Ik ren nog door en stop even. 'Wat moeten we nu?' vraag ik. Hij schud zijn hoofd. 'Geen idee..' ik ga tegen een boom aan zitten en denk na. "Heeft het wel zin om de uitweg te zoeken?" zegt een stemmetje in mijn hoofd. 'Tuurlijk heeft het nog zin. We komen hier uit! Er is een uitgang hoe dan ook een uitweg..' zeg ik in mezelf zodat mijn vader het niet kan horen. "Waarom twijfel je er dan over?" 'hou toch op!' zegt ik tegen het stemmetje. Mijn vader is in zijn gedachten verzonken, dus hij hoord vast niks.. "Waarom hebben jullie de uitweg nog steeds niet gevonden?" 'Dat duurt ever.. Zo makkelijk is het niet! Vind jij maar eens de weg in dit bos.' Sis ik tegen het stemmetje. "Wacht maar af.." eindelijk is het stil. Rust in mijn hoofd. Ik leg mijn hoofd neer en val in slaap.. -
-
Ik word wakker en kijk om me heen. Mijn vader ligt er niet meer. Ik raak in paniek, maar zie hem verderop zitten op een boomstam. Ik loop ernaartoe. Hij kijkt met een wazige blik voor zich uit. Die blik is anders.. Anders dan al zijn blikken.. Ik kijk in zijn ogen en zie ze langzaam zwart worden.. Dat gebeurde de laatste keer ook bij mijn moeder.. Misschien doet de kwade geest dat! Wie anders? Mijn vader/kwade geest stormt op me af en pakt me bij de keel. Ik ruk me los en sla in het rond. Hij duwt me hard tegen de boom en ik hap naar adem. Als ik met moeite los kom, roep ik 'GA WEG, ROTS GEEST!! ZOEK IEMAND ANDERS OM TE PESTEN.' ik voel in mijn zak het zakmes die mijn vader ooit aan me had gegeven voor als ik in gevaar kwam. Ik kan hem maar op een manier stoppen.. Ik kan het niet. Ik wil die stomme geest weg! Ik haat dit. Deze beslissing kan ik echt niet maken, maar ik MOET. "Roep haar naam!" 'wat is haar naam dan??' "Alice" Mijn vader rent op me af en smijt me op de grond.'ALICE!!' schreeuw ik. Mijn vader valt om en de geest komt uit zijn lichaam. 'Haha, dus jij denkt mijn naam zomaar te raden? Je hebt 3 kansen om het te raden. Raad je het, dan ben je vrij. Raad je het niet, dan vervloek ik jou en je vader zodat jullie nooit meer weg kunnen.'
JE LEEST
Autumn Blood ✔️
HorrorMijn vader. De enige persoon die me moed gaf. De enige die mij begreep. We waren een team. Vroeger dan.. Nu is het anders. Ik heb het druk met school, en hij met zijn werk. Geen tijd voor elkaar. Ik wil weer een team met hem zijn. Net als vroeger.. ...
