New Everything

_13_

"Ze gaan me ondervragen."

Stilte

"Zal ik mee gaan?"

Ik knik en drink een slok water.

"Wie was dat meisje in je kamer?"

Ik scan zijn gezicht en zie dat er in zijn blik een mengeling van betrapt en verbaast zit.
"Wie?" Vraagt hij schor.
Ik rol met mijn ogen en kijk hem vragend aan.

"Serieus? Kan je het niet gewoon vertellen?"

"Ik kan het maar ik wil het niet."

"Je bent zo moeilijk aan het doen."

"Het was gewoon een meisje,oké? En hou er nu alsjeblieft over op."

Ik open mijn mond om nog iets te zeggen maar wanneer ik zijn grimas zie hou ik me in en zet mijn mond in een rechte streep.

"En het gaat nu over jou zussie, niet over mij."

Ik kijk hem eventjes aan maar wendt dan mijn blik naar niets in het bijzonder.

"Over Mona bedoel je." Mompel ik nog als aanvulling op zijn zin.

Hij staart naar me.

"Kun je ook niet staren?" Sis ik naar hem maar het boeit hem niet veel en gaat gewoon door.

"Je bent een rotzak."
Ik zie zijn lippen omhoog krullen en zijn ogen twinkelen.

"Dat vind jij. Maar dat meisje niet."

"Kris, nu vraag je er gewoon voor. Wie the hell is dat meisje?"

Hij knipoogt en krijgt een geamuseerde blik als hij mijn geïrriteert gezicht ziet.

"Bel haar anders eens."

"Wie?"

"Mona natuurlijk"

Ik kijk hem spottend aan.

"Heb je wel naar me geluisterd naar me? Ze heeft geen gezin en geen gsm."

"Ze komt wel opdagen."

"Ik hoop het."

Ik bijt op men lip voor men tranen binnen te houden.

"Ik denk dat je beter even gaat rusten."

"Als ik dood ben heb ik genoeg tijd om te rusten."

"Je doet eng en raar tegelijk. Maar ik moet gaan."

"Oké" zeg ik negerend over zijn opmerking.

"Oké"

"We spelen niet in een film hoor. Ga nu maar gewoon."

Hij zet zich al recht en staat aan de deurpost.

"Zeker? Als je me nodig hebt ga je me dan bellen?"

"Wanneer ik ijs nodig heb, bedoel je."

"Neen, ik bedoel Sean."

Hij knipoogt en rent weg alsof hij wist dat dat een foute opmerking was tegen me.

"SUKKEL" roep ik nog zo luid mogelijk voor ik de deur hoor dichtslaan.