Until...

Until... Chapter 4

Hailey's POV

"H—hailey?" isang pamilyar na boses. Hindi maaari to. Galit ako sakanya, galit ako sa pangdo-down niya sakin. Pero bakit ganun parang naiiyak ako sa sobrang pagkamiss ko sa taong to. Mr. Brent Lamorada. Ang lalaking pinangarap ko nung nagdadalaga pa lamang ako.

Natulala naman sina Alexsha at Carmen sa nakita nila. Kilala kasi nila ang taong ito. Ang taong akala ko ay mataas ang tingin sakin at mahal na mahal ako. Tanungin ba naman ako noon kung magkano ang halaga ko? Sino bang hindi magagalit doon.

Hindi ako makagalaw. Nakatingin lamang ako sa mukha ng lalaking hanggang ngayon ay alam kong mahal ko parin.

"Hailey ako to. Si Brent." Para siyang tanga na unti unting lumuluhod sa harapan ko habang nagpupunas ng luha. Nanatili lamang akong nakatayo sa harapan ng elevator habang hawak ng dalawang kamay niya mga binti ko.

"Alam ko." Malamig na sagot ko. Hindi talaga iyon ang nararamdaman ko. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa sa tuwing naaalala ko ang sinabi niya sakin noon.

Tiningala ako ng kanyang mukha na hanggang ngayon ay namumula na sa kakaiyak.

"Mr. Brent Lamorada. Ang lalaking nang mata sa akin noon."

Tumayo siya sa pagkakaluhod niya at hinawakan ang mukha ko.

"Hailey I'm so-so-so-sorry. Hindi ko dapat sinabi sayo yun. Naiinis lang kasi ako na ayaw mong sumama sakin. Hailey wag na nating palampasin tong pagkakataon na to. Alam kong mahal mo pa rin ako eh, alam mo rin na mahal na mahal kita." Sabi niya sakin. Napatingin naman ako kina Alexsha at Carmen na dahan dahang pumapasok sa kwarto. Mukha namang nakakaintindi ang dalawa sa sitwasyon.

Narinig ni Brent ang pagsara ng pinto ng kwarto namin. Hanggang sa ngumisi ito na parang asong baliw at bigla akong binuhat papasok sa kwarto niya. Naiwan ang dalawang maleta ko sa labas.

Bigla na lamang ako nitong hinagis sa kama kaya naman tumama ang ulo ko ng pagkalakas-lakas sa head board ng kama na siya naman ikinahilo ko. Hindi pa rin ako makagalaw sa sakit, pakiramdam ko ay magkakabukol ako sa nangyaring iyon.

Nanatili lamang akong nakahiga sa kama ng biglang may pumatong sakin, at alam kong si Brent iyon. Damang dama ko ang balat niya na dumadampi sa katawan ko. Ewan ko kung bakit hindi ako pumapalag, hinahayaan ko lamang kasi siyang tanggalan ako ng damit.

Malamig. Yun ang naramdaman ko pagkatapos niya akong hubaran. Napayakap lamang ako sa sarili ko habang tinitingnan ang maamong mukha niya. Wala pa rin siyang pinagbago. Gwapo pa rin pero mas lalong lumaki ang katawan niya. Mala-William Levy ang lalaking ito.

Hinahalikan niya ako sa leeg habang sinisingot lahat ng bango ko. Ramdam na ramdam ko ang mga palad niya sa dibdib ko habang hinahalikan niya ako sa leeg na napunta naman sa labi ko pababa sa pagkababae ko.

Ang sarap!

Marami na akong nakatalik noon pero dito ko palang ata naramdaman ang tunay na sarap. Siguro ay dahil katalik ko na ang lalaking mahal ko. Nanlalabas pasok na siya sa loob ko, sa una ay dahan dahan hanggang sa unti unti na itong bumubilis.

Napapa-ungol ako sa bawat entrada niya sa pagkababae ko. Sarap na may halong sakit ang nararamdaman ko. Eh sa taba at haba ba naman ng kargada niya.

"Ahhh-fuck! Why are you so fucking tight? Akala ko ba kapag----" sabi niya habang tuloy sa pagpasok sa pagkababae ko.

"Akala mo ano?" nagtataray na tanong ko.

"Ahh ye-e-e-s! Nothing baby" paungol na sabi niya. Hindi naman ako tanga para hindi maintindihan ang ibig niyang sabihin. Hanggang sa narating niya na ang rurok niya.

Hindi pa rin talaga nawawala sa isip niya ang nakaraan ko. Mababa pa rin ang tingin niya sakin. Isang basahan na nalasapag na sa sobrang gamit.