Na dat Pandora alles bij elkaar gelogen heeft over wat ze gezien en gehoord had.
En heel zielig had gekeken terwijl Victor alles vertaalden.
Mocht ze weer naar huis.
Victor sloeg troostend zijn arme op Pandora heen.
Terwijl zij van binnen aan het lachen was.
Dit ging te gemakkelijk.
Maar ja wie was zij om aan het lot te twijfelen.
Ze legden haar hooft op zijn schouder en verstoten zich in zijn nek.
“ik kan je niet alleen naar huis laten gaan niet in deze toe stand.
We gaan wel even wat drinken ik de café op de duik.
Dan kan je wat rustiger worden.
Is dat goed”vroeg Victor.
Pandora knikte als teken dat het goed was.
Hij hielp haar in de auto en stapte aan de ander kant weer in.
Pandora makte zich klein door haar knieën op te treken en haar hooft er op te leggen.
En staarden voor uit.
Dochter van de duivel zijn had voor delen.
Zo kon je goed toneel spelen en was je velen malen slimmer dan mensen.
Sommigen hadden speciale hulpmiddelen gekregen zo als dat ze niet hoefden te zoeken naar de genen die ze moesten doden maar dat ze van zelf naar hun toe kwamen.
Dat was vooral makkelijk in een grote stad.
Maar in zo leuken stad als dit had je er niets aan.
Met allen de naam wist je al wie het was en waar je hem kon vinden.
Pandora kon van gedaante veranderen.
Dat was handig omdat iedereen in het dorp dacht dat ze niet kon praten en het wel op zou vallen als ze het in een keer wel kon.
De auto stopten en Victor deed haar deur open.
Ze liepen met ze tweeën naar binnen.
“ga maar al vast zitten ik kom er zo aan”zei Victor.
Pandora deed haar jas uit en hing hem aan de kapstok en ging aan een tafel voor het raam zitten.
Ze zat hier bijna altijd na dat ze had gewandeld over het strand.
Met een kop waren chocolademelk keek ze dan altijd naar de schepen die langs vagen en de vogels die weg vlogen.
Ze werd uit haar gedachte gedachten gehaald door Victor die tegen over haar ging zitten en haar een kop warm chocolademelk gaf.
“dat drink je toch altijd?”vroeg Victor.
Pandora knikte en nam het kopje aan.
Ze keek hem dankbaar aan en nam een slok.
“kijk uit het is nog warm”zei Victor.
Maar Pandora merkte er niets van.
Maar wat verwacht je ook van iemand die de warmte van de hel gewend was?
Zo zaten ze een tijdje te praten. ( oke Victor praten Pandora gebaarden)
Tot dat de zond onder was gegaan en Pandora eigenlijk naar haar broers en zussen moest.
Victor zag Pandora zenuwacht naar buiten kijken.
“wacht er iemand op je?”vroeg Victor zachtjes.
Pandora keek naar buiten en schudden haar hoofd.
“nee, er wacht niemand op me”gebaarden ze.
Victors gezicht klaarden meteen een stuk op.
“wil je anders bij mij slapen?
Ik bedoel ik kan niet na zo dag helemaal allen laten.
Je ben je wast dood geschrokken”zei Victor hakerig.
“dat zou fijn zijn”zei Pandora.
