Alles is anders

Hoofdstuk 5 (Donderdag)

Ik hoor een klik. Ik open m'n ogen en zie dat het m'n moeder is die het licht aandoet. Ik ga rechtzitten in m'n bed en merk dat mijn hoofd helemaal bezweet aanvoelt, net als mijn armen. Ik voel aan mijn voorhoofd, het voelt echt warm aan. Zou ik ziek zijn? Vast niet. Ik sta op uit m'n bed en val bijna om, alles wordt zwart voor mijn ogen en mijn knieën voelen aan alsof ze elk moment kunnen invallen. Ik ga maar weer op mijn bed zitten. "Maaaaaam" roep ik zo hard ik kan. "Ja Sylvia?" krijg ik als antwoord. "Ik denk dat ik ziek ben" zeg ik als mijn moeder in mijn kamer staat. Mama voelt aan m'n hoofd en zegt: "Dat voelt niet best, we gaan straks naar de dokter en je gaat niet naar school"

"Oke"

Mama verlaat m'n kamer weer nadat ze een heleboel zeurde over dat ik moest rusten en bla bla bla.

Ik pak mijn gsm en sms Jake.

"Vandaag zal je zonder mij moeten overleven, ik ben ziek xx"

"Aah jammer xx"

"Ik overleef het heus wel"

"Ga nu terug rusten Sylvia"

"Je klinkt m'n moeder wel, zij zei het ook al"

"Haha ik wil ook gewoon dat je terug komt, maar nu ga je rusten"

"Okee"

Ik luister naar Jake's bevel en ga rusten. Ik zet een dvd in de dvd-speler en val al snel in slaap.

Ik word weer wakker, van de deurbel. Ik kijk op mijn klok en zie dat het half vijf is, wie zou dat nu zijn?

Ik sta versuft op, maar ik merk dat ik niet meer ziek ben. Ik voel me wat beter. Ik doe snel een strakke jeansbroek en een sweater aan over mijn pyjama en ga naar de voordeur. Als ik de voordeur open, zie ik Jake staan.

"JAKE!"

"Hey Sylvia" Hij lacht.

"Waarom kom je langs?"

"Ik wou weten hoe het met je ging" "Met mij gaat het goed"

"Oke en euhm..."

"Wat?"

"Ik wou misschien ,als jij je beter voelt, de notitie's aanvullen in je boeken"

"Ohja, dan gaan we dat doen"

"Goed" Jake wandelt al naar de living, waar we gisteren ook ons huiswerk hadden gedaan. Als ik voorbij een spiegel loop, kijk ik er in. Ik zag er helemaal niet ziek uit.

"Kom je morgen weer naar school?" vraagt Jake.

"Waarschijnlijk, waarom?"

"Je bent maf"

"Waarom?"

"Het is verlengd weekend"

"Ohja, hoe was het op school?"

"Nou... Je vriendinnen, Esther en Nina."

"Wat hebben ze gedaan?" zeg ik bezorgd.

"Ze hebben me ondervraagd"

"Wat vroegen ze dan?"

"Vanalles over ons" Als hij ons zegt maakt hij een gebaar met zijn hand en doet hem eerst naar mij en dan naar hem.

"Oh"

"Ja"

"Dat deden ze bij mij ook hoor"

"Tja, het was een beetje vervelend"

"Ja Esther en Nina zijn best vervelend soms... Maar ze hebben gewoon het beste met me voor, ze zouden ons graag als meer dan vrienden zien. Zij weten dat jij heel lief zou zijn voor mij en me zou beschermen"