Alles is anders

Hoofdstuk 1 (Maandag)

Dit is het dan. Mijn laatste jaar op de middelbare school gaat morgen van start. Komt het wel goed? "Nee natuurlijk niet, domkop!" zegt een stem in mijn hoofd. Natuurlijk niet. Al 5 jaar lang ben ik gepest, dit jaar zal het juist hetzelfde zijn. Er druipt een traan over mijn wang... Het komt niet in orde, nooit. Ik vraag me af: " Waarom werd ik gepest?" Ik deed niets mis, in tegendeel, ik wou zo weinig mogelijk opvallen. Ach, nog 1 jaar, ik moet nog maar even volhouden. Na dit jaar kan ik eindelijk mijn droom in vervulling brengen. Ik zal rechten studeren. Nog 10 maanden. Dan is alles goed. Nu dat Nina en Esther geen Latijn-Moderne Talen gaan doen met mij, sta ik er alleen voor in de klas. Ik probeer te slapen, maar dat lukt niet door het piekeren... Ik kijk op mijn klok, 3 uur 's nachts. Tijd om te slapen. Al lang. Ik droom weg en denk aan andere dingen, dingen die na dit jaar zullen komen. Uiteindelijk komt het wel in orde, na 6 jaar. Op de lagere school is het niet zo geweest, daar was ik populair. Ik kreeg van iedereen complimentjes en had veel vrienden, ik denk dat ik veranderd ben die vakantie. Door de dood van mijn vader . Ik heb zijn dood nooit kunnen verwerken. Hij kon er helemaal niets aan doen, hij was een goed persoon, té goed. Hij ging op café, kijken naar het voetbal. Het was laat, 12 uur 's nachts, mama en ik werden gebeld, ze zeiden dat papa in het ziekenhuis lag. Hij was aangereden met de auto. Hijzelf had geen druppel alcohol op, maar de persoon die tegen hem reed wel. In het ziekenhuis zag ik dat het slecht ging met papa. De dokters zeiden iets aan mama. Ik weet niet wat. Mama belde oma en vroeg of ze me naar huis bracht. Oma kwam, ik gaf papa nog rap een knuffel en ik werd naar huis gebracht. De volgende ochtend zei mama me dat papa overleden was, ze vertelde me pas later dat het een hartaanval was. Ik was droevig... Nu nog steeds. Door zijn dood ben ik veranderd. Ik ga heel het verhaal na in mijn hoofd. Jup, hierdoor ben ik veranderd. Ik ben banger geworden. Verlegen, een vizier voor pesters. Ik val in slaap. De volgende ochtend maakt mama mij wakker, vreemd genoeg ben ik uitgerust. Ik doe mijn dagelijkse routine zoals ik die de 5 voorafgaande jaren ook had gedaan. Ik sta op, kleed me aan, poets mijn tanden, eet een boterham, doe mascara op en wandel naar de bushalte. Zoals altijd komt mijn bus te laat. Al 6 minuten. Je kan ook nooit vertrouwen op de bus. Ik zie de bus aankomen en ik stap op. Er is nog een zitplaats waar ik op kan zitten bij een 4-zit, aangezien ik liever geen kwartier recht sta, ga ik zitten. Ik luister naar de muziek op mijn gsm, deze vakantie had ik er heel veel nieuwe liedjes opgezet. Plots stopt de bus, waardoor ik op de schoot van de persoon die voor mij zit beland. Ik bloos terwijl ik mijn excuses aanbied. De jongen waarop ik val is best mooi, hij heeft kort bruin haar, bruine ogen, draagt een bril. Gelukkig kon hij erom lachen. Ik herken hem niet, ik ken iedereen op de bus. Van de oudjes die naar de markt gaan tot de jeugd die naar school gaat. Maar deze jongen, ken ik niet. Ik heb hem nooit eerder gezien. Hij geeft me mijn gsm, die op de grond gevallen is door de val. Ik bedank hem. De verdere reis kan ik mijn ogen niet van hem af houden. Hij was zó mysterieus. Ik wandel naar de broodjeszaak want ik ben mijn lunch vergeten en daarna ga ik door naar school. Ik ga binnen en daar zie ik de mysterieuze jongen. Wauw, zijn verschijning laat me weeral versteld staan. Ik merk niet eens op dat Esther en Nina naar me aan het zwaaien zijn, tot Nina heel hard mijn naam roept. Het hele schoolplein staart haar aan, maar dat maakt haar niet uit, het heeft haar nooit geboeid wat mensen van haar vinden. Ik draai me verschrikt om en als ik zie dat het mijn vriendinnen zijn, ren ik naar ze toe. Esther heeft een nieuw kapsel, een frou. Het staat haar goed. De bel gaat nog voor ik haar kan complimenteren en we gaan elk naar onze eigen klas.

