Alles is anders

Hoofdstuk 6 (Vrijdag)

(Sylvia's gedachten)

Wat zou Jake me willen vragen? Het klonk alsof hij iets belangrijk wilde zeggen. Nee toch, dat kon toch niet? Nee, hij ging het vast niet aanvragen met me...Iemand als Jake hoorde niet bij iemand als mij. Jake ziet me vast alleen als vriendin. Zou het iets erg zijn? Zijn ouders hadden ruzie, zouden ze gaan scheiden? Of gaat hij verhuizen? Of ze alletwee, hij gaat verhuizen omdat z'n ouders scheiden en hij niet hier mag blijven. Oh... Laat ons hopen van niet. Zou ik doen alsof ik naar de film kijk en niet heb gehoord wat hij zei? Maar wat nu als het tóch het eerste is waar ik aan dacht. Nee, Sylvia, nee, zeg ik tegen mezelf. Dat kan niet. Evengoed vraagt hij gewoon of ik een "nerd" wil. Of euhm... misschien wil hij gewoon zeggen dat hij blij is dat hij mij heeft, omdat hij dan is weg is bij zijn thuis. Zijn ouders. De ruzie. Maar het is vast niet om te zeggen dat hij verliefd is. Nouja, misschien. Waarschijnlijk niet. Ik mag mezelf geen hoop geven. Sowieso niet. Nul komma nul procent kans. No way. Misschien moet ik maar antwoorden...

"Ja, Jake?"

(Jake's gedachten)

Ohnee, wat heb ik nu toch gedaan?

Ik moet het haar zeggen. Ik moet haar zeggen wat ik echt voor haar voel. Maar wat dan als het gênant wordt tussen ons? Dan ben ik haar kwijt, voor lang, misschien zelfs eeuwig. Komaan Jake, verman je. Ik moet proberen, ja. Het zal waarschijnlijk fout lopen. Neem nou snel een keuze, Sylvia wacht. Ik ga het doen. Ja, nu. Oke. Doe het. Nu.

"Sylvia?" zegt Jake.

"Ja?"

"Uhm, oké, schrik niet van wat ik nu ga zeggen en laat het onze vriendschap niet beïnvloeden"

"Oke"

"Beloof je dat je het niet zal doen?"

"Ik beloof het"

Zou Jake gaan doen wat ik denk dat hij zou gaan doen? Het kan vast nog wel iets anders zijn.

"Syllie, ik wil je niet dat het nog langer duurt, ik wil duidelijkheid, nu. Voor mij ben je meer, meer dan alleen een vriendin, meer dan een beste vriendin. Voor mij... Voor mij ben jij die ene persoon, de ware, degene bij wie ik wil zijn, voor maanden, jaren, eeuwen. Voor altijd. Sylvia, ik hou van je"

Ik zwijg. Wow, toch. Wat moet ik nu doen?

"Je vindt me vast vreemd" zegt Jake.

"Nee"

"En?"

"Wat?"

Wat kon ik toch een kneus zijn, ik heb geen idee wat ik moet doen.

"Wat denk jij over mij?"

"Ik euhm... ik hou ook van jou"

Stamel ik. Zo dat was er ook weer uit.

Ik hoor een zucht. Een zucht van vreugde, verlossing.

"Dus nu euhm, zijn we nu dan..." Mompelt Jake.

"Een koppel?"

"Ja dat"

"Ik denk het wel"

Jake zegt niets. Helemaal niets. Hij legt zijn armen om mij en knuffelt me haast dood. Ik vind het niet erg. Eerder leuk. Heel leuk. Geen idee wat er toen gebeurde, maar het volgende moment dat ik herinner word ik wakker.

Ik gaap. Kijk om me heen. Nee. Dit meen je niet? Het was toch geen droom? Jake lag daarnet nog naast me. Ik kijk verbaast naar de plek waar Jake zojuist nog lag. Of waar ik denk dat hij lag. Hij lag er echt.

Klop klop.

Iemand klopt op de deur.

"Goeiemorgen schoonheid"

"Hoi" Ik glimlach.

"Hier ontbijt op bed" Jake zet een plateau met vers geperst sinaasappelsap, een croissant en wat koffiekoeken met chocolade voor mijn neus.

"Dat moest niet hoor"

"Oh toch wel"

"Bedankt"

"Je schrok toen ik binnenkwam"

"Even dacht ik dat alles een droom was"

"Sorry"

"Voorwat?"

"Dat ik je zo heb laten schrikken"

"Ik overleef het wel"

"Ik hoop het maar, anders eindigen we zoals Romeo en Julia, jij sterft en ik pleeg zelfmoord van mijn verdriet"

"Gelukkig maar dat het niet gebeurd"

"Inderdaad, heb je geen honger?"

"Normaal eet ik niets 's morgens" Ik kijk naar de plateau waar ik alleen maar wat fruitsap van heb gedronken en m'n croissant heb opgegeten.

"Oh"

Jake pakt de plateau en legt hem op mijn kast. Daarna komt hij naast me zitten.

Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Dit is leuk. Dit voelt goed. Dit is wat ik wil. Voor altijd.

"Ik heb een verassing voor je" zegt Jake rustig.

"Wat dan?"

"We gaan cupcakes maken" zegt hij. Ik denk dat hij glimlachte, maar ik weet het niet zeker, zijn gezicht kon ik niet zien met mijn hoofd op zijn schouder.

"Dat meen je niet?"

"Nee"

"Wat dan?"

"We gaan naar 'De Efteling'"

"Echt waar?"

"Ja, dus sta maar op en maak je klaar"

"Ik wil niet opstaan"

"Waarom?"

"Ik wil hier voor altijd blijven liggen. Hier bij jou"

"Ik ook"

Hij geeft me een kus op mijn hoofd. Ik wil helemaal niet rechtstaan, maar ik wil wel met Jake naar 'De Efteling' dus dan zal ik wel moeten.

***

Ik weet dat dit stukje wat korter is dan normaal, maar jullie wachten al heel erg lang en ik dacht dat jullie wel graag het vervolg willen weten.

Groetjes Annelore

Comment & vote please :)