Bestolen Door De Liefde

Chapter Twenty-five

"Redouane?"vroeg ik opnieuw. Redouane grijnsde. "Dag, lieveling", zei hij en ik moest lachen. Ik wist zelf ook wel dat ik hem maar één dag niet heb gezien, maar ik had hem direct gemist! Niet dat ik het nu zou gaan toegeven ofzo. Heell noo!! "Kom binnen, ga zitten", zei ik. "OHHH, opeens zijn we beleefd", zei Redouane en daar moest ik om lachen. "Ga zitten en dwing me niet om jou te dwinge!"zei ik. "Daar is de Nassima die ik ken", hoorde ik hem zeggen. Hij kwam tegenover me zitten. "Zeg het eens", zei ik alsof ik een dokter was. "Ik heb je gemist", zei hij. Ik bloosde. Wat moest ik hierop zeggen? "Jaa, ik jou ook", gaf ik toe. Ik keek vanuit mijn glas en zag Aya meekijken. Ik probeerde met mijn ogen te zeggen: ga weg!! ik maak je af, gaa!! Maar Redouane keek me schuin aan en zei: "Wat ben je bezig? Bhel move dat je hier doet." Ik lachte. "Jij stopt ook ooit met mij te beledigen", zei ik. Redouane schudde zijn hoofd. "Nopee, dat is echte liefde", zei Redouane. "Ik heb vanavond een verrassing voor je, maar ik wil dat je geen plannen hebt", zei hij en ik knikte. "Ik heb toch geen plannen", gaf ik toe. "Mooi zo, schat van me en nu moet ik gaan werken", zei Redouane die opstond.

Aya kwam binnen. "Wat zei hij???"vroeg ze. "Wie was hij?? Hij is damnn hot!!"ging ze verder. "Dat, mijn lieve Aya, is Redouane", zei ik en ze keek me met grote ogen aan. "DEEE redouane??"vroeg ze en ik knikte. "Jeppp", zei ik lachend. Ik werkte vandaag zoals altijd en toen kreeg ik bericht van mijn moeder. Dat ik naar huis moest en snel!! Ik zuchtte. Thuis zag ik dat alles er mooi en deftig uitzag. "Ohlaa, komen er gasten ofzo?"vroeg ik lachend. "Jaa, iemand komt je hand vragen", zei mijn moeder blij. Shit nee! Ik had Redouane beloofd om vrij te zijn vanavond. Ik had voor de rest zijn nummer niet om hem te waarschuwen ofzo. "Ga je mooi maken, ze komen zo", zei mijn moeder streng. "Rustig, ik ga al", zei ik. Ik was niet zo oud, maar ik had wel een oude leeftijd bereikt.. de meeste meiden trouwden al op hun 17de. Ik zelf vond dat altijd te jong. Dat was de reden dat ik al die jongens had weggestuurd en na een lange tijd kwamen ze niet meer, omdat ze wisten dat ik toch nee ging zeggen.

DINGGG DONGGGG!! 

Jaa, we hadden echt vervelende bel. Ik (op mijn mooist, moest wel) deed de deur open. Daar zag ik glimlachende Redouane. "Ik dacht..", zei ik, maar toen zag ik zijn moeder met glinsterende ogen naar me kijken. Ik moest lachen, want ik wist hoe graag zijn moeder wou dat hij ging trouwen. Ik liet hun binnen en de avond verliep zoals elke avond waarop ze mijn hand kwamen vragen. Alleen het verschil was dat dit Redouane was en dat ik ja zou zeggen. "Dit was mijn verrassing", fluisterde Redouane en automatisch kreeg ik een glimlach.