Ik ga naar mijn klas. Lokaal 853. Waarom moet ik altijd naar de lokalen die aan de andere kant van de school liggen? Ik kom ik de klas en zie dat er al 7 mensen zitten, Jani, Noor, Elisabeth, Jasmin, Boris, Jasper en Robin. Jani is altijd een populair meisje geweest, echt een bitch. Zij hoort bij de mensen die me pesten. Het verbaast me eigenlijk niets dat ze in haar spiegeltje kijkt als ik de klas binnenkom. Noor en Elisabeth zijn beste vriendinnen, dat zijn ze voor zover ik weet altijd geweest. Hun ouders zijn goede vrienden en dus zijn ze vanaf hun eerste levensjaar al bevriend. Jasmin is ook populair, maar anders dan Jani. Jasmin is sympathiek en kijkt niet neer op mensen die niet populair zijn. Boris en Jasper gaan sowieso voor de ambiance in de klas zorgen. Ze zitten beiden al 2 jaar in mijn klas. Robin is ook populair en er gaan geruchten rond dat hij samen is met Jasmin. Dan merk ik ook op wie mijn klastitularis is , meneer Stank, althans zo noemen leerlingen hem. Je kan al raden waarom. Mijn ogen vallen op een bewegend gestalte aan de deur, het was de jongen van de bus en blijkbaar zijn er nog veel mensen binnen gekomen toen ik aan het dromen was. De jongen komt naast mij zitten, ik vraag me af waarom, tot ik zie dat alle andere stoelen al bezet zijn. Ik stel me vriendelijk voor. "Hallo, ik ben Sylvia, het meisje van op de bus. Weet je nog?" De jongen glimlacht en antwoordt: " Hey Sylvia, ik ben Jake en dacht je dat ik je kon vergeten na wat er op de bus gebeurde ?" Hij kent me dus nog. Hij lijkt me heel leuk, niet arrogant. Meneer Stank gebaart dat we stil moeten zijn, dus lach ik nog
even naar Jake en dan kijk ik naar voren. De leraar vraagt aan Jake om naar voren te komen en zichzelf voor te stellen. "Hallo, ik ben Jake en ik ben nieuw hier, ik heb heel mijn leven in Hollywood gewoond maar mijn ouders zijn naar hier verhuisd omdat m'n moeder een werkaanbieding kreeg." Al snel klonk er veel geroezemoes in de klas. Ik hoorde dingen als: "Wauw Hollywood!" of "Hij kent vast veel sterren!" Meneer Stank zegt al snel dat iedereen moet zwijgen en dat Jake moet gaan zitten. Verder in de les gebeurd er niets bijzonder, nouja, Jake laat zijn pen een paar keer vallen en ik raap hem dan op. Als de schoolbel gaat, wandel ik snel naar Nina en Esther, bij hun staat een meisje dat Lena noemt, ik ken haar, ze wordt net als ik gepest. "Hey Sylvia! Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik Lena uit mijn klas heb meegenomen, ik zei dat ze wel bij ons mocht staan op de speelplaats. Ze zit naast me in de klas en we hebben veel gepraat. Wist je dat haar broer in Hollywood zit voor een acteercarrière?" Hollywood. Het doet me denken aan Jake. Ik kan maar niet stoppen met denken aan hem. "Sylvia?" vraagt Esther. "Sorry, ik was aan het dagdromen. Hebben jullie leuke klastitularissen?" "NEEE" klinkt het tegelijk. "Ik ook niet" zeg ik. "Wie heb jij dan?" vraagt Esther. "Meneer Stank" "Owh, je zit toch wel vanachter in de klas?" vraagt Nina. "Tuurlijk" Ze wou nog net iets vragen maar de bel ging al. "Ik heb wiskunde en kan niet te laat komen! Tot straks!" zegt Esther. Ach ja, ik had nog geluk. Ik had godsdienst van Meneer Van Cappel, hij is de vriendelijkste leerkracht van de hele school. Daarbij, godsdienst stelt niks voor, alleen maar 'openboektoetsen'. Echt simpel! Ik kom binnen in de klas en zie dat Jake er al zit. Als ik naast hem ga zitten, zegt hij hallo. Ik antwoord: "Hey" Jake zegt: "Alles goed?" "Ja en met jou?" "Niet erg goed, ik wou je iets vragen" "Oei, wat is er?" Ik maak me zorgen om Jake. "Ik heb niet echt vrienden, maar met jou klikt het goed, zou ik bij jou en je vrienden mogen staan? Het hoeft niet hoor, maar het klikt tussen ons, toch?" Ik denk na voor ik antwoord, Nina nam Lena ook naar ons dus ik kan Jake ook wel meenemen toch? "Ja, van mij is het goed hoor!" Meneer Van Cappel merkt niet eens dat we praten, dus praten we nog de hele les verder. Het gaat vooral over zijn leven in Hollywood. Jake is heel interessant, in Hollywood heeft hij veel meegemaakt. Hij vertelt me ook dat hij nog geen enkel lief heeft gehad, dat verbaast me... Hij is knap, lief, sportief, alles wat maar kan. Hij. Is. Perfect. Wow, de dag gaat zo snel met hem... Voor ik het weet is het laatste uur gedaan. Ik had in de pauze gevraagd aan Nina en Esther of Jake bij ons mocht staan en ze vonden het goed. Jake vraagt me of hij met me mee mag wandelen naar de bushalte, ik kon natuurlijk geen 'nee' zeggen. In de bus praten we. We maken veel grapjes en we hebben het fijn samen. "Sylvia?" Roept Jake. "Ja?" "Was dit niet je halte?" "Owja, ik stap bij de volgende wel af en loop terug" "Ik mag toch wel mee gaan hé? Tenslotte is het mijn schuld dat je terug moet wandelen" "Dat hoeft niet hoor, maar als jij het wilt mag het" Eigenlijk zou ik dolgraag willen dat Jake meegaat, bij hem voel ik me veilig en het is altijd zo leuk. "In dat geval kom ik mee" zegt Jake en hij drukt op het knopje van de bus. De bus stopt en we stappen af. Onderwegen naar huis praten we bijna niet. "Hier is mijn huis" zeg ik aan Jake. "Ik zie je morgen wel op de bus en ik zal een plaats vrijhouden!" "Oke, tot morgen!"

