သူေလးလံေနတဲ့မ်က္ခြံေတြကို ျဖည္းညင္းစြာဖြင့္လိုက္ေတာ့ စူးရွေနတဲ့ အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းတစ္ခ်ိဳ႕က သူ႕မ်က္လံုးထဲဝင္လာသည္ သူဘာျဖစ္သြားတာလဲ သူဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ေခါင္းထဲဝင္လာတဲ့ အေတြးေတြကို ေျဖဖို႕ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့
အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလံုးကိုျပန္သတိရသြားသည္
ငါ ငါ့ကိုေသနတ္နဲ႕ခ်ိန္ထားခဲ့တာပဲ ဒါဆို ခုငါကေသသြားျပီလား ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေနတာလား Kyung sooအေတြးေတြနဲ႕အတူ ျမင္ကြင္းေတြကိုပိုထင္ရွားေအာင္ သူ႕မ်က္လံုးကိုပြတ္ၾကည့္လိုက္သည္nurse; ခုတင္နံပါတ္ 345 ကလူနာ သတိရလာျပီ
ထိုအသံၾကားလိုက္ေတာ့ သူဝမ္းသာသြားသည္ ဒါဆိုငါမေသေသးဘူးေပါ့ သူပတ္ဝန္းက်င္ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကလူနာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ဆရာဝန္ေတြ nurse ေတြကိုေတြ႕လိုက္သည္ ငါေဆးရံုေရာက္ေနခဲ့တာပဲ သူ႕နားကို doctor တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္ သူ႕ကို စစ္ေဆးေနတုန္း သူသိခ်င္တာေမးလိုက္သည္
kyung soo; doctor ကြန္ေတာ္ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ
dr; ခင္ဗ်ား ေမ့ေနတာေလ ရဲေတြေခၚလာတာ
သူဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိေပမယ့္
kyung soo; ေဆးရံုကဆင္းလို႕ရျပီလားဟင္
doctor; အင္း ခုေဆးရံုကဆင္းခ်င္ဆင္းလို႕ရပါျပီ
သူdoctor ကိုေက်းဇူးတင္စကားေျပာမလို႕ျပင္ေနတုန္း baek ကေအာ္ျပီးေရာက္လာသည္
baek; kyung soo ya!!!
သူ႕မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ညွစ္လိုက္ျပီး
baek; ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ထိခိုက္တာမရွိဘူးမလား ျပစမ္း လာ ရႈပ္တယ္ေဆးသြားစစ္ရေအာင္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ
သူ႕ကိုအတင္းေဆးစစ္ဖို႕ေခၚေနျပီး ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလိုဆူေနတဲ့ baek ကိုျပန္ဆြဲထားလိုက္သည္
kyung soo; ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မူးလဲတာပါ
baek ; ဘာလို႕မူးလဲတာလဲ အ့တာေၾကာင့္ငါမင္းကိုေျပာပါတယ္ အလုပ္အရမ္းမလုပ္ပါနဲ႕လို႕