Lost. Ziall & Larry fanfic boyxboy

1 ~ Whispering

Hoofdstuk 1! Enjoy!

xo

-----------------------------------------------------------------------

Niall P.O.V.

''Niall, wakker worden schatje, Louis komt je zo ophalen'' Ohja, het is maandag. Kreunend valt mijn hoofd terug in mijn kussen. Ik doe mijn mobiel aan en zie dat het al half 8 is. Oh fuck, Louis komt me om kwart voor 8 ophalen. Ik klim mijn bed met veel moeite uit en loop langzaam naar de douche. Ik pak mijn shampoo en douche in een mega tempo. Binnen 5 minuten sta ik buiten de douche, bezig met mijn haar en tegelijk poets ik mijn tanden. Snel pak ik een paar zwarte skinnies en een grijze sweater. Het is desnoods koud buiten, denk ik. Nadat ik me heb aangekleed, pak ik snel mijn boeken en stop ze met veel geweld in mijn zwarte Vans tas.

Met mijn tas op één van mijn schouders loop ik naar beneden om Louis daar al te zien zitten. Goh, hij ziet er wel weer goed uit joh. Een denim kniebroek en een zwart wit gestreept shirt met een paar TOMs. Ik loop naar de keuken om mijn al klaargemaakte lunch te pakken, en wat extra eten, omdat ik anders de dag niet overleef. Ik vul een flesje met water en eet snel mijn ontbijt op. Ik schrok alles naar binnen en gooi en daarna een glas melk achteraan.

"LOUIS" schreeuw ik "heb jij mijn Vans nog meegenomen?"

Oh, als je het je afvraagt, Louis had mijn compleet zwarte Vans geleend, en ik heb ze nog niet terug. Ik voel een bonk tegen mijn schouder en niet veel later ook een tegen mijn hoofd.

"Alsjeblieft!" schreeuwt Louis erachter aan terwijl hij van de bank afstapt. Ik doe snel de schoenen aan mijn voeten en loop richting de hal om mijn leren jasje aan te trekken. Ik had mijn veters nog niet dichtgeknoopt en dat merkte ik, toen ik er perongelijk op ging staan en voorover de voordeur uitviel.

Ugh, maandagen zijn ook niet mijn ding. Achter me hoor ik Louis en mijn ma heel hard lachen. Ik geef Louis een kleine beuk tegen zijn schouder en mijn moeder een kus op haar wang. Ach, eens een moederskindje, altijd een moederskindje.

Ik stap in Louis' auto en hij doet de radio aan. We luisteren net naar het einde van 'American Idiot' voordat een ander liedje op komt.

'Wrecking Ball' van Miley Cyrus. Nou wat een leuke manier om je dag te beginnen!

Louis doet de radio wat zachter en we beginnen aan onze rit naar school.

"Ey man," zegt hij, "wat zit je dwars, je lijkt zo sip." Hij trekt er een ongelooflijk zielig gezicht bij en draait zich daarna weer om naar de weg.

"Ach, gewoon een beetje slecht geslapen en ja, het is weer maandag, Zayn en zijn vrienden hebben weer een boksbal nodig.." zeg ik verdrietig. Ik begin er over na te denken, hoe kan Zayn nou zo'n slechte jongen zijn? Hij kan toch wel aardig doen. Hij is vast niet zo erg als we denken. maarja, dat denk ik elke dag voordat ze me weer laten zien en voelen hoe vaak ze naar de sportschool gaan..

"Ey Niall, maak je maar niet zo druk! Ze houden zich vast wel een beetje in oke?"

"Ja man, dat denk ik ook elke keer, maar toch kom ik elke dag terug met een paar nieuwe blauwe plekken voor de collectie."

"Het spijt me man, ik kan er ook niks aan doen." zegt Louis met oprecht spijt in zijn stem.

Ze zijn hem sinds kort ook in elkaar gaan slaan, maar altijd mij het ergst. Maar waarom nou toch? Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik praat nooit met ze en ik zoek al helemaal geen aandacht, populair ben ik dus ook niet. Misschien is dat wel de reden. Ik gooi mijn hoofd kreunend achteruit tegen het kussentje wat in de stoel zit. Louis klopt met zijn hand even mijn schouder en geeft me een blik van sympathie.

Het is voor hem ook lastig, hij vind Harry überhaubt leuk! Waarom vraag ik me ook af, maar hij zegt dat ze elkaar ook van buiten de school kennen, en van voor Harry 'anders' werd, zoals Louis het zegt. Ach het zal ook allemaal wel. Alles wat ik weet, is dat het maandag is, en ik haat maandagen vanuit het diepste deel van mijn ziel.

Binnen een paar minuten zijn we bij onze school aangekomen en ik zucht al weer wanneer ik de poorten zie. Louis parkeert zijn auto dichtbij de ingang van de school. We staan wel naast de auto van Zayn, maar dat maakt niet uit. Want hij zal waarschijnlijk wel weer moeten nablijven. Wat we niet wisten is dat Zayn ook pas net was aangekomen en dat onze maandag niet zo'n heel goed begin zou hebben.

Louis en ik pakken onze tassen en we doen nèt alsof we hem niet hebben zien staan, met Liam en Harry. Louis neemt een diepe zucht en loopt voor de motorkap langs. Ze hadden ons wel opgemerkt, want opeens volgden ze ons. Misschien hadden ze wel gewacht op ons. Waarschijnlijk gaan ze ons nu slaan. Nadat mijn paniekbui is afgelopen zijn Louis en ik al met een behoorlijke vaart naar voren gelopen en de school binnen. Ik draai me om en haal opgelucht adem als ik Zayn, Liam en Harry niet meer achter ons zag lopen.

Ik sloeg mijn hand zachtjes naar de zijkant om Louis een seintje te geven dat we veilig waren. Maar ik voelde leer. En dat is nooit goed, want Louis draagt geen leer. Ik draai me langzaam om, kijkend naar de grond.

"Kiekeboe, zocht je iemand?" hoorde ik Liam's plagerige stem.

"Grappig, Louis, ga je mee?" vraag ik Louis, hopend dat ze ons met rust zullen laten.

Ik zie Louis knikken en samen lopen we weg. Totdat ik naar achter word getrokken aan de kraag van mijn jasje. Ik begin te panieken wanneer ik Zayn's stem in mijn oor hoor.

"Wij zijn nog niet klaar met jou, mijn lieve kleine engeltje."

Ik begin te panieken, hoe weten ze dat? Is dit een grapje? Oh mijn god. Mijn hart gaat sneller dan wanneer je met je eerste liefde praat. Ik bereid me voor op een klap, maar alles wat ik hoor is de bel, aangevend dat de les begint. Heel snel maak ik me los en Zayn's greep en ren ik naar het lokaal waar ik moet zijn en ga snel op mijn plaats zitten, waar Louis al zat.

Saved by the bell.

Maar dit was nog niet het einde van deze al slecht beginnende maandag..

----------------------------

EDITED.

Love, Sanne