Als ik binnen ga, is er nog niemand thuis. Eigenlijk ben ik daar wel blij om, als mijn moeder al thuis zou zijn zou ze zich vast afvragen waarom een jongen me thuis afzet. Mijn broers zouden me verraden en m'n vader? Tja, die is er niet meer, ik mis hem heel erg. Ik wandel naar de keuken. Kijk in de koelkast, nietyys. Helemaal niets. Hoe kan dat nou? Ik kijk op de klok, half 5. Normaal is mama altijd al thuis op dit uur, wat vreemd. Ik loop door naar de living, er ligt een briefje op tafel:

'Heey Sylvia'tje, ik ben in de winkel. Kom terug rond vijf uur. Groetjes mama'

Dat verklaard veel, ik zit dus nog een half uur alleen thuis. Ik neem een kijkje in de kasten, nouja, alleen de kast waar de koekjes inzitten. Er zit veel gezonde rommel in van mama maar er zitten ook dinokoeken in. Oh, wat hou ik van dinokoeken! Ik neem daar dus een pakje van. Ik kijk tv en eet m'n koeken op. Als de aflevering van 'Awkward' gedaan is, ga ik naar boven en ik sleep mijn boekentas mee. "Hoe kan dat ding nu zo zwaar zijn?" vraag ik mezelf luidop af. Ik haal nog even mijn brooddoos en lege flesje water eruit en leg ze op hun plaats. De brooddoos in de vuilbak en het flesje in de keuken. Nee. Het flesje in de vuilbak en de brooddoos in de keuken. Wat ben ik toch in de war vandaag, hoe kan dat nu? In mezelf weet ik wel dat het met Jake te maken heeft maar dat geef ik niet toe. Het was ook een absurd idee. Ik ga naar mijn kamer om te studeren. Eerst maak een lijstje met wat ik allemaal moet doen, zoals ik altijd heb gedaan en altijd zal doen omdat het gewoon heel handig is:

Wiskunde: Oefening 1 tot 8 maken, Frans: Tekst p 3 lezen + woordenlijst p 12 instuderen Godsdienst: Beschrijving wie / wat is 'god' voor mij? Engels: Opstel My Room

En dat was het zo een beetje... Ik begin maar met wiskunde, daar ben ik best goed in. Oefening 1. Ik snap er niks van. Al die letters en cijfers tesamen... Normaal was ik hier toch goed in? Ik zoek de naam van het hoofdstuk op in mijn handboek in de hoop wat info te vinden. Tuurlijk weet ik niet hoe het moet, ik heb de hele dag met Jake gepraat. Morgen moet ik misschien toch maar opletten. Ik heb geluk, de info in mijn handboek is heel duidelijk en met deze informatie kan ik de oefeningen met gemak maken. Op naar Frans. Hatelijk vak... De woordenlijst gaat over allerlei geneesmiddelen, er zitten woorden tussen zoals 'blaren' 'muggenbeten' ... De tekst is best simpel, als de woordenlijst naast je ligt, uiteraard. Ik tel de woorden die ik moet kennen. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 20!! Wat?! 20? Hoe kan dat nou? Zoveel woorden... Ik bekijk hoeveel moeilijke woorden er tussen zitten. Niet woorden zoals 'tafel-table' enzo... Dat zijn er maar 6. Frans is best makkelijk. Ik ga beneden in het medicijnenkastje de producten halen die te maken hebben met de woorden. Ik schrijf op memo's de franse namen van de woorden. Ik oefen en na een kwartiertje ken ik alle woodren. Hmm, godsdienst, een opstel. Ik ben slecht in opstellen. Wacht? Ik kijk in m'n agenda, we hebben helemaal geen godsdienst morgen? Dat is donderdag pas. Dan schrijf ik dat opstel woensdag wel. Engels, dat hebben we wel morgen. Ik begin met het opstel, ik ben niet zo goed in Engels. Na 30 minuten heb ik het opstel in het net geschreven. Ik haat mijn handschrift, ik vind het echt lelijk. Iedereen zegt dat het mooi is maar ik snap hun niet hoor. Ik haal de rest van de boeken die ik vandaag meehad uit mijn boekentas. Ik zie een klein papiertje in mijn boekentas liggen. Huh? Waar komt dat nou vandaan? Ik vouw het open en zie er in een handschrift mooier dan het mijne opstaan:

'Hier is m'n nummer: 0489653214. Sms of bel me maar als je wilt :) Ik zag dat je onze gesprekken vandaag fijn vond en me vast zou missen als je thuis was. Nu kunnen we gewoon doorgaan, leuk hé :) Groetjes Jake'

