Bestolen Door De Liefde

Chapter Seventeen

'We zitten zwaar in de shit!' zei ik. Het begon later te worden en ook kouder.  'We moeten iets verzinnen, ik moet naar huis', zei ik. Redouane reageerde niet. Was hij nu doodgevroren of wat??  'Redouanen!!' riep ik.  'WATT??' vroeg hij.  'Waar zit je met je gedachtes??' vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op.  'Ik ben aan het nadenken', hoorde ik hem zeggen.  'Vandaar dat we hier nog steeds zijn', gaf ik als commentaar.  'Ik heb een plan...', zei hij na lange tijd. Ik keek hem afwachtend aan.  'Ga je het nog meedelen of blijf je gierig doen met je plan?' vroeg ik. 

'Ik vind het best... Een slim idee', zei ik nadat Redouane was uitgepraat. Dus hij ging zijn ticket naar België ruilen voor twee tickets naar Italië. Dat was dd enige optie die er was. Maar wat maakte het uit??  Het was in Europa en dicht bij België!! 'Goed dan ben ik zo terug', zei Redouane en wou me net achter laten tot ik hem tegen hield.  'Ben je nu echt van plan om me hier alleen te laten??  Straks loopt er wahed junkie naar me toe ofzo', zei ik. Redouane zuchtte en zei dat ik hem wel mocht volgen.  Ik wist zelf niet waarom, maar er was iets veranderd tussen ons. We deden wel zo, maar ik voelde telkens mijn buik zoo... Ik denk dat je het verliefdheid kunt noemen. Ik schudde mijn hoofd, niet belachelijk doen.  'Gaat alles goed?' vroeg opeens Redouane.  'Waarom zou het niet gaan?' wou ik weten.  'Je zit hier met je hoofd te schudden bhel ezel', zei Redouane en daar moest hij zelf om lachen. Volwassen hoor.

We hadden de ticket!!  Was dat niet geweldig of wat??  We gingen gewoon naar Italië!!  'Ons vlucht is morgenochtend, laten we alvast naar luchthaven gaan en daar wachten', stelde Redouane voor. Het boeide me echt niet wat hij zou voorstellen!!  We waren hier bijna weg!! Bij de luchthaven verveelde ik me dood... Ik moest slapen, maar ik kon gewoon niet.  'Ik ga wat te drinken voor ons halen, wat wil jij?' vroeg Redouane. Hij had nog geld over van die wissel met de tickets. 'Doe maar gewoon wat fanta', zei ik. Daar had ik echt behoefte aan. Redouane knikte en liep bij me weg.

Redouane's perspective :

Ik liep dus naar een kleine winkeltje binnen de luchthaven om wat te drinken te halen voor mevrouw de dikzak. WEYWWW,  MOEST ZE DIT HORENNN... IK WAS DOODS!!!  De vrouw vroeg me wat ik wou en ik vroeg om twee fantas. Ze keek me eerst schuin aan, maar zonder wat te zeggen gaf ze het me. Ik betaalde haar en wou net weg gaan tot ik een meid zag huilen.  'Heee, alles goed?' vroeg ik. Ze was Mooiii!!  Prachtige blauwe ogen en haar haren heel mooi blond. Ze had ook een mooi figuur, allessss, maar ik wist zelf ook dat ze niet tegen Nassima opkon. Nassima had iets... Dat jou zelfmoordneigingen gaf, maar jou ook telkens liet lachen.  'Gewoon ruzie met mijn vriend, ik zag hem overduidelijk vreemd gaan, hoe dom denkt hij dat ik ben?' vroeg ze. Ik troostte haar wat, meskiena...  Op het moment dat ik haar los wou laten, zag ik Nassima naar ons kijken. Shit!!  Wacht.. Waarom shit??  Het was heus niet dat we wat hadden ofzo. Ik liet het meiske los en liep naar Nassima. Ik gaf haar Fanta en glimlachte, maar ze pakte de Fanta met een dodelijke blik aan.  'Wat te drinken gaan kopen, zal wel', zei ze kort en ik wou het nog uitleggen, maar ze luisterde al niet meer.