Yatarken Seyrettiğim Olsana?

1.5

***

* 1 yıl sonra *

"Kylie hadi geç kalacağız."

"Tamam geliyorum işte."  hazır olduğumdan emin olduktan sonra mızmızlanarak  yavaşca aşağı indim. Bradley bir öğretmen olmuştu. 1 yıl Almanyada öğrencilerine ders verdikten sonra biraz kötü bir haber almıştık. Tamam çok kötüydü. Berbattı.

Tayini çıkmıştı ve bizim tekrar Kanadaya gitmemiz gerekiyordu. Evet bir yıl sonra eski evime geri dönüyordum.

Hepsi bu aptal adamı yalnız bırakmamak içindi.

Bu bir yıl içimde aslında hayatım sıradan geçmişti ve benim istediğimde böyle olmasıydı. Tabi ki Justin'i hala unutamamıştım ama alışmıştım. Bana en son mesajından sonra ondan sadecr zaman istemiştim.

Tabi kendimi hiçbir zaman hazır hissedememiştim.

Oda uzun zaman sonra bana mesaj atmayı bırakmış, kendi halime bırakmıştı beni.

"Bence onunla görüşmelisin." arabayı kenara çekerek bana döndü.

"Kiminle?"  diye sorduğumda bana 'ciddi misin?' bakışı attı.

"Onu hala seviyosun. Onunla olmak istiyosun."

Derin bir nefes aldım. "Bu bir şeyi değiştirmez. Bir yıl oldu Brad."

Ve eminim hayatında biri vardı. Bunun içinde hazır değildim.

"Seni hala seviyor." dedi. "Bak cevap vermemene rağmen hala seni arıyor."

"Aslında uzun zamandır mesaj atmıyor."

Kıkırdadı. "Çünkü artık senden bir atak bekliyor Kylie. Onun yanına giderek onu geri kazanacaksın."

"Elbette." diyerek gülümsedim. Eliyle sırtımı sıvazladı.

"Herşey daha iyi olacak."

Kafamı aşağı yukarı sallayarak arabanın kapısını açtım.

"Ben işimi halledip hemen geleceğim. O zamana kadar oyalan minik."

Arabanın kapısını kapatarak bahçeden içeri girdim. Ev tutmak yerine benim evime gelmiştik. İçeriye girerek toz içindeki evime baktım.

Justinle burada anılarımız çoktu. Kelsey bir yerden başlamam gerektiğini  ve artık yeni bir sayfa açmamı söylemişti.

Uzun yolculuktan sonra baya yorulmuştum. O yüzden hemen odama çıkarak kendimi yatağa atmış ve gözlerimin kapanmasına izin vermiştim.