Hoe heeft Jake het nou in m'n boekentas gekregen? Oké, domme vraag, hij zit naast me. Maar wanneer? Vast op een van de momenten als ik aan het dromen was. Ik haal mijn witte htc one uit m'n rugzak en voeg zijn nummer toe aan mijn contacten. Dit is zo een moment dat je blij bent dat je onbeperkte gratis smsen in je gsm-abonnement hebt. Ik denk eraan dat ik morgen een foto moet maken van Jake, zodat er een mooie foto bij zijn contact staat. Ik begin hem alvast te smsen

"Hey hey, ik schrok toen ik je papiertje in mijn boekentas vond. Hoe heb je dat erin gekregen? Groetjes Sylvia, maar dat weet je vast al tenzij je in meerdere boekentassen papiertjes stopt :p"

Ik wacht amper een minuut en heb al antwoord.

"Wauw, je hebt het papiertje rap gevonden zo te zien? Gewoon op een moment in de klas dat jij aan het dromen was, het was heus niet zo moeilijk hoor :) -Jake"

"Haha, zou jij me kunnen helpen met Engels? Ik ben er echt slecht in. Het opstel tegen morgen is al af. Maar zou je me de volgende keren kunnen helpen? Pleeeeeeaaaaaseee Groetjes Sylvia"

"Natuurlijk, als onze ouders gek worden van ons contact hebben we dan altijd een uitvlucht, is het niet? :p Maar ik moet gaan eten. Tot zo! -Jake"

"Bedankt! Neee, ik denk niet dat ik ook maar een minuut overleef zonder jou Groetjes Sylvia"

"Daar zal je dan aan moeten werken, we willen alletwee niet dat jij er niet meer bent hé, daarvoor ben je te lief -Jake"

Wat? Hij noemde mij lief? Het zou eerder andersom moeten zijn. Hij is echt de liefste persoon die ik ken. Nee Sylvia, zeg ik tegen mezelf. Je kan toch niet verliefd zijn op iemand die je nog maar een dag kent? Of wel? Nee, wat maak ik mezelf wijs, tuurlijk kan het niet. Misschien ben ik een uitzondering? Nee, ik moet stoppen met zo te denken. Ik ben niet verliefd op Jake, Jake zal ook nooit, maar dan ook nooit, verliefd zijn op mij. Wat zou hij zoeken in mij? Hij is perfect en ik? Ik ben niets. Hij bedoelde die 'lief' vast gewoon vriendschappelijke. Ik mag er niets achter zoeken.

Ik hoor m'n moeder thuiskomen. En ik ruik iets... Maar wat? Ik kan niet meteen zeggen wat het is. Ohhh het zijn pizza's. Ik hou van pizza! Mama roept dat ik moet komen eten. Ik zie maar 2 pizza's, een voor haar met ananas en een voor mij met salami. "Komen de jongens niet eten vandaag?' vraag ik verrast. "Nee, ze blijven bij Jules logeren" "Wat leuk, eindelijk eens wat rust" Arme Jules denk ik in mezelf. Arme moeder van Jules...

Na het eten sms ik nog wat met Jake, hij probeert me nog wat grammatica van bij Engels bij te leren maar ik snap er geen snars van. Hoe weet hij nou wat we hebben gezien? Hij was toch ook aan het praten? Of niet soms? Hij is echt perfect. Ik kijk nog naar mijn lievelingsserie 'thuis' en daarna ga ik slapen. Ik ben erg moe...

"Jake, ik ga slapen. Ik ben echt doodop. Groetjes Sylvia" stuur ik nog naar Jake.

"Is niets, zorg maar dat je goed uitgerust bent morgen x Jake"

Wow? Ik lees de sms nog wel 100 keer. In plaats van '-Jake' wat hij iedere keer stuurde, stuurde hij nu ' x Jake'. Ik werd zowat gek. Natuurlijk ging het niet om de ' Jake' maar om de 'x'. Zou ik nog een bericht terugsturen met 'x Sylvia' op het einde? Ik besloot om het toch maar te doen.

"Tot morgen, nu ga ik echt m'n ogen sluiten x Sylvia" stuurde ik nog. Ik ging slapen, het ging zoveel beter dan gisteren... Ik wou dat alle dagen zo verliepen.