Yıldızlarla Gelen (efsane Leydiler Serisi 1

hoşçakal sam

Eva mutlulukla Boston a dönmüştü. Şimdi herşey gözüne daha güzel görünüyordu. Burada hayatını geçirmişti. Bu şehir herşeyin başladığı yerdi. Mucizesine bu şehir sayesinde kavuşmuştu Eva. Ama şimdi tek sorun sam i ikna etmekti. Onları bırakıp gitmek evanın içini parçalasada kendi ve oğlu için bunu yapmalıydı ve sami tanıyordu ikna edecegine emindi. Eve döner dönmez abisiyle konuşmuştu. Sam kardesinden ayrılmak istemiyordu. Ama eva çok mutsuzdu bebeğin babasız doğmasını istemiyordu. Babasızlığı çok iyi biliyordu ve buna gönlü razı değildi.o yüzden kabul etmek zorundaydı ve" evet "demişti.

" sensiz kalmak çok zor olacak Eva sen benim ailemsin kardeşimsin"

" biliyorum sam ama artık mary ve rose var benimde ailem orda mcloyd kalesinde abi uzaktada olsam bilmelisin ki iyi ki ailem oldun" Eva gözyaşlarıyla sam e sarılmıştı. Bu onlar için bir vedayken Eva için başlangıçtı.

"Colin benim yüzümden ölmüş olabilir sam oğlumun babası o babasını tanımalı bizim gibi ailesiz olmayacak o" dedi Eva abisine

"Haklısın ufaklık seni bir daha göremeyecem biliyorsun" Eva abisinin üzüntüsünü anlıyordu.

"evet ama sana yazıp bırakacagim sam mcloyd kalesine git. Orda sana bıraktığım herşeyi al" eva ağlayarak same sarılmıştı. Ailesiydı bu adam çocukluğuydu hayatıydı.evada en az sam kadar üzgündü.

Mary ve rose ile vedalaşmak için aşağı indiler..
"kendine iyi bak kelebeğim uzun süre olmayacağım babana göz kulak ol seni çok seviyorum bunu unutma"eva küçük yiğeniyle vedalaşıyordu.

"Peki eva teyze sende küçük conner a iyi bak olur mu" dedi rose

"Peki tatlım" dedi ve öptü. Yanına dördünün birlikte olduğu bir fotoğraf almıştı sadece.Enstitüde kimse yoktu gizlice odaya girmişlerdi. Sam son kez projeye girmiş ve cihazı çalıştırmıştı. Eva yavaşça platforma çıktı ve same baktı. Artık mutluydu.

"Bebeğe ve kendine dikkat et küçük kardeş seni seviyorum Eva mutlu ol tatlım" sam ağlıyordu artık.

Eva abisine sımsıkı sarıldı ve veda etti son kez birbirlerine baktılar. Sam geriye çekildi ve düğmeye bastı.Hoşçakal eva sesler yavaşça susmuştu artık.

Ve yine yıldızlar parlıyordu...