วันคริสต์มาสเหรอ...
ก็เหมือนทุกปีนี่
ไม่มีอะไรพิเศษ
ไม่มีคู่...
ร่างเล็กในชุดนักเรียนมอปลายสวมทับด้วยเสื้อโค้ทตัวหนา มือขวาถือกระเป๋านักเรียนเดินไปตามทางกลับบ้านที่กลับอยู่เป็นประจำทุกวัน เพราะเขาเพิ่งเลิกคลาสเรียนพิเศษ ตอนนี้จึงเป็นเวลาค่ำแล้ว สองข้างทางบ้านเรือนเต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ มันมักจะเป็นอย่างนี้ทุกปีในเทศกาลคริสต์มาส วันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันคริสต์มาสอีฟ ร้านค้าตามข้างทางที่เห็นอยู่เป็นประจำต่างปิดกันเพื่อเตรียมกลับบ้านในช่วงเทศกาลปีใหม่ที่ใกล้จะมาถึง
มินยูสังเกตเห็นร้านคาเฟ่ร้านนึงที่ยังคงเปิดอยู่ มองผ่านประตูกระจก ภายในร้านไม่มีลูกค้า มีเพียงพนักงานที่ยืนหันหลังอยู่ที่เคาน์เตอร์ของร้านเหมือนกำลังทำกาแฟหรืออะไรสักอย่างอยู่ ร้านนี้เป็นร้านที่เขามักจะเดินผ่านอยู่เป็นประจำ เปิดมาได้หลายเดือนแล้ว แต่เขาเพียงแค่เดินผ่านเฉยๆ ยังไม่เคยเข้าไป เพราะเขาไม่ชินกับการเข้าร้านคาเฟ่อะไรแบบนี้สักเท่าไหร่
อ่า... ร้านนี้ยังเปิดอยู่งั้นเหรอ
มินยูละทิ้งความสนใจไว้เพียงเท่านี้ก็จะเดินตามทางกลับบ้านที่เริ่มจะมืดลงทุกที
...
ร่างเล็กทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าจากการเรียนตั้งแต่เช้าจนค่ำที่กลายเป็นชีวิตประจำวันไปตั้งแต่เธอขึ้นมอปลายแล้ว ปีนี้ก็ปีสุดท้ายของชีวิตมอปลายของเธอแล้ว
มือเล็กยันตัวเองให้ยืนเต็มความสูงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวตัดสินใจจะไปอาบน้ำ
Rrrrrrr
สองเท้าที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำหยุดชะงักเพราะเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ
"ว่า"
(ยูจ๋า คืนคริสต์มาสไปเที่ยวกับเราหน่อยยยย)
