken ze allemaal naar het spektakel, achter in de klas. Het moet er ook behoorlijk komisch uitzien, want ik lig op de grond, terwijl ik kwaad naar Justin kijk en Justin kijkt onschuldig naar mevrouw Kruller. "En nou, is het afgelopen!" Roept ze. Ik wrijf pijnlijk over mijn zij en ga weer zitten, deze keer laat ik zoveel mogelijk ruimte tussen mij en Justin. "Voor straf moeten jullie, in Italië, bij elkaar op de kamer! Zorg maar dat je het dan goed hebt gemaakt, want jullie gaan nog heel veel tijd met elkaar besteden!" Zegt ze.

Een gil verlaat mijn mond. Dit kan ze niet maken?!!

----------------------------------------------------------------------------------------------

Oh, YEAH. Justin en Camrynn moeten samen op een kamer, in Italië! Dit gaat niet goed komen! Nee, grapje. Ik heb eigenlijk geen idee 😂

Iniedergeval, wat vond je van het hoofdstuk? Als verrassing heb ik vandaag 2 hoofdstukken geplaatst! 🎉
Binnenkort weer een nieuwe!

Xx