My High School Bullies (FILIPINO)

Chapter 7- Unbelievable

*CHAPTER SEVEN*

-----

MARIELLA'S POINT OF VIEW

I gently woke up on a bed. That's funny, hindi ko kama.

Unti-unti kong binuksan ang mga mata at nasa isang kwarto ako. Hindi ko kwarto. Puro white sa loob. Gosh? Nasan ako.

I slightly heard this beeping sound in my ear. Lumingon ako at monitor pala. Now I know! Nasa hospital ako.

Pero bakit? Lahat ng nangyari kahapon ang labo. Ang naaalala ko lang ay nahimatay ako sa eskinita kung saan ako nagdadaan.

Bakit ako nandito? Nasan sila? Pero sinong nagdala sakin dito.

Inisip kong tumayo sa kama pero napakasakit ng katawan ko at may masakit sa mata ko.

"Mariella?" Ang bulong na narinig ko.

"Yeah?" Ang sagot ko sabay lingon.

"It's me, Niall. Are you alright?" Tanong niya.

"Yeah, I'm fine." Reply ko. "Medyo achey lang."

"What happened to you?" Tanong niya habang nakaupo sa tabi ko.

"I don't know my brother. I can't remember anything from yesterday but can I ask you one question?" Tanong ko.

"Anything." Sagot niya.

"Do you know who brought me here?" Tanong ko na medyo curious.

"Nope." Ang sagot niya.

"Then how did you find out about me?" Ang tanong ko na nagtataka.

"Mom got a phone call yesterday saying that a young man brought you here. His name wasn't mentioned though." Explain ni Niall.

Who saved me? Wala namang may gustong gawinsakin yun. Bakit naman ako tutulungan nun?

"Oh well, I guess I'll never know." Ang sabi ko na sumuko na.

"Don't worry sis, we're going to find out who saved you sooner or later." Ang sabi niya, making me feel better. "I'll go get mom and tell her you're awake so we can check out."

Umalis na si Niall. Iniwan akong mag-isa. So good to be in peace and quiet.

3 minutes na nung umalis si Niall. May narinig akong pumasok akala ko may naiwan lang si Niall pero hindi pala siya.

Binuksan ko ang mga mata ko at may nakita akong nakatayo sa harapan ko.

"Oliver?" Ang bulong ko.

"Yeah." Reply niya.

"Anong ginagawa mo dito?" Ang tanong ko.

Wala ba silang patawag? Nasa hospital na ko sinundan pa ko. Wag naman sana.

"Gusto ko lang malaman kung okay ka." Ang sabi ni Oliver.

"Yeah. Okay lang ako. Pwede ka na umalis." Ang sabi ko, trying to shoo him off.

"Listen Mariella, nandito ako hindi lang para makita ka." Ang panimula niya.

"Then bakit ka nandito?" Tanong ko.

"Gusto kong mag-apologize." Sabi niya.

Sakin mag-apologize? Seriously? Hay kailangan kong marinig to.

"You want to apologize?" Ang tanong ko.

"Alam ko mahirap paniwalaan dahil sa ginawa namin sayo. Pero sorry talaga." Ang sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko.

Ayokong maniwala pero mga mata niya mismo ang nagsasabi na gawin ko.

"I-I forgive you." Ang sabi ko. "Pero sana hindi na to trick."

"Trust me, sobrang seryoso ako." Ang sagot niya.

"Pwedeng magtanong?" Tanong ko.

"Sige ano yun?" Sagot niya.

"Kilala mo ba kung sinong tumulong sakin?" Tanong ko.

"Actually, I do." Sabi niya.

"Great, sino?" Tanong ko sakanya.

"It was me." Sabi niya.

"Y-you saved me?" Tanong ko.

"Oo. Pagkatapos ng incident na yun, I felt really bad. Kaya binalikan kita kung okay ka. Sobrang lifeless ng katawan mo kaya dinala kita dito." Ang paliwanag ni Oliver.

Tinulungan ako ni Oliver? Does he really care about me? Nananaginip lang siguro ako.

"Bakit mo ako tinulungan? Eh look at me? Hindi ako ang taong dapat tulungan ng isang Oliver." Ang sabi ko.

"Mariella, wag mong sabihin yan. Maganda ka kagaya ng iba. Siyempre dapat kang tulungan." Ang sagot niya kaya medyo nagblush ako.

"Thanks Oliver. I appreciated it." Ang sabi kong pasasalamat.

"Okay. Siguro I should get going." Ang sabi niya.

"Sige, see you." Ang sabi ko.

"Pero bago ako umalis kailangan kong gawin to." Ang sabi niya palapit sakin.

Bago ako magsalita pa, yung mga labi niya dumampi sakin. Napakalambot ng labi niya. Eto na yata ang pinaka best kiss I ever had! Yung dati kasi bata pa ako, pero long story yun.

Naramdaman kong may nga paru-paro sa tiyan ko. Parang ayoko na tumigil siya sa halik pero of course he did. Ngumiti siya sakin.

"Para san yan?" Tanong ko.

"Just to make sure you believe me." Ang sagot niya.

"Oo naman." Sagot ko.

"Kailangan ko na umalis. See you at school." Ang sabi niya sabay nawala agad.

"Bye." Ang sabi ko na nakangiti.

Totoo ba yun? Oliver Posadas kissed me? Oh gosh! That was the best moment of my life.

Sinong mag-aakala na isa sa limang high school bullies ko ay aking sweetheart? Hay nako ayokong sabihin pero nainlove yata ako kay Oliver.

-----END

Awe. Ang sweet diba? Ang sweet nilang dalawa. Kinikilig ako.

Ayokong magbigay ng sagot pero eto ang clue sa mga susunod na events.

Tingin niyo mabait talaga si Oliver? Bakit niya hinalikan si Mariella?

Gusto kong pag-isipan niyong mabuti ang tanong. Kung tingin niyo hindi si Oliver ang tumulong sakanya, alam niyo ba kung sino?

Subukan niyo :)

Salamat sa magbabasa ng note kayo ang swerteng nakakuha ng hint.

Pasensya na kung maiksi lang yung chapter na to. Para madami akong masulat na chapter.

I've been trying to update this atoru everyday. Ginagawa ko para sainyo.

So keep voting ^_^

This chapter is dedicated to all OLIVERLANCERS and OLIVERNATICS.

I love you all guys! ^_^ Hope you're loving my story. How's the story so far? Leave your answers in the comment box.

~Mariella <3