New Everything

_15_

Ondertussen is het 13:00 en heb ik me klaar gemaakt.
Ik heb een donkerblauw shirtje en een legergroene broek aan, samen met zwarte sneakers.

Ik strompel naar beneden, schrijf een briefje voor Kris of Erik en Rosa dat ik even uit ben.

Ik pak mijn jas, sleutels en loop naar buiten. Ik heb geluk dat de Mcdo niet ver is, dus ik kan er wandelend naar toe kan gaan.

Ik begin wat te zingen voor de stilte te verbreken. Nouja, zingen kun je het niet noemen. Ik wandel wat sneller en kom aan bij de Mcdo.

Ik open de deuren en zoek naar Lucas of Sean.

"HEE, LIS WE ZITTEN HIER."

Ik haat het als mensen mijn naam heel luid roepen in het openbaar, dan krijg je veel te veel aandacht vind ik.

Ik loop naar de jongens toe en ga naast Lucas zitten.
Hij glimlacht naar me en ik doe hetzelfde.

"Dus, wat ga jij bestellen?"

Sean kijkt me vragend aan en ik grijns naar hem.

"Betaal jij?"

"Alleen voor jou, prinses."

Ik rol met mijn ogen van zijn bijnaam voor me en zie Lucas staren naar ons.

"Ik voel me net het 3de wiel van de auto" zegt hij betreurd

"Je hebt sowieso 4 wielen nodig, dus moet je zeggen dat je het 5de wiel bent."

Ik geef Sean een afkeurende blik voor zijn opmerking.

"Wat bestel jij, Lucas?"

"2 cheeseburgers en een maxi pak friet."

Mijn mond valt een beetje open.
Hoe krijg je in hemelsnaam zoiets in zo'n mooi lichaam.

"Ik ook."

Ik kijk nu de jongens aan met een open gespreide mond.

Ik sluit snel mijn mond en sluit me aan het gesprek.

"Medium pak friet, cheeseburger en een smoothie."

Sean grijnst, knikt als goedkeuring en vertrekt naar de toonbank voor de bestellingen.

"Jij bestelt dat?"

"Ja, wat ben je oplettend."

"Meisjes eten meestal niet veel als ze met jongens zijn."

"Dat is waar, ze vinden hun zelf dan dik of ze eten als een halvegare en willen het verbergen."

Lucas lacht naar me en zijn ogen beginnen te twinkelen. Ik hoor gekuch en kijk op.

"ETEEEEEN" roept Lucas zowat uit.

Ik pak al mijn bestellingen en schuif de plaat naar Sean.
Ik slurp wat van mijn smoothie en begin te eten.

Soms zie ik Lucas naar me kijken onder zijn wimpers. Er hangt wat sla uit zijn mond en ik pak het van zijn mond.

Een schok kwam bij hem wanneer ik hem aanraakte. Ik grijnsde van de plotsheid en begon voort te slurpen.

Sean geeft me een jaloerse blik en eet boos zijn burger op.

"Olifant" zegt hij terwijl ik mijn hele beker uitslurpte.

"Everzwijn"

"Fak you"

Ik kijk hem vertederend aan en leg mijn hand op mijn borst.

"Ik hou ook van jou"

Sean grijnst naar me maar stopt wanneer Lucas begint te praten.

"Zullen we nog even wat kleren kopen? Ik heb nog wat nodig."

Ik knik en Sean ook.

*timeskip naar waar ze gaan shoppen*

We huppelen als 3 spasten door de verkoopwijkjes en kijken binnen in elke winkel.

Mijn aandacht gaat naar een heel leuk topje. Ik pak het en vertel de jongens dat ik even wat ga passen.

Ik loop naar de pashokjes en leg het topje in 1 van de lege hokjes.
Ik sluit het gordijn en begin me uit te kleden.

Ik pas het topje en ga even naar de gang waar een grote spiegel hangt. Ik draai wat rondjes en bekijk me nauwkeurig na.

"Je ziet er prachtig uit."

De stem haalt me uit mijn trance en ik kijk naar de richting van waar de stem komt.

Lucas...

"Dankje." Ik glimlach naar hem en kijk terug in de spiegel.

"Kan ik iets vragen, Lisanne?"

"Tuurlijk."

Hij bijt op zijn lip en kijkt naar beneden. Hij begint nerveus op zijn voeten wiebelen.

"Rihanna is je vriendin, toch?"

Meteen wist ik waar het over ging, maar ik hield me voor de domme. Ik knik en kijk hem afwachtend aan.

"Wel, i-ik ben nogal...ja uhh..zo"

"Verliefd? Okay."

Hij kijkt me raar en ik begin spontaan te grijnzen.

"Ik ga je moeten helpen, he?"

Hij knikt als antwoord en kijkt me hoopvol aan.

Ik geef hem een zware zucht en zeg dat het goed is. Ik ga terug in het pashokje en doe mijn normaal shirtje weer aan.

Ik loop terug buiten en zie Lucas en Sean me op te wachten. Ik doe een teken dat ze even moeten wachten omdat ik ga betalen.

Ik betaal snel en loop naar ze toe met een zak aan men hand.

"Shopaholic" zeggen ze in koor.

"Gelukkig ben ik geen alcoholic als jullie."

Ze kijken me verbaast en en praten door elkaar dat ze niet verslaafd zijn aan drank. Ik fluit wat en luister niet naar de opmerkingen.

What ever.

Omg -> wel 800 woorden. Dat is het langste hoofdstuk dat ik denk ik al heb geschreven.