NEFES BENİM

5.NEFES BENİM

DEMİR

Kalbim 3 senedir kanıyordu.Sadece o değil ruhum, burnum kulağım...Her şey onu arıyordu,onu hissetmek istiyordu.Nefesi özlemiştim,deli gibi hem de...Şu 3 sene içinde onu rüyamda görmediğim neredeyse hiçbir gece yoktu.Hep bana o gün o sözleri söyledikten sonraki halini görmüştüm,sonra ise beni affettiğini ve onun göğsünde uyuduğumu...Rüya olsa bile öyle bir huzurla dolardım ki...Bir de gerçeği olsa,kokusu olsa,saçımı okşasa,sonra ise ağırlığım altında ezilince söylense ben ise onu sinirlendirmenin zevkiyle iyice yerime yerleşip onun gitmesine izin vermesem.

Ah bu nasıl bir özlem böyle...Senelerdir ondan habersiz aldığım tişörtüne sarıldığımı bilse...Ama buna hakkım yok,onu bırakan bendim.Bana o kadar yalvarmasına rağmen lanet aklım yüzünden giden bendim...Bana ilk aşkını itiraf ettiğinde çocukça bir şey diye düşünüp uzun zamandır internetten yazıştığım kızın yanına,yurt dışına kaçmıştım.Bir kez bile düşünmemiştim.Şimdiki aklım olsa yemin ederim onun olurdum,hiç tereddüt etmezdim.

Onu şirkette gördüğümde aklımda yine o vardı döndüğümden beri onu deli gibi arıyordum.Bulduğumda ona baksam mı,sarılsam mı,kokusunu mu içime çeksem yoksa sırtıma aldığım gibi onu götürsem mi karar veremiyordum.Her gece fotoğraflarımıza bakıp anıları yad eder,hayal kurardım.Şirkette onun o olduğunu anladığım an içimden bir şeyler ona aktı...Nasıl fırladım peşinden nasıl onu takip ettim o kalabalıkta...Değişmişti,olgunlaşmıştı ama o temiz kokusu değişime direnmişti,uzaktan bile alınıyordu bu koku.Yeni doğan bebek süt kokusu vardı onda,her kokladığımda temizlendiğimi hissederdim.Beni fark ettiğinde kaçmaya çalışması onu tekrar kaybetme dürtüsüyle beni sinirlendirmişti.Boşuna uğraşmasın,ben onu bırakmayacaktım.Onu başka sokaktan girip önüne çıkarak yakaladığım an hayallerimi sırasıyla gerçekleştirdim.Sakin bir yere taşıdığım bedeninden yayılan sıcaklık beni başka alemlere taşımıştı.

Sonra onu sarmaladım hemen. Kalbimde bir şeyler patladı,tüm sinir uçlarım ihtiyacı olan şeye kavuştukları için bayram ettiler.Sonra burnumu boynuna gömdüm,masumiyetin kaynağına ulaştım.Sevinçten ve huzurdan ağlayacaktım.Deli gibi sayıklıyordum boynunda.İçime sokmak istedim onu.Özlemim bin kat daha kendini gösterdi.Nefes aldım ben NEFES'te. Beynime oksijen gitmeye başladı.Tek bildiğim şey onu bırakamayacağımdı .Önce beni affedecek,sonra biz yine eskisi gibi olacaktık,kim bilir belki ondan da fazla.Bana yine ışıl ışıl gözlerle bakacaktı.

Her bulduğum fırsatta ona sarılmanın yollarını aramıştım.Planlar yapmıştım ama onu görünce her şey siliniyordu aklımdan.Gizlice şirkete verdiği bilgilerine ulaştım.Ev adresi,telefon numarası vs...
Beni her terslediğinde hem üzülüyor hem de onu kaybetmenin korkusuyla hiddetleniyordum.Onu kimseyle paylaşamazdım ben...Deniz kenarında bana o sözleri söylediğinde onu kaybetmenin verdiği korkuyla sinirlenmiştim.Sonra ise yine onu kollarıma almıştım.

Onun yeri burasıydı,ikimizde bunu biliyorduk tek fark ben geç anlamıştım bunu.Ne yapıp edip onun kırdığım kalbini onaracak,hem kalbimde saklayacaktım.

Her şey yolunda giderken yurt dışından eski sevgilim Alin geldi...Onun için NEFESİMDEN vazgeçmiştim.Ona her baktığımda kendime lanetler okuduğum yetmezmiş gibi bir de Istanbul'a gelmişti yine.Paraya ihtiyacı olduğunu söylemişti bense o an Nefes'in aleviyle yandığımdan Alin'e beni beklemesini söylemiştim.O ise rahat durmamış şirketi arayıp yerimi öğrenmişti.
Nefes ise o arada kaçmıştı benden ama o öyle zannediyordu.
Nefes benim,kimse onu benden alamaz...

Aşık mıyım neyim!

Bölüm şarkısı--Passenger-Let Her Go