Bestolen Door De Liefde

Chapter Nineteen

Mijn eerste werkdag bij Mounir. Ik stond vroeg op en ging bidden. Dan liep ik naar de kamer van Redouane en Mounir. Ik zag Mounir nergens en besloot om in plaats van Redouane wakker te maken, Mounir te gaan zoeken. Al snel zag ik hem bij de keuken. "Goede morgen, zinaa", zei Mounir. Hij had iets heerlijks gemaakt. Man!! Iets dat Redouane nooit zou doen. "Ik zie dat jee kookkunsten hebt", zei ik lachend en ging op een stoel zitten. "Tjaa, ik heb zo mijn skills", zei hij en daar moest ik om lachen. Hij was niet normaal mooi. Hij had een mooi baardje, zijn haren in de war, maar dan zo zacht dat je het wel in de war moest brengen! Zijn donkere ogen die je telkens een blik gaven. En dan had je nog zijn kledingstijl. Te MOOOII!! "Ben je er klaar voor?"vroeg Mounir lachend toen hij merkte dat ik de hele tijd stond te staren. Shit! "Klaar voor wat?"vroeg ik nog steeds niet begrijpend. "Je eerste werkdag! Maak je geen zorgen, ik ben de eigenaar dus er kan je niks overkomen", zei Mounir en knipoogde. Op dat moment kwam Redouane de keuken binnen. "Zo te zien is iedereen wakkeer... zelfs jij, Nassima", zei Redouane en gunde me verder geen blik waardig. Wat was zijn probleem?? Geloof me, ik had hem zo vaak beledigd en nu beledigde ik hem niet eens en hij werd boos... wacht.. miste hij soms de beledigingen? Want dan zou ik gewoon doorgaan met hem te beledigen. "Waarom zou ik niet wakker zijn, flapdrol"zei ik. Redouane keek me boos aan. Okééé, ik denk niet dat hij de beledigingen miste.

Na het heerlijk ontbijt liep ik samen met Mounir naar zijn restaurant. Daar zag ik dat er te veel marokkaanse jongens werkten. Ik was dit zoo niet gewoon! Ik werkte bij een bedrijf, ik was daar de baas.... en alles was daar zo georganiseerd. Hier maakte iedereen rwina en de gasten waren er dol op. Ik voelde me direct niet op mijn gemak. "Nassima, dit zijn Tarik, Nauwfel en Karim, mijn mattiess", stelde Mounir ze voor. "Waar heb je zo'n prachtmeid gehaald? Marokko?"vroegen ze omdat Mounir berbers met me sprak. Dat meenden ze niet!!!! "Luister, idioot! Ik werk in Belgie in de meest beroemde bedrijf ooit! Ik ben daar het gezicht van de bedrijf en allees, dus wie komt er nu uit Marokko??!! Ik heb gestudeerd ja!"zei ik boos. De jongens waren stil. "Wowww, rustig, we maakten maar een grap", zei Nauwfel en ik keek naar Mounir die zich duidelijk schaamde.. oeps.

Redouane's perspective:

In de ochtend zag ik dat Nassima de deur opende. Ik wou mijn ogen nog openen, maar wachtte tot ze me zou wakker maken zoals ze altijd deed. Op zo'n irritante manier waar ik toch wel van begon te houden. Maar dat deed ze niet. In plaats daarvan, zag ik haar de deur weer dichtdoen. Ze dacht nog dat ik sliep, maar maakte me niet wakker??? Ik wachtte met opstaan en liep naar de keuken, want voor de rest waren ze nergens. Ik zag haar daar lachen met Mounir. Ik hield van mijn neef enzo, maar alle dames vielen voor hem. Ik had gehoopt dat Nassima daar niet op zou vallen, want zo bijzonder was ze. Maar ik had het dus verkeerd. Ik werd vooral boos toen Nassima me opeens flapdrol noemde. Eerst maakte ze me niet wakker zoals altijd en nu dacht ze zo tegen me te doen??!! Al snel zag ik dat ze spijt had. Toen ze vertrokken kon ik het niet aan. Ik miste haar nu al. Het ergste nog was dat Nassima heel die ontbijt van Mounir had opgegeten!! Die kleine papzak! Had ze dan echt niks voor me over gelaten??