My High School Bullies (FILIPINO)

Chapter 15- Is this for Real?

*CHAPTER FIFTEEN*

-----

MARIELLA'S POINT OF VIEW

I woke up this morning, feeling confident. Kailangan kong nakausap si Owy. Pero minsan mga minions niya ang nagpapakita at hindi siya.

Tumayo ako sa kama, oops! Nandito pa si Louis sa kama ko. Kinuha ko ang blanket ko at nilagay ko sakanya.

Naligo na ako. Pumunta ako sa dressing room. Kasi nasa kwarto si Louis kaya hindi ako pwedeng magbihis dun. Nagsuot ako ng red skinny pants at stripes na shirt.

Matagal kong inayos ang buhok ko at mukha kaya napansin kong late na ako. Tumakbo na ako sa labas. Hindi ko na nakuhang magbreakfast.

Finally nandito na ko sa school at hinahanap si Owy. Nalaman ko na walang Math Class today kaya nakahanap ako ng time para kausapin siya.

Nagpunta ako sa locker ko at inayos ang gamit ko. Napansin ko si Owy na kausap si Ully.

Huminga ako ng malalim ng mapansin kong umalis na si Ully. Lumapit ako sa kanya. Madaming nakatingin sakin at pinag-uusapan ako.

I didn't care. Hindi importante ang sasabihin nila. Pero ngayon lang ang chance para gawin ko to.

Napahinto ako. Should I do this?

Well, kapag hindi ko ginawa siguradong mabubuhay pa rin ako ng miserable. Ayoko na, sawang-sawa na ako.

Huminga ulit ako ng malalim at tinapik siya sa shoulder niya ng mahina.

Naramdaman niya agad kaya lumingon agad siya. Napalunok ako ng makita kong nakatingin siya sakin ng masama sabay ngisi.

Minsan nga gustong-gusto ko na siyang sampalin.

"I'm surprised nandito ka sa school." Ang sabi niya na nakangiti.

"So? Ang saya ng basketball game diba?" Ang sabi niya.

Ang sinabi niya ay nakapagbalik ng mga panaginip ko ang masama kong panaginip.

Tumingin ako sakanya ng masama.

"Bitch, may sasabihin ka ba? O mang-aasar ka lang?" Tanong ni Owy.

"Owy, we need to talk." Ang sabi ko.

"Tungkol saan?" Tanong niya.

"Tungkol satin." Ang sagot ko.

Nagulat ako sa sinabi ko, narealize kong yung mga words na lumabas sa bibig ko parang makikipagbreak ako.

Maraming nakatingin samin, pinag-uusapan kaya umikot ang mata ni Owy sa mga students.

"Kinikilig ako na gusto mo ako, but we will never be a 'thing'." Ang sabi niya.

I'm like, "What? Ayoko sayo at ayokong maging sayo. Gusto lang talaga kita makausap." Ang sabi ko.

"Okay, pero gawin natin sa private room. Ayokong makita nila ako na kausap kita." Ang sabi niya habang tumatawa.

Hindi na ko nagsalita. Kainis. Pero hinawakan niya ang kamay ko at finala ako sa isang madilim na roon. It was the old photography room, binuksan niya ang ilaw at nilock ang pintuan.

"So, what is it?" Ang tanong niya.

Hay, andami kong sasabihin sakanya kaya hindi ko alam kung saan uumpisahan.

"Bakit?" Ang tanong ko.

Tumingin siya sakin, itatanong ko ba talaga to.

"Anong bakit?" Ang tanong niya na nakataas ang eyebrow.