Σχολείο για διαφορετικούς (#READINT2017)

Ύπνος στην μπανιέρα

Θα πέθαινα, ήμουν σίγουρη. Απορώ πως οι άνθρωποι μπορούν να παραμένουν ψύχραιμοι κατά την διάρκεια της προσγείωσης. Αλλά όχι έπρεπε να με βασανίσουν πρώτα στο καινούριο σχολείο και μετά να πεθάνω. Όταν λέω εγώ ότι η ζωή είναι άδικη κανένας δεν με ακούει. Υποθέτω ότι στην Καλιφόρνια ήταν ξημερώματα αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρη. Μετά θυμήθηκα ότι η πτήση κρατούσε δεκατρείς ώρες άρα ήταν απλά πολύ αργά το βράδυ.

 Τώρα έπρεπε να πάρω ένα ταξί. Πήρα το πρώτο που βρήκα και είπα στον οδηγό την διεύθυνση του σχολείου. Μετά από ένα τέταρτο το ταξί σταμάτησε μπροστά από μια όχι μεγάλη αλλά τεράστια πύλη. Ψιθύρισα μερικές λέξεις που θα έσωζαν το τομάρι μου και του καινούριου μου σχολείου και ακούμπησα το χέρι του οδηγού για να του δώσω τα χρήματα. Για να μην σας μπερδεύω έκανα ένα μικρό ξόρκι αμνησίας για να μην θυμάται το μέρος που με άφησε. Πλησίασα την τεράστια πύλη και χτύπησα το κουδούνι. Θα σας εξομολογηθώ κάτι, αυτό το σχολείο είναι πολύ τρομαχτικό.

 Η πόρτα άνοιξε με έναν εκκωφαντικό ήχο. Μπήκα μέσα ελπίζοντας να μην πεταχτεί κανένα παράξενο πλάσμα επάνω μου. Μια κυρία με ένα αναμμένο κερί με πλησίασε. Αν θυμάμαι καλά στον εικοστό πρώτο αιώνα έχουμε ανακαλύψει τον ηλεκτρισμό, καλά δεν θυμάμαι; Μωρέ καλά θυμάμαι. Με πλησίασε και χαμογέλασε. Από τα δόντια στοιχηματίζω ότι είναι βρικόλακας. Ας τους πει κάποιος να μην χαμογελάνε γιατί τρομάζουν τον κόσμο. Μίλησε και το παιδί που όταν χαμογελάει μοιάζει με ιπποπόταμο. Παρά τα παράξενα δόντια η κυριά που δεν ήξερε ότι υπάρχει ο ηλεκτρισμός ήταν όμορφη. Με ρώτησε αν είμαι αυτή που είμαι και απάντησε θετικά. Μου έγνεψε να την ακολουθήσω και το έκανα.

 Τελικά κάτι ήξερε από τεχνολογία. Αυτό το διαπίστωσα όταν έβαλε μια ηλεκτρονική κάρτα στην πόρτα για να ανοίξει. Βρικόλακες, τι να πεις. Την ακολούθησα. Το εσωτερικό του κτηρίου θύμιζε Harry Potter. Πάω στοίχημα ότι αυτός που το έχτισε ήταν φανατικός θαυμαστής του. Μετά από λίγο περπάτημα σε κάτι μεγάλους τρομαχτικούς διαδρόμους έβαλε το κλειδί σε μια κλειδαριά. Μια διευκρίνιση για το ταβάνι, ήταν τόσο ψηλό που σε έκανε να νιώθεις νάνος. Βρε λες να το έφτιαξαν έτσι για τους δράκους; Μπα, αυτοί έχουν εξαφανιστεί. Η κυρία μου έδωσε ένα χαρτί, με καληνύχτισε και έφυγε. Το χαρτί ανέφερε αναλυτικά τι περιλάμβανε το πρόγραμμα για την επόμενη μέρα.  Το δωμάτιο είχε δύο κρεβάτια. Για μια στιγμή αγόρι ήταν αυτό στο ένα κρεβάτι; Πλάκα μου κάνουν θα κοιμάμαι στο ίδιο δωμάτιο με ένα αγόρι; Άσε που ροχαλίζει και όλας. Όχι όχι όλα τα ανέχομαι αλλά αυτό όχι. Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι έγκυος με ένα μικροσκοπικό τερατάκι που θα θέλει να πίνει αίμα.

 Σαν ιδιοφυία που είμαι, βρήκα την λύση. Θα κοιμόμουν στο μπάνιο. Άνοιξα ήσυχα ήσυχα την πόρτα του μπάνιου και έβαλα μέσα την βαλίτσα μου. Ύστερα πήρα την κουβέρτα από το κρεβάτι που μου είχαν στρώσει και την άπλωσα μέσα στην μπανιέρα, δεν θέλω να αρρωστήσω. Τέλος έβαλα το μαξιλάρι και κλείδωσα την πόρτα. Έβαλα πιτζάμες και ξάπλωσα στο αυτοσχέδιο κρεβάτι.

 Κοιμόμουν μια χαρά μέχρι που η πόρτα άρχισε να χτυπάει. Σηκώθηκα βαριεστημένα και ξεκλείδωσα.

-Τι;

Με κοίταξε γεμάτος οργή.

- Θέλω να κατουρήσω. Έναν λόγο που κοιμήθηκες εδώ;

- Δεν θέλω να κυοφορήσω τα τερατάκια σου.

Στο μυαλό μου ακουγόταν καλύτερο. Μπράβο μου, πρώτη νύχτα και με έκανα ρεζίλι.

- Κοπέλα μου είσαι καθυστερημένη;

- Κατούρα για να συνεχίσω τον ύπνο μου.

Του παραχώρησα για λίγο το << δωμάτιό μου >> σαν καλός άνθρωπος που είμαι. Μετά από λίγο βγήκε.

- Είσαι γρήγορος.

Μάλλον δεν του άρεσε το αστείο μου γιατί δεν γέλασε.

- Καληνύχτα.

Του είπα μπας και το σώσω.

- Με λένε Αριάδνη. Θες να γίνουμε φίλοι;

Για απάντηση πήρα ένα υπέροχο δρακουλένιο ροχαλητό. Ξανά κλείδωσα την πόρτα στο μπάνιο και κοιμήθηκα.