**เรื่องนี้ชาย×ชายนะคะ คุณเป็นผู้ชาย**
เป็นเวลากว่าสามเดือนแล้วที่เขามักจะเห็นมินยุนกินั่งฟุบโต๊ะอยู่หลังห้องในเวลาเช้าตรู่ เขาและมินยุนกิเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ถึงแม้จะไม่เคยคุยกัน แต่เขามักจะแอบสังเกตอยู่บ่อยๆ ว่ายุนกิเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยมีเพื่อนนัก
เขาย้ายมาเรียนที่นี่กลางคันเพราะต้องย้ายมาด้วยเรื่องงานของพ่อ ทำให้ย้ายโรงเรียนอยู่บ่อยครั้ง เขามักจะมาโรงเรียนในเวลาเช้าตรู่อยู่เสมอเพื่อมาซ้อมบอล
และวันนี้ก็เหมือนอย่างเช่นทุกวัน เขาเดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยความเงียบเพราะกลัวว่าถ้าเสียงดังจะรบกวนการนอนของอีกคน เขาวางกระเป๋าลงบนโต๊ะที่อยู่ห่างจากโต๊ะของยุนกิไผไม่มากเท่าไหร่นัก
ตอนนี้เป็นเวลาเช้าซึ่งเขามักจะใช้เวลาในช่วงนี้ไปกับการวิ่งรอบสนามเพื่อเป็นการอบอุ่นร่างกาย แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร วันนี้เขากลับเลือกที่จะเดินเขาไปหาคนที่นอนฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะ ขายาวก้าวเข้าไปหาคนที่นอนหลับอยู่ เขาเพิ่งจะสังเกตว่ามินยุนกิตัวเล็กกว่าผู้ชายทั่วไป และมีผิวที่ขาวซีดอย่างที่ผู้หญิงหลายคนอยากจะมี เขาย่อตัวลงข้างโต๊ะเพื่อที่จะได้มองหน้าของอีกฝ่ายได้ถนัด ตาคมไล่สำรวจไปทั่วใบหน้าหวาน ไม่ใช่แค่ขนาดตัวที่บางจนเหมือนผู้หญิง แต่ใบหน้าของมินยุนกินั้น จัดว่าน่ารักจิ้มลิ้มจนผู้หญิงหลายๆคนต้องอิจฉากันเลยทีเดียว แก้มยุ้ยๆที่แนบไปกับโต๊ะนั่นก็น่ารักไม่น้อยเลย
ทำไมเขาถึงรู้สึกว่ามินยุนกิมีอะไรบางอย่างดึงดูดเขาเหลือเกินนะ..
ไม่ได้ๆ นี่เรากำลังเพ้ออะไรอยู่วะ
มือหนายกขึ้นมาตบหน้าเรียกสติตัวเองเบาๆ แต่ขายาวที่เผลอก้าวถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัวดันเผลอไปชนกับโต๊ะข้างหลังทำให้เกิดเสียงดังพอจะทำให้อีกคนตื่น
ชะ..ชิบหายแล้ว
เปลือกตาสีมุกค่อยๆลืมขึ้นช้าๆก่อนขยับขึ้นมาบิดขี้เกียจราวกับว่าได้นอนจนเต็มอิ่มแล้ว
