Four Times Trouble Equals Love (Hiatus)

Ch 04: First Times

            Naging parang roller coaster ang eksena sa school grounds. Hinahabol si Andrea ng former classmates nila Andre noong High School. Adik na sila kay Andrea noon pa man. Doon lang sa pinapasukan ngayon ni Andre sila napadpad dahil ang akala nila kung nasaan si Andre ay nandon si Andrea. Kasalanan ba nila kung ayaw ipaalam ni Andrea kung saan siya papasok dahil mukhang hindi siya titigilan ng mga yun. Eto nga. Hindi siya tinitigilan.

            “Huff-huff...yung mga yun talaga, kahit kailan hindi na pinatahimik si Andrea!”

            Nang makarating siya sa baba ay iba ang humupa na ang kaguluhan. Thank God okay na siya.

Lumabas siya para puntahan si Andrea pero iba ang inabutan niya.

            “And just who the hell are you? From the looks of it hindi ka taga rito and yet nagawa mo pang magsimula ng gulo?” WTF!? That troublesome principal!!

            Nagsitinginan ang mga estudyante mula sa bintana ng mga classroom, at nakikinuod sa gulo. Pati ang mga papasok at palabas ng paaralan ay napatigil para mai-usyoso.

“Sir, sorry po, kasala-“

            “SHUT UP! I don’t care kung kasalanan man nang obsession niyo sa babaeng ito o ano!”

*glares at Andrea*

            “Something like this wouldn’t happen kung hindi ka pumunta dito!! Maganda ka sana, pero wala rin namang kwenta dahil ginagamit mo lang pang-akit ng mga lalaking gaya ng mga ‘to!”

            “Now get out of MY grounds, and NEVER try to get back here... hindi lugar ng malalanding gaya mo ang paaralan ko. Step out quick, kung ayaw mong pati sa college mo ay hindi ka na makapasok!” oooooouuuch! (student’s expressions)

            *tear...

            ...drops*

            Nawala ang mga usisero pagtalikod ng principal.

            “A-andrea sorry...” Nagsorry lahat ng mga humabol sakanya pero ni-isa wala siyang pinansin. Nagsisihan sila dahil sa nangyari kay Andrea. Dahan-dahang naglakad si Andrea palabas ng school grounds, hindi na pinapansin ang luha at kahihiyan.

            “Tabi jan, tabi sabii!!!” Tinulak ni Andre lahat ng nakaharang sa daanan niya. “Padaanin niyo ako, ano ba!” Wala na siyang pakialam kung propesor na ang natutulak niya.

            “ANDREA!!!” bago pa makalayo si Andrea ay tinawag na siya ni Andre.

*catching breath* “ANDREA!!!!!” *huff huff huff*

            “An...dre...” *sob*

            First time kong nakitang umiyak si Andrea, hindi ko maipaliwanag ang galit na nararamdaman ko. Hindi nga siya nagagawang paiyakin ng mga mahal niya, and there’s some stupid principal lang ang gagawa sakanya ng ganito? Here I am, standing before her. Wala akong masabi. Hindi ko alam kung ano ang pwede kong sabihin para patahanin siya...

            Lumapit si Andre at niyakap si Andrea. Lalo pang umiyak si Andrea at pilit na nagsalita, “Sorry, Andre ...” *sniffle*

            “...gusto lang naman kita puntahan dito tapos... *sniffle* tapos... *sob*” humihigpit ang yakap niya, at ramdam ni Andre ang mga luha ni Andrea sa kaniyang dibdib. Sandaling hinayaan ni Andre na umiyak lang si Andrea bago siya nagsalita...

“Wag ka na umiyak. Ang cute mo, parang bata.” Bumitaw si Andrea at pinalo sa may dibdib si Andre.

            “Asar ka talaga no >.<” napangiti si Andrea habang pinapahiran ang luha.

            Kinuha ni Andre ang panyo niya at pinahiran ang pisngi ni Andrea. “Ikaw maglalaba ng panyo ko ngayon ha.” Natawa lang si Andrea. “...ang corny mo, akin na nga ‘yan!” *snatches handkerchief*

            Noong oras na iyon pinangako ko sa sarili ko na kailanman hindi na ako makapapayag na muling makita na umiiyak si Andrea. Pipikit na lang ako, para hindi ko makita. Haha ^_^

***

            Kinuha na ni Andrea ang iniwang ID at sinamahan siya ni Andre sa labas. “Diba may english subject ka pa?”

            Inabot ni Andre kay Andrea ang cellphone niya.

            okAy! Tinatwaqan lhAt

                nam plAyers !

                qOra na XD wlanq prOf!

                dretsO mneski pOrtal,

                Gm

                #i<3uBibby

                #SpectrePWNS

“Hindi ka sasama?”

            “As if. Kasama naman kita eh=)”

“Kanina ka pa. Ang keso mo rin ee no ^.^”

            “Pero teka, bakit ka nga pala napadpad sa school kanina? Sorry talaga ha.”

“Um, kasi...gusto sana kitang tanungin kung ano ba yung ginagawa mong importante...”

            Nagulat si Andre. Alam niya may ginagawa ako? Surprise dapat ‘to!

“...pero sa tingin ko hindi naman lahat ng bagay kailangan kong malaman, diba *smile* ? Kung hindi mo sinasabi sakin alam ko naman may dahilan ka...”

            Close call, hindi ko na kailangan mag palusot, hehe.

            “Actually malalaman mo rin kung ano iyon.”

***

That night...

            Bakit maraming nasasabi?

            Maraming naiisip, maraming mungkahi

            Sa paggawa ng liriko...

            Hindi naman masimulan, walang galawan

            Hindi na maipahid ang tinta ng panulat

            Sa kakaisip ng nararapat na isulat

            Hindi naman ito ipapasa sa guro

            Hindi ko rin naman ipatatago sa bangko

            Pero kung para rin lamang sayo

            Magtitiis ako kakaisip kahit pa

            Wala akong maisip

            Ikaw ang nasa isip ko

            Andre Evener - Wala Akong Maisip (c) *

                                                            *Composed by E.D. Cipre, performed by Lysithea CXSS -  “Wala Akong Maisip”

            “At ang kawalan ng idea sa isip ko... Nagawan ko pa ng kanta XD”

            All is left is a chance to sing this infront of her...

...sing?

            Nakalimutan ko hindi rin pala ako magaling kumanta !! AWTSUUUU !!!