Saat gece yarısını geçiyordu.Yastığım çivi gibi,hatıralarıyla yüreğime batıyordu.Saate bakmayı bahane ederek telefona sarıldım.Telefonumda kalmış fotoğraflarına takıldı gözüm.Bunca zaman sonra hâlâ ona aşık olduğumu anladım.Saklaması zordu izlerini.Yaralarımdan yıldız tozları süzülüyordû.Bağdat'ın paslanmış demirden askeri gibi hissediyordum kendimi.Sonradan aklıma geldi,herkesi güldüren palyaçolar bile yalnız ağlardı.Bırakıp gitsem buraları,ardımdan birileri ağlarmıydı diyerek duvarlara anlattım derdimi.Zaten sadace duvarlar anladı.Evimin duvarları anason konusuna bağımlıydı,bende yıldızları izlemeye bağımlıydım.Koynunda avuturdum onları.Yildiz tozları ağır nikotin içerirmiş,kayan her yıldız tanrının göz yaşıymış,geç anladım.Belkide bu yüzden ruhum yıldızlara çok yakın.Diyorum herzaman kendi kendime;Kimse yoksa gece var.Gece bu kadar güzelken neden hep dertli biter?Ey gece!kime bu haykırış?En azından haykıra biliyorsun.Onu beceremeyip yalan söyleyen suskunlar var.Hep bilenler bilmeyenlere yalan söylemedi mi?Bilinmedik yalanlarınızıda alın gelin,siz gelene kadar giden gitti zaten.Umutlarım ölü,saatler hep sen geçiyor.Karanlık oyun oynuyor aklıma biliyorum.Bir varmışım,bir yokmuşum umrumda değil.Hikayemde hiçbirşey bitmeyecek,herşey değişecek sadece.Bu yüzden dilimde akşamdan kalma küfürle,mürekkebim bitene kadar savaşacağım.Herkes benden bilsin gülmeni istemiştim.Olmadı...Beceremiyorum artık masum hiçbirşeyi.Büyüdükçe kirlendim,dilenci oldu yüreğim.Dilencilerin duası kabul olsaydı,dilenci olmazlardı biliyorum.Herkes kendi içinde taşır cehennemini.Bu yüzden tenimdeki cehennem külleri çok taze.Kokunu çalan rüzgarı yanlış yerde aradığım için mi bu ceza?Güneş doğunca bütün hayallerimin yok olmasından bıktım.Bu sefer ben yok olucam,hayallerim yaşayacak.Yanına gelmek istiyor bedenim.Cennetten kovulmuş birisi cennete nasıl girebilir?Cehennem ateşini bahane ederek,hasretinden yanmaya devam edicem sevgili.Sonsuz izne çıkıyorum senin gibi.
Elveda gece...
