Alles is anders

Hoofdstuk 8

"Hallo, met Sylvia" zeg ik.

"Hey"

"Sorry, maar met wie spreek ik?"

"Met Jake"

Dit klonk niet als Jake en hij zat op een familiefeest, dit was Jake niet. Ik besluit maar om op te hangen. Wat een engerd! Ik wandel weer naar de televisie en de bel gaat, eindelijk is mama thuis. Ik open de deur en zie een politieagent.

"Hallo, ik ben inspecteur Van Eijk"

"Wat is er? Er is toch niets met mama?"

Ik krijg tranen in mijn ogen, niet opnieuw. Ik kan ook mama verliezen. Papa was al erg genoeg.

"Je moeder heeft een auto ongeval gehad, ze ligt nu in het ziekenhuis. We weten nog niet hoe het met haar gaat, ze doen nog onderzoeken"

"Kan ik naar daar gaan?"

"Ja, maar je mag niet binnen in de kamer"

"Kunnen jullie me naar daar brengen?"

"Ja"

Snel haal ik mijn jas en doe ik mijn schoenen aan.

Ik stap in de politiewagen. Ik zie veel mensen naar me kijken. Hoe kan zo een jong meisje een crimineel zijn? Ach, het boeide me niets. Het enige wat nu boeide is dat alles goed was met mama. De auto stopte, we waren er. Ik haast me in het gebouw. Aan de inkom vraag ik: "In welke kamer ligt Ann Van Hoeijaerd?"

"De vrouw die net binnenkwam van het auto accident?"

"Ja"

"Die mag nog geen bezoek krijgen"

"Waarom?" zeg ik snikkend.

"Ze doen nog altijd onderzoeken"

"Duren die altijd zo lang?"

"Dat varieert"

"Waar kan ik wachten op de dokters?"

"Om de hoek aan de koffie automaat, daar ergens ligt je moeder"

"Danku"

"Ik hoop dat alles goed komt met je moeder"

"Nogmaals bedankt"

Ik ga zitten op de stoelen die bij de automaat staan. Man, wat duurt het lang! Elke seconde lijkt wel een uur. Ik zie een verpleger langskomen, hopelijk heeft hij goed nieuws. Hij wandelt naar mij en vraagt: "Sylvia Vercamme?"

"Dat ben ik"

"We hebben je moeder onderzocht"

"En?"

"Haar toestand is kritiek"

"Dus..."

"We weten nog niet zeker of ze het wel overleefd, ze is een hoop bloed verloren"

"Bedankt"

"Als er meer nieuws is, komen we wel"

"Nogmaals bedankt"

Dit kan niet. Ik kan mama toch niet verliezen? Papa was al erg genoeg. Ik pak mijn gsm en bel Jake. Hij gaat 3 keer af en dan neemt Jake op.

"Hey"

"Hey Jake, met Sylvia"

"Wat is er? Ben je aan het wenen?"

"Daarnet wel, ja"

"Wat is er?"

"Ik ben in het ziekenhuis, mama is aangereden"

"Wat erg! Weet je al hoe het met haar gaat?"