ชีวิตของยูยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง จะมีเพิ่มเติมมาก็แค่เวลาไปโรงเรียน เขาไม่ได้เดินไปคนเดียวอีกแล้ว
เขายังคงไปร้านพี่สาวของโฮซอกทุกวัน และดื่มลาเต้เหมือนเดิม ถ้าถามว่าเขาไม่เบื่อมันบ้างเหรอ ดื่มแต่เมนูเดิมๆซ้ำทุกวัน เขาก็จะตอบเลยว่า ไม่
อ่าใช่...มีอย่างหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิม
ใจของเขาไง
ยูรู้ตัวว่าเขาเริ่มชอบโฮซอก และชอบมากขึ้นทุกวัน นี่คือสิ่งที่ไม่เหมือนเดิมในชีวิตของเขา...
จนถึงตอนนี้กลายเป็นว่าชีวิตของเขาอพไรๆก็ติดกันไปซะหมด ไปโรงเรียนก็ไปด้วยกันตอนเช้า กินข้าวก็กินด้วยกันตอนพักกลางวัน ทำงานก็ทำด้วยกัน ก่อนกลับบ้านก็ไปที่ร้านพี่จีอูด้วยกันทุกวัน กลับบ้านก็กลับด้วยกัน แล้วบ้านของทั้งคู่ยังอยู่ใกล้ๆกันอีก
จะว่าเป็นเพื่อนกันมัยก็ใช่ แต่เพื่อนกันเขาต้องตัวติดกันขนาดนี้เลยเหรอ
นี้เป็นคำถามที่รบกวนใจของยูมาสักพักแล้ว...
ตอนนี้ผ่านมาหนึ่งเดือนกว่าๆเกือบๆจะสองเดือนแล้วที่โรงเรียนเปิดเทอมมา และแต่ละวิชาก็เริ่มจะมีการทดสอบย่อยกันบ้างแล้ว
เรียนยังไม่ทันเข้าสมองก็จะเริ่มสอบแล้วเหรอ....
"เอาละนักเรียน วันจันทร์อาจารย์จะทดสอบย่อย ส.-อา.ก็อย่าลืมไปทบทวนบทเรียนมากันนะจ๊ะ"
พูดจบอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป ยูอยากจะเอาหัวเขกลงกับโต๊ะจริงๆ ถ้าทำแล้วความรู้มันเข้าสมองอ่ะนะ แต่ทำไปก็เท่านั้น อาจารย์ไม่เลื่อนวันสอบให้หรอก
ยูสบัดความคิดเรื่องสอบออกจากหัว เพราะตอนนี้มันเป็นเวลาพักเที่ยงเขาควรจะมีความสุขกับการลงไปกินข้าวกลางวันซะมากกว่า
"ไปกินข้าวกันเถอะโฮซอก" ยูลุกขึ้นเตรียมจะลากเพื่อนสนิทของตัวเองลงไปกินข้าวกลางวันเหมือนทุกวัน แต่ก็โดนเรียกไว้ก่อน
