NEFES BENİM

7-O KOKUYA İHTİYACIM VAR!

3 yıl önce...

Demir'den...

Son dersten çıkmıştık.Planım yoktu okuldan sonrasıyla ilgili zira ödev veya sınav da yoktu.Belki Nefes ile bir şeyler yapardık.Yok yok kesin yapardık, sinemaya yeni bi film gelmiş gidelim diye tutturmuştu.Sürpriz yapıp götüreyim Süt'ümü bakalım sevinecek mi. Ben bunları düşünürken çoktan okulun kapısında Nefes'i bekliyordum ama bir türlü gelmiyordu hanımefendi, neredeyse tüm okul çıkmıştı.Sinirlenmiş ve endişelenmiştim nerdeydi bu kız?Umarım geçerli bir açıklaması vardır.O sırada Nefes'in arkadaşlarından Berfin'i gördüm.

"Berfin!" "Efendim Demir." elimi enseme götürüp kaşıdım. "Nefes'i gördün mü?Yani tüm okul çıktı ama o çıkmadı." Berfin kıkırdayarak yanıma yaklaştı ve fısıldar gibi konuştu. "Nefes şu an bir date'de.Murat onu sahile götürdü.Çok heyecanlıydı Nefes.Neyse hadi hoşçakal ayrıntıları ondan öğrenirsin." dedi ve bir adet öfkeli beni ardında bıraktı.NE MURAT'I YA?NE DEMEK DATE?ÇIKMAK VE NEFES?BENİM SÜT'ÜM VE BAŞKA BİR ÇOCUK?HAY BÖYLE İŞİ BEN ....

O sinirle fırladığım gibi sahile uçtum.İlk Nefes'i alacaktım sonra da Murat'a dalacaktım.5 dakikaya kalmadan buldum zaten onları.Bir bankta oturuyorlardı.Murat gevşek gevşek gülerken Nefes tebessüm etmekle yetiniyordu.Bir dakika o çocuk elini Nefes'e mi uzatıyor?Saçlarına?Benim olan saçlara...LANNN! YAKARIM LAN! ki öyle de oldu o itin eli onun saçına dokunamadan kolunu itip kafa attım suratına.Sonra hışımla arkamı dönüp Nefes'in elini tuttum.Parmağımı tehdit eder gibi o ite salladım "Bir daha Nefes'in yanına yaklaşmıcaksın görmicem! Yoksa o elini kırarım!ANLADIN MI LAN!!!!!" dedim ve Nefes'in tüm direnmelerine karşı onu çeke çeke ordan uzaklaştım.Sinirliydi, sinirliydim.Tek kelime etmeden onu bize götürdüm.Annemler çalıştıkları için geç geliyorlardı eve.Nefes diretse de zorla onu eve sokup tüm çabalarına önlem olarak evin kapısını kitledim. Tüm bu yaptıklarımı gözleri sinirden pörtleyerek izleyen Nefes sonunda konuştu, pardon cırladı.

" Demir naptığını sanıyorsun?Niye Murat'a vurdun?Niye beni buraya getirdin? Niye evin kapısını kitliyorsun?!!!"

"Niye bana giderken haber vermedin?" diye ben de bağırdım ona.Şu an hissettiklerim iliklerime kadar beni yakıyordu.

Neydi bu?Murat'ın onun saçına uzanan kolunu düşündükçe çıldırıyordum.O saça sadece ben dokunurum, ben koklarım, benim omzumda dağılır o saçlar. BENİM!! Neden kalbim sıkışıyordu o saçlara biri dokunacak diye?

O an farkettim ki o saçlara şu an ben dokunmak istiyordum.Dünya durmuştu sanki, Nefes sinirle bağırmaya devam ederken benim düşündüğüm ona nasıl sarılırımdı. Sonra bana sözü olduğunu hatırladım. Bir kere onun göğsünde ona sarılarak uyuyacaktım.Bundan iyi fırsat mı olur deyip onu koltuğa yatırıp üstüne yattım.

Evet üstüne yattım!

Yaptıklarım mantığımın dışında gerçekleşiyordu ama yapıyordum.Başımı boyun boşluğuna yaslayıp ellerimi beline sardım.O ise donup kalmıştı.Elleri havada bekliyordu.Susmuştu en azından hoş susmasa da uyurdum ben onunla.Burnumu boynuna bastırıp kokunun süt kokusunun beni çekmesine,içime huzur katmasına izin verdim. Harika hissediyordum kendimi ama hala Nefes bana sarılmamıştı.

"Nefes bana sarıl, sözün vardı benimle uyuyacaktın."

"Demir..Kalk üstümden!Sarılmicam sana.Gidicem çok kızgınım ben sana!"

Ah be güzelim sence ben bu rahatımı bırakır mıyım?

"Sen bilirsin annemlerin gelmesine çok var, kolun uyuşur böyle uyuyorum ben, gidemezsin ayrıca, çıkar aklından. Uyuyacaz." deyip Nefes'e biraz daha sokuldum. Ahh, çok güzel bir histi.Kokusu burnumda, nefesi anlıma vuruyor ve en önemlisi şu an ellerini omuzlarıma sardı. Şu an bir bütün gibiydik.Masumiyet kokuyordu bu kız.Bilmiyordu ama en az 3 kere sarılıyordum ona koku için ve..onun için.Şu zamana kadar hiç sorgulamadım bunu ve bugün de yapmicaktım. Gözlerimi kapatırken suratımı tamamen Nefes'in boynuna bastırdım ve huzurlu bir uykuya merhaba dedim.

Koku...

Bölüm şarkısı--Evanescence-My Immortal