Lost. Ziall & Larry fanfic boyxboy

11 ~ Hello.

Hey gaise, ik ben terug :D

Mijn toetsweek is net begonnen en mijn inspiratie kwam niet verder dan het natuurkundeboek.. Oepsie..

Nouja, hier dus weer een hoofdstuk :D

Baii

Stay Golden x

-enjoy!

----------------------------------------------------

Langzaam open ik mijn ogen en kijk in de verte, dingen zijn veranderd. Geen gezichten, geen bewegingen, alleen ik. En mijn gedachten.

"Niall" hoor ik een stem vanuit de verte schreeuwen.

"Niall" daar is het weer, maar duidelijker.

"Ey fag" Ohw. Ik draai me om en zie mijn stiefvader. Ben ik dood? Ben ik in hel?

Ik doe mijn ogen weer dicht, proberende wakker te worden. Maar het lukt niet. Ik open mijn ogen weer, en overal vuur. Ja nu ben ik in hel. Ik herinner me die lucht nog, vanuit de ondergangsdag.

Ik hoor gegil en draai me om, ohne, het is mama.

"MAM" probeer ik te schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn mond. Ik hoor een gil en doe mijn ogen weer dicht.

Langzaam open ik een oog, ben ik weer terug? Ik open beide ogen en zie bloemetjes, veel bloemetjes, ben ik in de hemel, ben ik thuis?

Wanneer ik naar de lucht kijk begint het te regenen, donkere wolken. Alles wordt grijs. Ik draai me om en overal om me heen gebeurt het, de wereld wordt grijs. Ik begin in paniek achter het zonlicht aan te lopen, voor de donkerheid aan. De wereld wordt donker.

Ik kom uit bij een punt en kan niet verder. Ik zit vast in mijn eigen verbeelding. Ik sluit mijn ogen weer en open ze, hopend dat de beelden weg zijn. Maar ze zijn er nog. Ik probeer te schreeuwen, voor iemand. Alleen niemand komt.

De duisternis komt dichterbij, maar ook een figuur. Zayn, om precies te zijn. Ik doe mijn ogen dicht, ik wil dat het voorbij is. Ik open mijn ogen maar sluit ze in alle haast. Waar zijn de bloemetjes, waar is de vrolijkeid?

Ik voel een warme lucht over mijn lippen en dat betekent dat Zayn dus dichtbij is. Hij komt nog dichterbij en ik raak in paniek. Ik begin om me heen te slaan, wat alleen maar een mislukte poging is. Ik voel een paar lippen op de mijne en het wordt koud. Heel koud. Ik probeer Zayn van me af te duwen, maar het lukt me niet. Ik geef het op en open mijn ogen, niet merkend dat ik ze had gesloten.

Alles is donker. Overal demonen. Gegil. En Harry. Met een grijns en twee grote zwarte vleugels. Hij opent zijn mond om iets te zeggen, maar ik wil het niet horen. Ik probeer weer te praten, maar er komt alleen gegil uit mijn mond. Ik schreeuw voor hulp, ik schreeuw voor Zayn. Die inmiddels weg is. Ik probeer te lopen maar kan geen kant op.

Ik schreeuw en --

"AAAAAAAAAAHHHH" Ik ga hijgend en zwetend rechtop zitten in mijn bed. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het pas half 9 is. We gaan waarschijnlijk weg om 11 uur. Dus FML.

Ik gooi mijn hoofd terug in mijn kussen en herdenk de droom. Ze zeggen dat dromen uitkomen, nou, liever niet eigenlijk.

Mijn moeder komt binnen stormen met een glas water en gaat op mijn bed zitten.

" Lieverd, wat is er?" vraagt ze. Na een grote slok genomen te hebben van het glas, begin ik het uitteleggen.

"Ik had een nachtmerrie, het ging over de duisternis, dat hij komt en Zayn, Zayn zoende me. Mam, ik snap het niet meer. "