Alles is anders

Hoofdstuk 7 (De Efteling)

Als we aankomen in de efteling zien we massa's mensen, echt heel veel.

"Kom Jake, we gaan aanschuiven voor kaartjes"

"Nee hoor"

"Wat?"

"Ik heb op het internet kaartjes gekocht, we kunnen er meteen door"

"Jeej"

Wat een geluk dat ik Jake bij me had, hij denkt altijd aan alles.

Als we onze kaartjes hebben getoond wandelen we rond, ik ben hier nog nooit geweest. Jake wel, al vaak zei die. Hij zei ook dat ik het geweldig zou vinden. Ik denk ook wel dat het leuk zal worden, Jake heeft heel veel verteld toen zijn moeder ons naar hier bracht.

"Syllie, hier moet je in"

Ik kijk naar rechts en zie een rollercoaster. 5 loopings! Geweldig!

"Oke, we gaan aanschuiven"

Jake wandelt met mij in de rij, als we stilstaan pakt hij mijn hand en speelt met mijn vingers. Maar 5 minuutjes aanschuiven, stond er op het bord dat we tegenkwamen. Het ging dus niet zo lang duren.

Eindelijk was het onze beurt. Het had uiteindelijk wat langer geduurd omdat Jake en ik naast elkaar wouden zitten en dat kon niet meer, dus moesten we wachten tot de volgende rit. Maar nu, konden we wel samenzitten. We gingen zitten in de karretjes, je kon je voeten nergens opzetten, het was een beetje als een barkruk. Jake gespte mij vast toen hij zag dat het niet werkte.

"Je moet het omlaag trekken en dan erin duwen" zei hij nog.

"Niet bang zijn" zei hij ook en hij pakte mijn hand en begon weer met mijn vingers te spelen.

Heel de rit had hij mijn hand vastgehouden. Het voelde veilig. Sowieso als ik bij hem ben, maar als hij mij hand pakt... Nog net iets erger. Ik open mijn gesp als de wagentjes stil staan. Jake en ik stappen uit en wandelen naar de uitgang. Nouja, dat deed Jake. Ik wandelde helemaal verkeerd en vond het niet, tot een man van het park me de weg toonde.

"Leuk he" zei Jake.

Ik knik.

Jake en ik wandelen nog wat rond tot een andere attractie. Hij pakt mijn hand en krult zijn vingers in de mijne. Ik smelt zowat weg hier. Hij is echt zo lief! Ik heb nooit gedacht dat zoiets met mij zou gebeuren, na al die jaren gepest te zijn.

"Wat?" zei Jake.

"Wat is er?"

"Je lachte, waarom?"

"Ik dacht gewoon na over iets"

"Wat dan?"

"Het maakt niet veel uit"

"Zeg het alsjeblieeeeeeeeft"

Jake komt voor me staan en pakt mijn andere hand ook vast. Hij kijkt zo schattig naar me.

"Nouja, ons. Dat ik me besef dat ik echt gelukkig ben nu. Toen jij mijn hand vastpakte... Ik dacht niet dat ik dit zou meemaken, ware liefde. Ik dacht dat ik lelijk was. Dat iedereen dat vond. Nu heb ik jou en jij maakt mij gelukkig. Alles is anders nu"

"Je bent helemaal niet lelijk, je bent perfect!"

"Heus niet"

"Voor mij wel"

Aaaaawh, das echt geweldig schattig van hem! Wat zou ik zijn zonder hem? Hij is echt, nouja, ondefinieerbaar. Ik kan niet zeggen wat hij is want... Voor mij is hij... Alles.

"Wacht even hier Jake"

"Wat is er?"

"Mitsy?" roep ik naar een meisje. Ze kijkt rond.